ในเช้าวันสดใสของฤดูใบไม้ผลิ นักท่องเที่ยวและชาวเมืองต่างหลั่งไหลเข้าสู่สถานีรถไฟกรุงเทพฯ

On a bright spring morning, tourists and locals were flooding into Bangkok Railway Station.

อากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและเสียงสาดน้ำ เนื่องด้วยเทศกาลสงกรานต์ที่ทุกคนรอคอย

The air was filled with laughter and the splashing of water due to the eagerly awaited Songkran festival.

อาทิตย์เดินลงจากรถไฟ ภายใต้แสงแดดอ่อน ๆ ที่ส่องผ่านประตูสถานี

Arthit stepped off the train under the soft sunlight shining through the station doors.

เขารู้สึกทั้งตื่นเต้นและกังวลในการเดินทางกลับมายังบ้านเดิม

He felt both excited and anxious about returning to his childhood home.

เขายังจำครั้งสุดท้ายที่เขาอยู่กับครอบครัวได้แจ่มชัด เหตุการณ์ที่ทำให้เขาต้องจากบ้านไป

He vividly remembered the last time he was with his family, the events that forced him to leave.

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เวลาผ่านไปหลายปี แต่ความขุ่นเคืองในใจยังไม่เคยเลือนหาย

Since then, many years had passed, but the resentment in his heart had never faded.

ท่ามกลางฝูงชนที่กำลังสาดน้ำกันอย่างสนุกสนาน อาทิตย์พบกับสมศรีและชัยวัฒน์ พี่สาวและน้องชายของเขา

Amidst the crowd joyfully splashing water, Arthit met Somsri and Chaiwat, his older sister and younger brother.

ทั้งสองคนกำลังยิ้มแป้นเมื่อเห็นอาทิตย์ แต่ในใจอาทิตย์กลับรู้สึกถึงความขัดแย้งในอดีต

Both were beaming when they saw Arthit, but inside, he felt the conflicts of the past.

เขาต้องตัดสินใจว่าเขาควรเผชิญหน้ากับพี่น้องของเขาและพูดคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับอดีตที่ทำให้เขาต้องหลบหนี หรือปล่อยความแค้นลง และเปิดโอกาสให้ครอบครัวเริ่มต้นใหม่

He had to decide whether to confront his siblings and talk about the past that had driven him away or to let go of the bitterness and allow the family to start anew.

ขณะที่การสาดน้ำยังคงดำเนินไป อาทิตย์ถูกดึงเข้าไปในวงสนทนา

While the water-splashing continued, Arthit was pulled into a conversation.

"ทำไมถึงกลับมาล่ะอาทิตย์" สมศรีถาม น้ำเสียงเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

"Why did you come back, Arthit?" Somsri asked, her voice full of curiosity.

"ก็...คิดถึงบ้าน" อาทิตย์ตอบ พลางหลบสายตาทั้งสอง

"Well... I missed home," Arthit replied, avoiding their gaze.

"เราเองก็คิดถึงนาย" ชัยวัฒน์พูดด้วยรอยยิ้ม แต่นัยน์ตาเขาเปร่งประกายความรู้สึกที่อาทิตย์รู้อย่างดี

"We missed you too," Chaiwat said with a smile, though his eyes revealed feelings that Arthit knew all too well.

การเผชิญหน้าค่อย ๆ รุนแรงขึ้นเมื่ออาทิตย์เริ่มพูดถึงความรู้สึกที่เขาเก็บซ่อนไว้

The confrontation gradually intensified as Arthit began to express the feelings he had kept hidden.

"รู้ไหมว่ามันยากแค่ไหนที่จะทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง"

"Do you know how hard it was to leave everything behind?"

"แต่สิ่งที่เกิดขึ้น มันมีเหตุผล" ชัยวัฒน์พยายามอธิบาย

"But what happened, it had its reasons," Chaiwat tried to explain.

"เราต้องเรียนรู้ที่จะให้อภัย"

"We have to learn to forgive."

การสนทนาเริ่มดุเดือดขึ้น เสียงสาดน้ำเปลี่ยนเป็นเสียงโต้เถียง

The conversation grew more heated, and the sound of water splashing turned into the sound of argument.

ทันใดนั้น น้ำเย็นชุ่มโชกร่างของอาทิตย์ ทำให้เขารู้สึกย้อนกลับไปในวัยเด็ก วันที่เล่นน้ำด้วยกันกับพี่น้อง

Suddenly, cold water drenched Arthit, bringing him back to his childhood days of playing water games with his siblings.

ความเย็นของน้ำทำให้อาทิตย์คลายความตึงเครียด

The coolness of the water eased Arthit's tension.

"เราทุกคนทำผิด" สมศรีพูดเสียงเรียบ

"We all made mistakes," Somsri said calmly.

"แต่ครอบครัวก็คือครอบครัว"

"But family is family."

สุดท้าย อาทิตย์รับรู้ถึงความจริงคำพูดของพี่สาวเขา

In the end, Arthit realized the truth in his sister's words.

สิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่เขาสามารถเลือกที่จะให้อภัยและก้าวต่อไป

The past could not be changed, but he could choose to forgive and move forward.

เช้าวันนั้นที่สถานีรถไฟกรุงเทพฯ ในขณะที่น้ำยังคงสาดอย่างสนุกสนาน อาทิตย์และพี่น้องสองคนยิ้มให้กันด้วยความเข้าใจ

That morning at Bangkok Railway Station, as the water continued to splash joyously, Arthit and his two siblings smiled at each other with understanding.

ทั้งสามเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ ด้วยความหวังที่จะทำให้ครอบครัวกลับมาใกล้ชิดและเข้มแข็งกว่าเดิม

The three began a new chapter in their relationship, with hopes of making their family closer and stronger than ever before.