Kahve kavurma evi İstanbul'un karlı sokaklarından birine bakan geniş camlar ve içerideki sıcak aromalarıyla yoğundu.

The coffee roasting house was bustling with wide windows overlooking the snowy streets of İstanbul and the warm aromas inside.

İçeri giren soğuk hava, kavrulmuş kahvenin yoğun kokusu ile karışarak içeridekileri bir anlık olsa da titretirdi.

The cold air that entered mixed with the intense scent of roasted coffee would make those inside shiver, even if just for a moment.

Cem, en sevdiği köşede oturup kahvesini yudumlarken eski dostları düşünüyordu.

Cem, sitting in his favorite corner sipping his coffee, was thinking about old friends.

Barista olmanın keyifli yanları kadar zorlayıcı olanaklarının da farkındaydı.

He was aware of the challenging aspects of being a barista as well as its enjoyable sides.

Hayali, bir gün kendi kafenin sahibi olmaktı.

His dream was to one day own his own cafe.

Fakat bu hayal, finansal kaygılarının gölgesinde çoğu zaman sessiz kalırdı.

But this dream often remained silent under the shadow of financial worries.

Elif ise içeri girdiğinde, gözleri alışık olduğu kalabalığı ararcasına dolaştı.

As Elif entered, her eyes wandered as if searching for the familiar crowd.

Dünyayı gezen bir gazeteci olarak, memleketi İstanbul'un bu dar kahve dükkanında olmanın verdiği huzur ile gülümsedi.

As a journalist traveling the world, she smiled with the sense of peace that came from being in this narrow coffee shop in her hometown of İstanbul.

Sonra onu gördü, Cem.

Then she saw him, Cem.

Yüzündeki ifade şaşkın ama hoşnuttu.

The expression on his face was surprised but pleased.

İkisi de yıllardır iletişimde olmalarına rağmen bu karşılaşma tamamen sürprizdi.

Although they had stayed in touch over the years, this encounter was completely unexpected.

"Cem!" diye seslendi Elif, onun masasına doğru ilerlerken.

“Cem!” called Elif, as she moved toward his table.

"Elif, seni görmek ne güzel!" Cem, duygularını saklayamıyordu.

“Elif, it's so nice to see you!” Cem couldn’t hide his emotions.

İçinde bir kıpırtı yanıyordu.

There was a thrill burning inside him.

Onunla bir zamanlar paylaştıkları anlar aklında yeniden canlandı.

The moments they once shared replayed in his mind.

Kahvelerini alıp oturdular.

They grabbed their coffees and sat down.

Cem'in aklında bir soru vardı: Hayalini Elif'le paylaşmalı mıydı?

A question was on Cem's mind: Should he share his dream with Elif?

Elif ise kalbindeki duyguları Cem'e anlatmayı düşünüyor, ama korkuyordu.

Elif, on the other hand, was thinking of revealing her feelings to Cem, but she was afraid.

Arkadaşlıkları risk altındaydı.

Their friendship was at risk.

Laf döndü dolaştı ve Cem dayanamayıp "Kendi kafemi açmak istiyorum," dedi.

The conversation turned and turned, and Cem couldn't resist and said, "I want to open my own cafe."

Sesi titrememeye çalışıyordu.

He was trying to keep his voice from trembling.

Elif bunu duyunca bir an için düşündü.

Elif thought for a moment when she heard this.

Tüm bu zaman boyunca Cem’in bu isteğinin hayalini bile kuramamıştı.

All this time, she hadn’t even dreamed of Cem's desire.

Başlangıçta sessiz kaldı ama sonra yüreğinden geldiği gibi konuştu.

Initially, she stayed silent, but then she spoke from her heart.

"Ben de bir sözüm var," dedi Elif.

“I have something to say too,” said Elif.

"Yıllardır yok saydığımdan beri... Cem, hislerim var.

“Since I’ve been ignoring it for years... Cem, I have feelings.

Sana karşı."

For you.”

Kelimeler havada asılı kaldı.

The words hung in the air.

İkisinin de kalbi hızla çarpmaya başlamıştı.

Both of their hearts started to race.

Zaman durmuş gibiydi.

Time seemed to stand still.

Cem, Elif'in gözlerine baktı ve içindeki korkuların biraz olsun azaldığını hissetti.

Cem looked into Elif's eyes and felt a bit of his fears ease.

"O halde," diye başladı Cem, "Bu hayalimi gerçekleştirmek için bana katılır mısın?

"In that case," Cem began, "Would you join me in making this dream come true?

Belki de birlikte başarabiliriz."

Maybe we can achieve it together."

Elif gülümsedi.

Elif smiled.

"Evet Cem, birlikte olalım.

"Yes Cem, let’s be together.

Hem kafe, hem de... biz."

Both the cafe and... us."

Kahve kavurma evi şimdi daha sıcaktı, çünkü Cem ve Elif gerçek hislerini paylaşmışlardı.

The coffee roasting house was warmer now, because Cem and Elif had shared their true feelings.

İkisinin de yüreğinde yeni bir başlangıç için umut doluydu.

Both had hope in their hearts for a new beginning.

Yavaşça dışarı çıktılar.

They slowly stepped outside.

İstanbul'un kış rüzgarı onlara eşlik ederken, arkadaşlıklarının yeni bir boyuta taşındığını bilerek, heyecanla adımlarını attılar.

As İstanbul's winter wind accompanied them, they walked with excitement knowing their friendship had reached a new dimension.

Her şey daha güzel olacaktı, çünkü artık kendilerine dürüstlerdi.

Everything would be more beautiful now, because they were honest with themselves.

Yeni hayaller, yeni bir başlangıçla el eleydi.

New dreams were hand in hand with a new beginning.