Kemal, beyaz önlüğüyle bir an için oturdu.

Kemal, in his white coat, sat down for a moment.

Hava soğuktu ama netti.

The air was cold but clear.

Sonbaharın rüzgarı herkesin tenine dokunuyordu.

The autumn wind touched everyone's skin.

Erciyes Dağı'nın eteklerinde, çadırdan yapılan sahra hastanesine gelen gideni izledi.

At the foothills of Erciyes Dağı, he watched those coming and going from the makeshift field hospital made of tents.

Herkes çok yoğundu.

Everyone was very busy.

Bugün Zafer Bayramı'ydı ve dağda tırmanan birçok kişi kazaya uğramıştı.

Today was Zafer Bayramı, and many people climbing the mountain had met with accidents.

Elif, kırmızı lazcivert halk oyunu kostümüyle yanından geçti.

Elif, in her red and navy blue folk dance costume, passed by him.

Hemşire değil, bir gönüllüydü.

She was not a nurse but a volunteer.

Hastanede hem çalışıyor hem de yarınki halk oyunları yarışmasına hazırlanıyordu.

She was both working at the hospital and preparing for the folk dance competition the next day.

Elif'i izlerken kalbi hızlandı.

As he watched Elif, his heart raced.

"Elif," dedi, "bir şey konuşmam lazım."

"Elif," he said, "I need to talk about something."

Elif hafifçe gülümsedi.

Elif smiled slightly.

"Tabii, Kemal. Ama acele et. Çok işimiz var."

"Of course, Kemal. But hurry, we have a lot to do."

Kemal derin bir nefes aldı.

Kemal took a deep breath.

"Yarınki yarışma için partnerim olur musun?

"Will you be my partner for tomorrow's competition?

Benim halk oyunlarına katılacak bir partnerim yok."

I don't have a partner to participate in the folk dances."

Elif şaşırdı ama bu isteği reddedemeyecek kadar heyecanlıydı.

Elif was surprised, but she was too excited to refuse this request.

"Tabii, ama nasıl çalışacağız?

"Of course, but how will we practice?

Bugün burada durmak zorundayız."

We have to stay here today."

Kemal kafasında bir çözüm düşündü.

Kemal thought of a solution in his head.

"Aralarda çalışabiliriz.

"We can practice during breaks.

Müzik telefonlarında var."

We have the music on our phones."

Gün boyu hastaların arasında koştururken, Kemal boş kaldığı her an birkaç adım denedi.

Throughout the day, as they rushed between patients, Kemal tried a few steps whenever he had a free moment.

Elif de aynı şekilde fırsat kolluyordu.

Elif similarly seized opportunities.

Derken, Kemal bir figür denemek istediğinde komik bir karışıklık oldu.

Then, when Kemal wanted to try a move, a funny mix-up occurred.

Ağır hastane yatağını yanlışlıkla hareket ettirdi ve birkaç cihazı düşürdü.

He accidentally moved a heavy hospital bed and knocked over a few devices.

Sesler koridoru çınlattı.

The sounds echoed down the corridor.

Elif bu duruma güldü, ama Kemal'in de becerisine şaşırmadı.

Elif laughed at the situation, but she wasn't surprised by Kemal's skill.

Elif, "Bu eğlenceli oldu, kesinlikle partnerin olmalıyım," dedi kahkahalar içinde.

Elif, "This was fun, I definitely have to be your partner," she said in between laughs.

Kemal'in yüzü aydınlandı.

Kemal's face lit up.

Artık daha kararlı bir şekilde yarışmaya hazırlanabileceklerdi.

They would now be able to prepare for the competition with more determination.

Aralarda, Elif telefonundan müzik açtı.

During breaks, Elif played music from her phone.

Bu kısa anlarda bile birlikte nasıl uyum içinde olduklarını hissettiler.

Even in these short moments, they felt how in sync they were.

Zafer Bayramı bittiğinde, hastalar yavaş yavaş taburcu ediliyordu.

When Zafer Bayramı ended, patients were slowly being discharged.

Kemal, Elif'in gözlerine bakarak, "Bugün çok şey öğrendim.

Looking into Elif's eyes, Kemal said, "I learned a lot today.

Sorumluluk ve tutkuyu birlikte dengeleyebilirim," dedi.

I can balance responsibility and passion together."

Elif de onaylayarak başını salladı.

Elif nodded in agreement.

"Yarın sahnede iyi bir ikili olacağız," dedi.

"We'll be a good duo on stage tomorrow," she said.

Böylece ikili, yarının heyecanını ve hastanedeki anılarını kalplerine alarak günü sonlandırdı.

And so, the pair ended the day with the anticipation of tomorrow and the memories from the hospital in their hearts.

Yarışma için hazırdılar, hem de ne koşulda olursa olsun.

They were ready for the competition, no matter the circumstances.