ในคืนเดือนหงาย วัดอรุณสะท้อนแสงไฟอันนุ่มนวลของเทศกาลลอยกระทง

On a full moon night, Wat Arun reflected the gentle lights of the Loy Krathong festival.

นิรันดร์ก้าวเดินอย่างช้าไปตามลานวัด

Niran walked slowly across the temple grounds.

รอบตัวเขามีผู้คนมากมาย ถือกระทงในมือ เตรียมพร้อมที่จะปล่อยช่วงเวลาที่เป็นภาระในอดีตออกไป

Around him were many people, holding krathongs in their hands, ready to release the burdens of the past.

นิรันดร์มาที่นี่พร้อมเลำวนลและคำถามในใจ

Niran came here with confusion and questions in his heart.

เขานึกย้อนถึงความสัมพันธ์ในอดีต ความเสียใจที่เขาไม่สามารถแก้ไขได้

He reminisced about past relationships and the regret he couldn't resolve.

ในช่วงเวลานั้นลมหนาวของฤดูหนาวพัดผ่าน ทำให้รู้สึกคำนึงถึงมากขึ้น

At that moment, the winter wind blew through, intensifying his feelings of reflection.

ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ละมัยและปรีชากำลังจัดกระทงด้วยดอกไม้และธูป เทียน

At the banks of the Chao Phraya River, Lamai and Preecha were decorating their krathong with flowers, incense, and candles.

ไฟจากกระทงทั้งหลายสะท้อนกับน้ำ เป็นภาพที่สงบและสวยงาม

The lights from the many krathongs reflected on the water, creating a peaceful and beautiful scene.

นิรันดร์ค่อยๆ ย่อต่ำลง วางกระทงของเขาลงบนผืนน้ำ

Slowly, Niran crouched down, placing his krathong on the water.

เขาหลับตาอธิษฐาน ขอให้ความหนักใจและอดีตที่ไม่ดีไหลไปตามสายน้ำ

He closed his eyes and made a wish, hoping the heaviness in his heart and the troubled past would flow away with the water.

"ลอยล่องไป..." เขาพูดเบาๆ ในใจ ขณะที่กระทงเคลื่อนไหวไปตามกระแสน้ำ

"Float away..." he whispered to himself as the krathong drifted along the current.

ความเศร้าและปลดปล่อยผสมเข้าด้วยกันในหัวใจของนิรันดร์

Sadness and release mingled in Niran's heart.

เขาเฝ้ามองอย่างเงียบๆ จนกระทั่งกระทงลอยห่างออกไปในความมืด

He watched silently until the krathong disappeared into the darkness.

แม้เห็นลางๆ แต่ความรู้สึกเหมือนภาระหนักหายไป

Though faint, the feeling was as if a heavy burden had lifted.

นิรันดร์ยิ้มเบาๆ รู้สึกถึงความผ่อนคลายในใจ

Niran smiled softly, feeling a sense of relief in his heart.

เขาตระหนักว่าเขาสามารถรักและรับรู้ถึงความทรงจำได้โดยไม่ยึดติดกับอดีตอีกต่อไป

He realized he could cherish and acknowledge his memories without being bound by the past any longer.

แสงไฟจากวัดอรุณสะท้อนไปทั่วจักรวาลที่เงียบงามนี้ และนิรันดร์รับรู้แล้วว่าเขาได้พบความสงบสุขและความหวังในอนาคตที่สดใส

The lights from Wat Arun spread across this serene universe, and Niran understood that he had found peace and hope for a bright future.