Cappadocia'da kış soğuk ama güzeldi.

Winter in Cappadocia was cold but beautiful.

Yeryüzündeki peribacaları, karla kaplanmış halde, sanki başka bir dünyadanmış gibi duruyordu.

The fairy chimneys, covered in snow, looked as if they were from another world.

Hava tertemizdi ve kışın o tatlı serinliği insanın içini kaplardı.

The air was pristine, and that sweet chill of winter filled one's heart.

Eylül ve Mert, bu güzel manzarada bir araya gelmişlerdi.

Eylül and Mert had come together in this beautiful landscape.

Onların amacı bu sessiz ve huzurlu mekanda geçmişin yüklerinden kurtulmak ve aralarındaki bağları yeniden güçlendirmekti.

Their goal was to shed the burdens of the past in this quiet and peaceful place and to strengthen their bonds once more.

Eylül, her zaman mantıklı ve sağlam adımlar atan biriydi.

Eylül was always someone who took logical and solid steps.

Ailede her şeyin düzelmesi onun sorumluluğu altında gibi hissetmişti kendini.

She felt as if everything in the family needed to be fixed was under her responsibility.

Mert ise daha duygusal ve yaratıcılığa meyilli.

Mert, on the other hand, was more emotional and inclined towards creativity.

Eylül'ün gölgesinde kalmış, ama kendi yolunu bulmak için içsel bir arayıştaydı.

He had remained in Eylül's shadow but was in an internal quest to find his own path.

Ebeveynlerinin ölümünden sonra pek çok şey hissizleşmişti.

After the death of their parents, many things had become numb.

Yeni bir yıl yaklaşıyordu ve beraberinde değişim ihtiyacı getiriyordu.

A new year was approaching, bringing with it a need for change.

Eylül, Mert ile yeniden bir bağ kurmanın bir yolunu bulmak istiyordu.

Eylül wanted to find a way to reconnect with Mert.

Belki de zaman ve mekan doğruydu: Kapadokya'nın büyülü atmosferi ve ebeveynlerinin en sevdiği yer.

Perhaps the time and place were right: the magical atmosphere of Cappadocia and their parents' favorite place.

Bir sabahın erken saatlerinde, Eylül, Mert'e yanına gelmesini istedi.

One early morning, Eylül asked Mert to come over.

“Birlikte bir sıcak hava balonuna binelim,” dedi sakince.

"Let's take a hot air balloon ride together," she said calmly.

“Bu, onların sevdiği yerdi, hatırlıyor musun?”

"This was their favorite place, do you remember?"

Mert şaşırmıştı ama aynı zamanda meraklıydı.

Mert was surprised but also curious.

Balon yavaşça yükselirken, ayaklarının altındaki dünya küçülmeye başlamıştı.

As the balloon slowly ascended, the world beneath their feet began to shrink.

Gökyüzü, turuncu ve kırmızı renklere bürünmüştü.

The sky was painted in shades of orange and red.

Manzara etkileyiciydi ve sessizliğin içinde konuşmak daha kolaydı.

The view was impressive, and it was easier to talk amidst the silence.

"Eylül," dedi Mert bir süre sonra.

"Eylül," Mert said after a while.

"Onları çok özledim.

"I miss them so much.

Sanki her şey yarım kaldı."

It feels like everything was left incomplete."

Eylül derin bir nefes aldı, her zaman güçlü olmak zorunda hissettiği duvarları biraz olsun indirerek.

Eylül took a deep breath, lowering the walls she always felt she had to keep strong.

"Ben de, Mert.

"I do too, Mert.

Ama burada, onların anılarını birlikte yaşatabiliriz.

But here, we can keep their memory alive together.

Aynı zamanda kendi yolumuzu bulmalıyız."

At the same time, we must find our own path."

"Sence başarabilir miyiz?" diye sordu Mert.

"Do you think we can succeed?" Mert asked.

"Birbirimize destek olursak, neden olmasın?" dedi Eylül, gözlerinde ufak bir gülümseme ile.

"If we support each other, why not?" replied Eylül, with a small smile in her eyes.

“Sen yaratıcı ve cesursun.

"You are creative and brave.

Bense biraz daha..." Başını örtülü dağlara çevirdi, kelimeler kafasında dolanırken.

And I might be a little more..." She turned her gaze to the snow-covered mountains, words spinning in her head.

"Belki, daha duygusal olmayı öğrenebilirim."

"Perhaps I can learn to be more emotional."

Balon, peribacalarının üzerindeyken, Eylül ve Mert aralarındaki mesafeleri azaltmışlardı.

While the balloon hovered over the fairy chimneys, Eylül and Mert had closed the distances between them.

Geçmiş travmaları, gelecek umutlarıyla değiştirmişlerdi.

They had replaced past traumas with hopes for the future.

Bir kez daha yere indiklerinde, hava soğuk, ama kalpleri sıcaktı.

Once they were back on the ground, the air was cold, but their hearts were warm.

Eylül ve Mert yeni bir anlayışla el ele verdiler.

With a new understanding, Eylül and Mert joined hands.

Ebeveynlerinin miras bıraktığı sevgi ve bağlılık artık onların ellerindeydi.

The love and connection their parents had left were now in their hands.

Birbirlerini daha iyi anladıklarının farkındaydılar.

They realized they understood each other better.

Şimdiden itibaren, ne olursa olsun, birbirlerine sahip olmanın güvencesiyle yola devam ettiler.

From now on, whatever happened, they continued their journey with the assurance of having each other.

Yeni yıl, yeni umutlar ve yeni başlangıçlar demekti.

The new year meant new hopes and new beginnings.

Gökyüzünde savrulan sıcak hava balonları gibi, ruhları da özgürdü artık.

Like the hot air balloons floating in the sky, their spirits were now free.