Selim, Aylin ve Cem, yazın sıcak bir gününde İstanbul’un kalbinde, Kapalıçarşı'daydı.

Selim, Aylin ve Cem, during a hot summer day, were in the heart of İstanbul, at the Kapalıçarşı (Grand Bazaar).

Her yer kalabalıktı.

Everywhere was crowded.

Baharatların karışık kokusu, rengarenk kumaşların canlılığı, satıcıların davetkar sesleri çarşının ruhunu canlandırıyordu.

The mixed aroma of spices, the vibrancy of colorful fabrics, and the inviting voices of the sellers were bringing the spirit of the bazaar to life.

Bayram öncesi herkes alışveriş telâşındaydı, ama Selim'in aklında sadece bir şey vardı: Aylin için güzel bir lamba almak.

Before the holiday, everyone was in a shopping frenzy, but Selim had only one thing on his mind: to buy a beautiful lamp for Aylin.

Tüm yeteneklerini zorlayarak pazarlık yapacaktı.

He was ready to use all his bargaining skills.

Ne de olsa arkadaşlarına bu yeteneğini göstermek istiyordu.

After all, he wanted to show this talent to his friends.

Selim, bir lamba standının önünde durdu.

Selim stopped in front of a lamp stand.

Gözleri o güzelim lambalardan birine takıldı.

His eyes caught one of those beautiful lamps.

Elini cebine atarken heyecanlıydı; o heyecanla kararlı bir adım attı.

As he reached into his pocket, he was excited, and with that excitement, he took a determined step.

Satıcıya doğru yürüdü.

He walked towards the seller.

Adam Selim’i görünce gülümsedi.

When the man saw Selim, he smiled.

"Hoş geldiniz!"

"Welcome!"

dedi neşeyle.

he said cheerfully.

Selim de cesur bir ifade takınarak konuşmaya başladı.

Selim, putting on a bold expression, began to speak.

Ama nereden çıktıysa, dilinden anlamsız kelimeler dökülmeye başladı: "Güzel lamba, ben almak şey, az para, çok güzellik!"

But out of nowhere, nonsensical words began to spill from his mouth: "Beautiful lamp, I buy thing, little money, much beauty!"

Satıcı şaşkındı.

The seller was puzzled.

Ama Selim’in yüzündeki ifade o kadar komikti ki, gülümsedi ve aynı dille cevap verdi: "Hay hay, lamba sivri çubuk, fiyat şirin!"

But Selim's expression was so funny that he smiled and responded in the same language: "Sure, lamp pointy stick, price cute!"

Onun bu cevabı Selim’i daha da yüreklendirdi.

His response encouraged Selim even more.

"Hayır, hayır, su köpüğü, cüzdan karnı tok," dedi, elleriyle bir lamba şekli çizerken.

"No, no, water bubble, wallet stomach full," he said, drawing a shape of a lamp with his hands.

Etraflarındaki kalabalık yavaşça toplandı, meraklı gözlerle onların bu ilginç pazarlık oyununu izlemeye başladı.

The crowd around them slowly gathered, watching their interesting bargaining game with curious eyes.

Selim, yüzündeki ifade daha da ciddileşti.

Selim's expression grew even more serious.

Ama içinde bir gülme patlaması vardı.

But inside, he was bursting with laughter.

İki adam da birbirine bakarak kahkahalarla dolu bir oyun başlatmıştı.

Both men had started a laughter-filled game by looking at each other.

Selim, anlamıştı ki, dil bilmese de, jest ve mimikler her şeyin üstesinden gelebilirdi.

Selim realized that even without knowing the language, gestures and expressions could overcome anything.

Onu izleyen kalabalık da bu eğlenceli anın tadını çıkarıyordu.

The crowd watching them also enjoyed this amusing moment.

Sonunda satıcı, Selim’in omzuna bir dost gibi hafifçe vurdu.

Finally, the seller gently patted Selim on the shoulder like a friend.

"Tamam, arkadaş, bu lamba senin olsun.

"Okay, my friend, this lamp is yours.

Uygun fiyat," dedi.

Fair price," he said.

Selim derin bir nefes aldı, büyük bir mutlulukla lambayı aldı.

Selim took a deep breath and, with great happiness, bought the lamp.

Ve satıcıya teşekkür ederken, arkadaşlarına döndü.

While thanking the seller, he turned to his friends.

Aylin ve Cem de ona gülerek bakıyorlardı.

Aylin and Cem were also looking at him with smiles.

Bu anı hiçbir zaman unutmayacaklardı.

They would never forget this moment.

Selim, Kapalıçarşı'dan sadece bir lamba değil, yeni bir arkadaş ve çokça cesaretle çıktı.

Selim left the Kapalıçarşı with not just a lamp but also a new friend and a lot of courage.

O an Selim, dil bariyerlerinin ötesinde bir köprü kurmanın gerçek değerini anladı.

At that moment, Selim realized the true value of building a bridge beyond language barriers.

Kahkaha ve sıcak ilişkiler, dillerin tüm farklarını aşabilirdi.

Laughter and warm relationships could overcome all differences in languages.

İşte o gün, Selim için sadece bir alışveriş değil, unutulmaz bir anı olmuştu.

That day, for Selim, was not just a shopping experience but an unforgettable memory.