ที่โรงพยาบาลศิริราชในวันพ่อแห่งชาติ ลมหนาวพัดกระหน่ำผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้

At Rong phaya baan Siriraj on Wan Pho Haeng Chat, the cold wind blew fiercely through the open windows.

ฉากภายในโรงพยาบาลเต็มไปด้วยคนไข้และเจ้าหน้าที่สุขภาพ เดินเข้าออกตลอดเวลา

The scene inside the hospital was filled with patients and healthcare staff constantly coming and going.

บางคนหยุดมองภาพวาดศิลปะไทยที่ประดับอยู่ตามทางเดิน

Some paused to admire the Thai artwork adorning the hallways.

ในบรรยากาศที่เคร่งขรึมนี้ อาทิตย์นอนอยู่บนเตียงคนไข้ เขารู้สึกกังวลและคาดหวังว่าจะได้พบหน้าเบญญา ลูกสาวที่ไม่ได้เจอกันมานาน

In this solemn atmosphere, Arthit lay in bed, feeling anxious and hoping to see Benya, a daughter he hadn't seen in a long time.

นิรันดร์ เพื่อนสนิทของอาทิตย์ เดินเข้าไปในห้อง

Niran, Arthit's close friend, walked into the room.

"พี่อาทิตย์ ผมได้ข่าวว่าคุณต้องการเลือดด่วน แล้วเบญญาเป็นผู้ที่สามารถบริจาคได้"

"Brother Arthit, I've heard you need blood urgently, and Benya is able to donate."

อาทิตย์เงยหน้าขึ้นด้วยความหวัง

Arthit looked up hopefully.

"ใช่ ผมหวังว่าเธอจะมาช่วย"

"Yes, I hope she will come to help."

เบญญาเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลนี้ แต่เธอมักเลี่ยงที่จะเจอพ่อ เพียงเพราะความเจ็บปวดและความขมขื่นในอดีตที่ไม่เคยจางหาย

Benya was a nurse at this hospital, but she often avoided seeing her father due to the pain and bitterness of the past that never faded.

เธอรู้ข่าวจากนิรันดร์และต้องตัดสินใจว่าจะช่วยพ่อหรือไม่

She heard the news from Niran and had to decide whether to help her father or not.

หลังจากช่วงเวลาที่รอคอย เบญญาเดินเข้าห้องของพ่อด้วยท่าทางที่มั่นคง แต่ดวงตาแฝงไปด้วยความลังเล

After a period of waiting, Benya walked into her father's room with a determined demeanor, but her eyes showed hesitation.

"พ่อคะ ฉันได้ยินเรื่องของพ่อแล้ว" เบญญากล่าว

"Father, I heard about your situation," Benya said.

อาทิตย์มองลูกสาวที่ไม่ได้เจอกันนาน และในที่สุดเขาตัดสินใจ "พ่อเสียใจจริง ๆ ที่ผ่านมา พ่อไม่ได้เป็นพ่อที่ดีเลย แต่ถ้าลูกพร้อม พ่ออยากแก้ไขความผิดพลาด"

Arthit looked at the daughter he hadn't seen for so long, and he finally decided, "I'm truly sorry for the past. I haven't been a good father at all, but if you're ready, I'd like to make amends."

กระแสอารมณ์ระหว่างพ่อและลูกทำให้ห้องนั้นเงียบสงบ

The emotional tension between father and daughter made the room silent.

เบญญามองตาพ่อ และในใจของเธอมีทั้งความโกรธและความเห็นใจ

Benya looked into her father's eyes, and inside her heart, there was both anger and sympathy.

เธอรู้ว่าถึงเวลาแล้วที่จะปล่อยวางอดีต

She knew it was time to let go of the past.

"ฉันจะบริจาคเลือดค่ะ" เธอกล่าวเบา ๆ แต่มั่นคง

"I will donate the blood," she said softly but firmly.

หลังจากที่เลือดถูกถ่ายให้ อาการของอาทิตย์ก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ

After the blood was transfused, Arthit's condition gradually improved.

เขารู้สึกอบอุ่นในใจที่มีโอกาสเริ่มต้นใหม่กับลูกสาว

He felt a warmth in his heart for the chance to start anew with his daughter.

ตอนเย็นของวันนั้น อาทิตย์และเบญญานั่งคุยกันอีกครั้ง เปลวไฟแห่งการฟื้นฟูความสัมพันธ์ได้ถูกจุดขึ้น

That evening, Arthit and Benya sat and talked once more, and the flame of a renewed relationship was lit.

ผ่านไปไม่นาน เบญญาก็พบว่าการให้อภัยนั้นไม่ยากอย่างที่คิด ในขณะที่อาทิตย์ก็แสดงให้เห็นถึงความสำนึกผิดและความจริงใจ

Before long, Benya found that forgiveness was not as difficult as she had thought, while Arthit showed genuine remorse and sincerity.

ในช่วงฤดูหนาวนี้ ความเย็นอาจเสียดแทรกไปที่หลังคาบ้าน แต่ความอบอุ่นกลับเข้ามาสู่ครอบครัวของอาทิตย์และเบญญาอีกครั้ง

In this winter season, the chill may seep through the roof of a house, but warmth returned to the family of Arthit and Benya again.

พวกเขาทั้งสองรู้ว่าแม้บาดแผลจะต้องใช้เวลาในการรักษา แต่ความรักในสายเลือดยังคงอยู่และสามารถเติบโตได้ในใจที่พร้อมจะยอมรับและให้อภัย

They both knew that while wounds take time to heal, the love in their bloodline remains and can grow in hearts ready to accept and forgive.