İstanbul'un karmaşık sokaklarında, küçük ve mütevazı bir apartmanda Emir yaşıyordu.

In the complex streets of İstanbul, Emir lived in a small and modest apartment.

Emir içindeki büyük hayallerle dolu bir gençti ama ailesi onun isteklerini pek anlamıyordu.

Emir was a young man filled with big dreams, but his family didn't quite understand his desires.

Odası her zaman dağınık olurdu, evin geri kalanında da huzur kaçmış gibiydi.

His room was always messy, and it seemed like peace was missing in the rest of the house, too.

Televizyon sesleri, ufak tartışmaların yankısı Emir'in kulaklarına her daim çarpıyordu.

The sounds of the television and echoes of small arguments always struck Emir's ears.

Bahar tatili bitmiş, yaz okulu başlamıştı.

Spring break had ended, and summer school had begun.

Emir okulun yolunu tutarken aklında tek bir şey vardı: Başarılı olup tüm ön yargılardan kurtulmak.

As Emir made his way to school, he had one thing on his mind: to be successful and free himself from all prejudices.

Yaz okulunun binası eskiydi ama öğrenciyle doluydu.

The summer school building was old, but it was full of students.

Girişte Kerem lahanadan(!) bir gülümseme ile Emir’i karşıladı.

At the entrance, Kerem greeted Emir with a "cabbage" (!) smile.

"Hey Emir, bu yaz sınıfın yıldızı sen olacaksın," dedi Kerem gülerek.

"Hey Emir, this summer you're going to be the star of the class," said Kerem with a laugh.

Emir, derslerinde başarısız sayılmazdı ama ailesi onun sadece okuldaki notlarına bakarak yanlış fikirlere kapılıyordu.

Emir wasn't considered unsuccessful in his studies, but his family formed the wrong ideas by only looking at his grades at school.

Özellikle babası hep onun mühendis olmasını isterdi.

His father, in particular, always wanted him to become an engineer.

Emir ise tasarıma, sanata ilgisi olduğunun farkındaydı.

However, Emir was aware that he was interested in design and art.

Ne de olsa hayatta herkesin doğru yolunu bulması gerekiyordu, değil mi?

After all, everyone in life had to find their true path, right?

Yaz okulundaki en büyük şansı, proje sunum günüydü.

His greatest opportunity in summer school was on project presentation day.

Emir oturup sıkı çalıştı, Kerem de ona yardım etti.

Emir sat down and worked hard, and Kerem helped him.

Kerem dışarıdan çok keyfine düşkün gözüküyordu ama aslında arkadaşını gerçekten önemsiyordu.

Though Kerem seemed carefree on the outside, he truly cared about his friend.

Sunum günü geldiğinde Emir, sınıfın karşısında durdu.

On the day of the presentation, Emir stood in front of the class.

Slaytları bir bir açarken sınıf arkadaşları hayretle onu izliyordu.

As he opened each slide, his classmates watched him in awe.

Proje özgün ve yenilikçiydi.

The project was original and innovative.

Projenin sonunda sınıf sessizliğe gömüldü.

At the end of the project, the class fell into silence.

Ardından büyük bir alkış koptu.

Then, a big round of applause erupted.

Öğretmenin gözleri parlıyordu.

The teacher's eyes were shining.

Emir, Kerem’le bakıştı. Anlamıştı ki ailesi dışında da onu destekleyen insanlar vardı.

Emir exchanged glances with Kerem and understood that there were people who supported him beyond his family.

Sunumdan sonra eve dönünce Zeynep onunla gurur duyduğunu çekingen bir şekilde belirtti.

When he returned home after the presentation, Zeynep shyly expressed how proud she was of him.

Annesi ilk defa ona sarılarak "Aferin oğlum," dedi.

For the first time, his mother hugged him and said, "Well done, my son."

O gün Emir’in içindeki güvensizlik yerini cesarete bıraktı.

That day, the insecurity within Emir was replaced by courage.

Evin içindeki karmaşa belki azalmadı ama Emir içsel huzuru bulmuştu.

The chaos within the house might not have decreased, but Emir had found inner peace.

Zeynep de abisinin yanında kendisi için umut buldu, kendi yolunu çizmek için cesaretlendi.

Zeynep, too, found hope beside her brother and felt encouraged to chart her own path.

O gün Emir fark etti ki, aile her zaman her detayı anlamasa da başarı görüldüğünde tepkiler yumuşardı.

That day, Emir realized that even if a family doesn't understand every detail all the time, their reactions soften when success is seen.

Yeter ki insan kendine güvenmeyi bilsin.

As long as a person knows to trust themselves.

Herkesin kendi yıldızına ulaşacağı gün elbet gelir.

Everyone's day to reach their own star will surely come.

Yazın sonunda, Emir ailesinin ona duyduğu gururun tadını çıkarmakta özgürdü.

At the end of summer, Emir was free to enjoy the pride his family felt for him.