ในวันที่อากาศร้อนชื้น ชีวิตก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของมรดกแห่งประวัติศาสตร์ที่อุทยานประวัติศาสตร์พิมาย โบราณสถานที่เต็มไปด้วยหินแกะสลักเก่าแก่ที่มีเถาวัลย์เกาะเกี่ยว

On a hot and humid day, life was filled with the aura of heritage at the Phimai Historical Park, an ancient site full of old carved stones entangled with vines.

อรุณและนิรันดร์กำลังเดินชมความงามที่เหลือบของประวัติศาสตร์ไทย

Arun and Niran were strolling, admiring the glimpse of Thai history.

"อรุณ ดูทางนู้นสิ คนนั่นดูเหมือนจะต้องการความช่วยเหลือ" นิรันดร์กล่าวพลางชี้ไปที่ไกด์ทัวร์ที่มีท่าทางต้องการความช่วยเหลือ

"Arun, look over there, that person seems to need help," Niran said, pointing to a tour guide who seemed to be asking for assistance.

ไกด์ทัวร์วิ่งเข้ามาหาพวกเขาทั้งสองคนพลางพูดว่า "คุณสองคนเป็นผู้ช่วยใหม่ใช่ไหม ที่นี่เองที่เราจะเริ่มการขุดค้นได้เลยครับ!"

The tour guide ran towards them and said, "Are you two the new assistants? Here is where we can start the excavation!"

อรุณมองหน้ากับนิรันดร์อย่างงงงวย แต่ในใจเขาพลันเตรียมผจญภัย พร้อมด้วยความฝันชมประวัติศาสตร์ที่แท้จริง

Arun exchanged a confused look with Niran, but his heart was suddenly primed for adventure, driven by the dream of experiencing genuine history.

"ใช่ครับ" อรุณตอบอย่างกระตือรือร้น

"Yes," Arun responded enthusiastically.

พวกเขาเริ่มขุดลงในท่ามกลางแสงแดดที่แยงตา และพิรุณที่เริ่มประปราย แม้จะมีนิรันดร์ที่ไม่ค่อยอยากถือพลั่วเท่าไรนัก เขาก็ยังคงใช้สองมือขุดลงต่อไป พร้อมอ่านจากหนังสือเล่มโปรดของเขาเพื่อกำลังใจ

They began to dig under the glaring sunlight and the sporadic drizzle, even though Niran, who was not particularly eager to hold a shovel, continued to dig with both hands while reading his favorite book for encouragement.

ทันใดนั้น อรุณและนิรันดร์ก็ค้นพบสิ่งที่ดูเหมือนศิลปวัตถุเล็กๆ ฝังอยู่ในดิน

Suddenly, Arun and Niran discovered what seemed like a small artifact buried in the soil.

"นี่คือ...อะไร?" อรุณถามเสียงสั่น แต่ในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

"What is this?" Arun asked with a shaky voice, but his heart was full of excitement.

"เราต้องทิ้งมันไว้ที่นั่นขะ! มันอาจมีคำสาปอะไรบางอย่าง!" นิรันดร์ตะโกนเตือน

"We must leave it there! It might be cursed or something!" Niran shouted in warning.

แต่แล้วไกด์ทัวร์ก็เดินเข้ามาพร้อมคำแนะนำให้เก็บเอาไปที่พิพิธภัณฑ์ "สำคัญมากครับ สิ่งนี้อาจมีความหมายลึกซึ้ง"

But then the tour guide approached with advice to take it to the museum, "It's very important; this could have deep meaning."

อรุณสับสน หน้าตามีความตัดสินใจ แต่แล้วเขาก็คิดถึงโอกาสที่อาจมีได้ ร่วมพิจารณากับเพื่อนสนิทของเขา

Arun felt confused, his face showing indecision, but he thought of the opportunity it might present, discussing it with his close friend.

ในที่สุด ทุกคนก็ยินยอมที่จะนำสิ่งนั้นไปที่พิพิธภัณฑ์

Ultimately, everyone agreed to bring the item to the museum.

เมื่อไปถึงพิพิธภัณฑ์ เจ้าหน้าที่ต้อนรับด้วยความสนใจ แต่ก็บอกว่าไม่เคยได้ยินเรื่องคำสาปนี้มาก่อน

Upon reaching the museum, the staff greeted them with interest but mentioned they had never heard of this curse before.

แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาจะตรวจสอบอย่างละเอียด

Nevertheless, they promised to conduct a thorough inspection.

ในวันนั้น อรุณกลับบ้านพร้อมกับโอกาสใหม่ ไกด์ทัวร์เชิญเขามาร่วมทีมขุดค้นบ่อยครั้ง

That day, Arun returned home with a new opportunity; the tour guide frequently invited him to join excavation teams.

ส่วนตัวนิรันดร์เองก็ยิ้มอย่างพอใจที่้ได้เห็นอีกมุมหนึ่งของประวัติศาสตร์

Meanwhile, Niran smiled with satisfaction at witnessing another dimension of history.

ท้ายที่สุด อรุณกลับไปคิดถึงความฝันของเขากับการได้ทำสิ่งที่รัก ในขณะที่นิรันดร์รับรู้ถึงวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ในรูปแบบที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน พร้อมกับความไม่คาดฝันของวันนั้นในใจ

In the end, Arun reflected on his dreams of doing what he loves, while Niran appreciated the culture and history in a way he had never experienced before, filled with the surprises of that day in his heart.