Kışın soğuk günleri başlamıştı.

The cold days of winter had begun.

İstanbul'da rüzgar sert eserken, Boğaz'dan gelen soğuk hava kentin sokaklarına yayılıyordu.

While the wind blew harshly in İstanbul, the cold air coming from the Boğaz spread through the city's streets.

Emre, Aylin ve Burak, geleneksel bir Türk çayevinde buluşmak üzere yola çıktılar.

Emre, Aylin, and Burak set off to meet at a traditional Turkish tea house.

Babalarının yılbaşı hazırlıkları için organize ettiği aile toplantısı yaklaşıyordu ve Emre, bu yıl her şeyin yolunda gitmesini istiyordu.

The family meeting organized by their father for New Year's preparations was approaching, and Emre wanted everything to go smoothly this year.

İçinde büyüyen sorumluluk yükü onu yormuştu ama bu kez aileyi bir arada tutmayı kafasına koymuştu.

The weight of responsibility growing inside him had tired him, but this time he was determined to keep the family together.

Çayevine girdiklerinde, ahşap panellerin zarif oymaları dikkatlerini çekti.

When they entered the tea house, the elegant carvings on the wooden panels caught their attention.

İçeride sıcak bir atmosfer vardı.

Inside, there was a warm atmosphere.

Çayın buharı, tatlı bir huzurla onları sardı.

The steam of the tea enveloped them with a sweet serenity.

Kimi masalarda insanlar sessizce çayını yudumlarken, kimisi de sıcak sohbetler ediyordu.

At some tables, people sipped their tea in silence, while others enjoyed warm conversations.

Emre, en köşedeki masaya doğru yöneldi.

Emre headed towards the table in the corner.

Aylin ve Burak da peşinden gittiler.

Aylin and Burak followed him.

Emre içtenlikle gülümsedi, ama içinde bir düğüm vardı.

Emre smiled sincerely, but there was a knot inside him.

Onlara durumu anlattı ve eski defterleri açmanın zamanının geldiğini söyledi.

He told them about the situation and said it was time to open old books.

Aylin, kaşlarını çatarak dinledi.

Aylin listened with furrowed brows.

Hep göz ardı edildiği hissi, kalbinin derinlerinde bir yara açmıştı.

The feeling of always being overlooked had opened a wound deep in her heart.

Burak ise başını hafifçe öne eğdi, asi duruşunun altında kırılgan bir yanını saklamaya çalışıyordu.

Burak, on the other hand, bowed his head slightly, trying to hide a fragile side beneath his rebellious demeanor.

Tartışmalar başladığında sesler yükseldi.

As the discussions began, voices rose.

Burak, her zaman kendini dışlanmış hissettiğini itiraf etti.

Burak confessed that he always felt excluded.

Aylin, birçoğunun onun duyulmadığı için sağına soluna çelme takmaya çalıştığını açıkladı.

Aylin explained that many tried to trip her up because she was not heard.

Emre'nin içi cız ederken, önceden bastırdığı duygularının yeniden canlandığını hissetti.

Emre felt a pang inside, sensing that the emotions he had suppressed were resurfacing.

Bir anlık sessizlikten sonra Emre, derin bir nefes aldı ve kardeşlerine bakarak kendi acılarını paylaştı.

After a moment of silence, Emre took a deep breath and, looking at his siblings, shared his own pains.

Onları dinlemek istiyor ve geçmişte onlarla yeterince ilgilenemediği için üzgün olduğunu söylüyordu.

He wanted to listen to them and expressed regret for not paying enough attention to them in the past.

Bu, buzları çözmeye yetmişti.

This was enough to melt the ice.

Aylin ve Burak yavaşça yumuşadı, Emre'ye daha fazla açıldılar.

Aylin and Burak gradually softened and opened up more to Emre.

Kardeşlik bağı, uzun süredir ilk kez bu kadar güçlüydü.

The sibling bond was stronger than it had been in a long time.

Her şey çözüme kavuşmadı ama bir adım atıldığı aşikardı.

Not everything was resolved, but it was clear that a step had been taken.

Üç kardeş, farklılıklarını kabul edip, bu yılbaşı yeni başlangıçlar yapmak için el sıkıştılar.

The three siblings shook hands, accepting their differences and preparing to make a fresh start this New Year.

Emre, kontrolü tamamen bırakmayı öğrenmişti.

Emre had learned to relinquish control completely.

Kardeşlerinin de aileyi ayakta tutabileceğine inanıyordu artık.

He now believed that his siblings could also keep the family strong.

Çaylarını keyifle yudumlarken, dışarıda yağan kar İstanbul'un üstüne beyaz bir örtü gibi yayıldı.

As they sipped their tea with pleasure, the snow falling outside spread over İstanbul like a white blanket.

İçeride ise, sevgi dolu bir sıcaklıkla bakışıyorlardı.

Inside, they looked at each other with a warmth filled with love.

Birlikte daha güçlüydüler ve bunu biliyorlardı.

Together, they were stronger, and they knew it.

İleride nice çay evlerinde aynı masada oturabilecek, daha mutlu anılar biriktirebileceklerdi.

In the future, they would be able to sit at the same table in many tea houses and create happier memories.