Selin, Emre ve Leyla bir bahar sabahı arabalarına bindiler.

Selin, Emre, and Leyla got into their car on a spring morning.

Önlerinde uzanan, masal gibi manzaralarla dolu Cappadocia’ya doğru yola çıktılar.

They set out towards Cappadocia, a place filled with fairy-tale-like landscapes stretching ahead.

Selin geniş çayırlara ve gökyüzüne bakarken, çocukluğu aklına geldi.

As Selin looked at the vast meadows and the sky, memories of her childhood came to her mind.

O zamanlar ailecek böyle yolculuklar ne kadar da önemliydi.

Back then, such family trips were so important.

Yıllar geçtikçe aile bağları zayıflamıştı, ama Selin bu yolculukta o bağı tekrar yakalamak istiyordu.

Over the years, family bonds had weakened, but Selin wanted to rekindle that bond on this journey.

Cappadocia’ya ulaştıklarında güneş gökyüzünde parlıyordu.

When they reached Cappadocia, the sun was shining in the sky.

Her taraf rengârenk lalelerle kaplıydı.

Everywhere was covered with colorful tulips.

Olayları sessizce izleyen Emre ise, başlarda sessizdi.

Emre, who silently observed the events, was quiet at first.

Leyla, genç yaşıyla daha çok telefonuna bakma eğilimindeydi.

Leyla, being younger, tended to look more at her phone.

Selin, araçtan inerken içini bir sıcaklık kapladı.

As Selin got out of the vehicle, she felt a warmth inside.

"Bugün farklı olacak," diye düşündü.

"Today will be different," she thought.

Arasında bazı gergin anlar yaşansa da, Selin zamanla aileyi bir araya getirecek aktiviteler düşünmeye başladı.

Although there were some tense moments among them, Selin began to think of activities that would bring the family together over time.

"Hadi balon turuna çıkalım," dedi bir zaman sonra.

"Let's go on a balloon tour," she suggested after a while.

Emre ve Leyla başta kararsızdılar, ama sonunda kabul ettiler.

Emre and Leyla were hesitant at first, but they eventually agreed.

Sabahın erken saatlerinde balonlar gökyüzüne doğru süzülmeye başladı.

Early in the morning, the balloons began to glide toward the sky.

Dağların ve taşların arasında yükselirken, Selin'in içinde bir şeyler değişiyordu.

As they rose among the mountains and rocks, something inside Selin was changing.

Balonda yukarıda, Selin bir çocukluk hatırasını anlattı.

High up in the balloon, Selin shared a childhood memory.

Annesiyle birlikte yaşadığı bir anıydı bu.

It was a moment she shared with her mother.

Anlatırken sesi ince bir hüzünle doldu ama heyecan da vardı gözlerinde.

Her voice filled with a thin sadness as she spoke, but there was also excitement in her eyes.

Leyla’nın da gözleri dolmuştu.

Leyla's eyes welled up, too.

Emre ise kız kardeşine daha farklı bir gözle baktı.

Emre, on the other hand, looked at his sister with a different perspective.

O an, aralarındaki mesafeler buhar olup uçmuş gibi hissedildi.

At that moment, it felt as if the distances between them had evaporated.

Balon yavaşça yere inerken, herkes daha sessizdi, ama bu sessizlik rahatsız edici değil, tam tersine huzur vericiydi.

As the balloon slowly descended, everyone was quieter, but this silence was not disturbing; on the contrary, it was comforting.

Dönüş yolunda, yolculuk başındaki sessizlik gitmiş, yerini tatlı sohbetler almıştı.

On the way back, the silence from the start of the journey was gone and had been replaced by sweet conversations.

Selin artık daha kararlıydı; ailesiyle daha çok vakit geçirecekti.

Selin was now more determined; she would spend more time with her family.

Selin, arabada geriye doğru bakarken, kardeşlerinin gülen yüzleri karşısında içini bir huzur kapladı.

As Selin looked back in the car, a sense of peace enveloped her seeing her siblings’ smiling faces.

Aile, küçük kasabalarına dönerken, aralarındaki bağ güçlenmişti.

As the family returned to their small town, the bond between them had strengthened.

Ve Selin, kendi rolünün önemini anlamıştı; ailesine köprü olacak, o bağı sıkıca tutacaktı.

And Selin realized the importance of her role; she would be the bridge for her family, holding that bond tightly.