กระทงลอยลอยอยู่เหนือแม่น้ำเจ้าพระยาคืนนี้เป็นเนื่องในงานประจำปี, งานวัดในกรุงเทพฯ

The krathong floated above the Chao Phraya River tonight as part of the annual temple fair in Bangkok.

งานเต็มไปด้วยแสงไฟจากเทียนนับพัน และโคมลอยที่ส่องแสงสว่างไปทั่วท้องฟ้า

The event was filled with lights from thousands of candles and floating lanterns illuminating the sky.

ซุ้มอาหารและกลิ่นอาหารที่คุ้นเคยทำให้งานรู้สึกอบอุ่นและเป็นมิตร

Food stalls and familiar aromas made the event feel warm and welcoming.

นิรันดร์ยืนอยู่ข้างป้ายมหรสพ ดูผู้คนที่เดินผ่านไปมา

Niran stood beside the entertainment sign watching people pass by.

เขาทำงานหนักในกรุงเทพฯ ไม่เคยมีเวลาหาความสุข

He worked hard in Bangkok and never had time to find joy.

เขารู้สึกเหงา แม้จะมีผู้คนล้นหลามรอบตัว

He felt lonely, even with the crowd around him.

คืนนี้เขามาที่นี่เพราะต้องการปล่อยกระทง ทำตามประเพณี แล้วก็แอบอธิษฐานให้ได้เจอครอบครัวอีกครั้ง

He came here tonight because he wanted to float a krathong, following the tradition, and secretly wished to reunite with his family.

ทางอีกด้านหนึ่งของงาน ละไมเดินอย่างละเมียดละไม มองหาบางอย่างที่คุ้นเคย

On the other side of the fair, Lamai walked gracefully, searching for something familiar.

เธอจากพี่ชายเมื่อสิบปีก่อน และออกจากบ้านมาตั้งรกรากในเมืองเล็กๆ

She parted from her brother ten years ago and had moved to settle in a small town.

วันนี้เธอมาที่กรุงเทพฯ หวังว่าจะได้พบเขาบ้าง

Today, she came to Bangkok hoping to find him.

เธอรู้สึกบางอย่างที่แตกต่างในงานนี้ เหมือนมีอะไรที่ดึงดูด

She felt something different at this fair, like there was something that attracted her.

ส่วนโสมชัย พ่อของพวกเขา กำลังตั้งซุ้มขายน้ำดื่มและขนมเล็กๆ คิดถึงลูกๆ ที่หายไป

Meanwhile, Somsai, their father, was setting up a stall selling drinks and small snacks, thinking of his missing children.

ใจเขาต้องการเห็นลูกๆ แค่สักครั้ง แม้เพียงแวบเดียวก็ยังดี

His heart longed to see them, even for just a fleeting moment.

เขามองผู้คนด้วยรอยยิ้มแต่ทางในนั้นเต็มไปด้วยความห่วงหา

He smiled at people, but inside, he was filled with longing.

ตอนนี้เป็นเวลาปล่อยกระทง

It was time to release the krathong.

นิรันดร์เดินมายังริมแม่น้ำ เขาอธิษฐานเงียบๆ "ขอให้ครอบครัวเราได้เจอกันอีกครั้ง"

Niran walked to the riverbank, praying quietly, "May our family meet again."

ขณะที่เขาอธิษฐานนั้น ละไมที่ยืนไม่ไกลรับรู้ความคุ้นเคย รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้อาจเป็นพี่ชาย

As he prayed, Lamai, standing not far away, felt a sense of familiarity, sensing this man might be her brother.

ในขณะที่ลมพัดกระทงออก นิรันดร์และละไมสังเกตความคล้ายคลึงในตัวกัน

As the wind blew the krathong away, Niran and Lamai noticed the similarities in each other.

พวกเขามีใจกระหวัดกรายเกรงใจเมื่อนึกถึงความฝันลากยาว

Their hearts fluttered with nerves as they thought of their long-abandoned dreams.

แต่แล้ว ฝูงชนก็มาแทรกขัดจังหวะ

But then, a crowd interrupted the moment.

หลายนาทีผ่านไป ผู้คนเริ่มสลาย

Minutes passed, and people began to disperse.

นิรันดร์ลุกขึ้นยืนพร้อมถอนหายใจยาว เขารู้สึกสัมผัสไปยังแขน

Niran stood up, sighing deeply, when he felt a touch on his arm.

เขาหันไปเจอหญิงสาวที่ดูคุ้นตา

He turned to see a familiar-looking young woman.

ละไมเข้ามาใกล้ แสงจากเทียนส่องให้เห็นใบหน้าชัดเจน

Lamai came closer, the candlelight revealing her face clearly.

ตอนนั้นเองที่พวกเขาประสบสิ่งที่ได้ฝัน

It was then that they encountered what they had long been dreaming of.

"นิรันดร์?" ละไมเรียกด้วยน้ำเสียงเศร้าปะปนกับความดีใจ

"Niran?" Lamai called out in a voice mixed with sadness and joy.

"ละไม...?" นิรันดร์ยิ้ม ขณะที่รับรู้ความจริง

"Lamai...?" Niran smiled as he realized the truth.

พวกเขากอดกัน จากนั้นไม่ต้องพูดอะไรมาก น้ำตาปนความสุข

They embraced, needing few words, tears of happiness streaming down.

ขณะนั้นเองที่พวกเขารับรู้ว่า สามารถเดินไปข้างหน้าได้ พร้อมสร้างความทรงจำร่วมกันใหม่กับโสมชัย

It was at that moment they knew they could move forward together, creating new memories with Somsai.

นี่คือคืนแห่งการรวมตัวและความหวังใหม่ที่เกิดขึ้นในเดือนพฤศจิกายน ที่แสงโคมยังลอยอยู่ในท้องฟ้าอย่างไม่มีวันลืม

This was a night of reunion and the birth of new hope in November, under the unforgettable glow of the lanterns in the sky.