W sercu Warszawy, w niedzielny poranek, przed budynkiem Muzeum Nauki tłoczył się tłum ciekawskich gości.

In the heart of Warszawa, on a Sunday morning, a crowd of curious visitors gathered in front of the Muzeum Nauki building.

Wraz z nimi Lidia, Marcin i Tomasz schodzili z autobusu.

Along with them, Lidia, Marcin, and Tomasz got off the bus.

Lidia, dwunastolatka z błyszczącymi oczami, nie mogła się doczekać.

Lidia, a twelve-year-old with sparkling eyes, couldn't wait.

Uwielbiała naukę!

She loved science!

Marcin szedł obok z telefonem w ręce, myśląc nieustannie o przyszłych studiach.

Marcin walked beside her with a phone in his hand, constantly thinking about his future studies.

"Marcin, stój!

"Marcin, stop!

Patrz na tamtą wielką kulę!

Look at that big sphere!

Idziemy!"

Let's go!"

zawołała Lidia, wskazując na ogromny, błyszczący model atomu przy wejściu.

Lidia called out, pointing to the enormous, shiny atom model at the entrance.

Marcin poprawił plecak i kiwnął głową.

Marcin adjusted his backpack and nodded.

Tomasz, ich ojciec, spoglądał na mapę muzeum, ale myślami był przy pracy.

Tomasz, their father, looked at the museum map, but his thoughts were on work.

Gdy weszli, muzeum tętniło życiem.

When they entered, the museum was bustling with life.

Dzieci goniły od eksponatu do eksponatu, podziwiając kolorowe wyświetlacze i dynamiczne pokazy.

Children dashed from exhibit to exhibit, admiring colorful displays and dynamic shows.

Lidia trzymała za rękę Marcina, ciągnąc go do interaktywnych stanowisk.

Lidia held Marcin's hand, pulling him to the interactive stations.

"Spróbujmy tego!

"Let's try this!

Wiesz, jak to działa?"

Do you know how it works?"

pytała co chwilę.

she asked repeatedly.

Marcin starał się uśmiechać.

Marcin tried to smile.

"Tak, Lidia, to pokazuje siły magnetyczne," tłumaczył krótko, choć myśli błądziły w stronę aplikacji na politechnikę.

"Yes, Lidia, it shows magnetic forces," he explained briefly, though his thoughts were drifting towards the polytechnic application.

Lidia była zafascynowana, zadając kolejne pytania.

Lidia was fascinated, asking more questions.

Tomasz obserwował dzieci, czując ciepło w sercu, ale i lekki niepokój o nieodebrane telefony z pracy.

Tomasz watched the children, feeling warmth in his heart, but also a slight worry about missed calls from work.

Na środku sali, ogłoszono konkurs.

In the center of the hall, a contest was announced.

Dyrektor muzeum zapraszał do quizu o nauce.

The museum director invited everyone to a science quiz.

"Marcin!

"Marcin!

Tomasz!"

Tomasz!"

Lidia podskakiwała z podekscytowania.

Lidia was jumping with excitement.

"Musimy wziąć udział!"

"We have to participate!"

Marcin spojrzał na nią, a potem na powiadomienia w telefonie.

Marcin looked at her, then at the notifications on his phone.

Uniwersytet wysłał maila.

The university had sent an email.

Czuł się rozdarty.

He felt torn.

"Chodź z nami," zachęcała Lidia, spoglądając na brata z błagalnym wzrokiem.

"Come with us," Lidia encouraged, looking at her brother with pleading eyes.

Tomasz skinął głową do Marcina, dając wsparcie.

Tomasz nodded at Marcin, giving support.

"Nieważne, jeszcze pół godziny – idziemy!"

"Never mind, another half hour – let's go!"

powiedział Tomasz, wyłączając telefon i uśmiechając się do dzieci.

said Tomasz, turning off his phone and smiling at the children.

Podczas konkursu Lidia była w swoim żywiole.

During the contest, Lidia was in her element.

Znała odpowiedzi prawie na wszystkie pytania.

She knew the answers to almost all the questions.

Marcin widział jej radość i czuł dumę, gdy wygrała mały złoty medal z napisem "Młody Odkrywca".

Marcin saw her joy and felt proud when she won a small gold medal with the inscription "Young Explorer."

"Oczami Marcina przesunęła się myśl: 'Studia poczekają.

"A thought crossed Marcin's mind: 'College can wait.

To chwile, które warto przeżyć'."

These are the moments worth experiencing.'"

Na koniec dnia, pełni wrażeń, siedzieli przy fontannie przed muzeum.

At the end of the day, full of impressions, they sat by the fountain in front of the museum.

Lidia nie mogła przestać mówić o eksponatach, Marcin śmiał się z jej historyjek, a Tomasz czuł, jak troski codzienności odpłynęły gdzieś daleko.

Lidia couldn't stop talking about the exhibits, Marcin laughed at her stories, and Tomasz felt the worries of everyday life drift away.

"To był wspaniały dzień," powiedział Tomasz, spoglądając na dzieci.

"It was a wonderful day," said Tomasz, looking at the children.

"Nauka i rodzina – czego chcieć więcej?"

"Science and family – what more could one want?"

Podekscytowana Lidia przytuliła Marcina.

Excited, Lidia hugged Marcin.

On odwzajemnił gest, czując, że drzemiący w głębi stres odszedł, choćby na chwilę.

He returned the gesture, feeling that the stress lying deep within had gone away, if only for a moment.

A Tomasz, słuchając śmiechu dzieci, zrozumiał, jak ważne jest bycie razem i tworzenie wspomnień.

And Tomasz, listening to the children's laughter, realized how important it is to be together and create memories.