Het was een koude winteravond in de Jordaan.

It was a cold winter evening in the Jordaan.

De straten waren verlicht met twinkelende kerstlampjes en de lucht was helder.

The streets were lit with twinkling Christmas lights and the sky was clear.

Bas stond te wachten bij de Prinsengracht, warm ingepakt in zijn dikke jas.

Bas was waiting at the Prinsengracht, warmly wrapped in his thick coat.

Naast hem stonden Sanne en Lotte, zijn trouwe metgezellen.

Beside him stood Sanne and Lotte, his faithful companions.

Sanne glimlachte hoopvol terwijl Lotte een beetje wiebelde van opwinding.

Sanne smiled hopefully while Lotte wiggled a bit with excitement.

"Het is bijna Oudjaarsavond," zei Sanne vrolijk.

"It's almost New Year's Eve," said Sanne cheerfully.

"Wat een perfecte avond voor een rondvaart."

"What a perfect evening for a boat tour."

Bas knikte, maar in zijn gedachten was het een chaos.

Bas nodded, but in his thoughts, it was chaos.

Terug uit de universiteit voelde hij zich verloren.

Back from university, he felt lost.

Hij wist niet welke richting hij op moest gaan na zijn studie.

He didn't know which direction to take after his studies.

Filosofie gaf hem vele vragen, maar geen antwoorden.

Philosophy gave him many questions, but no answers.

De boot kwam aan en de drie vrienden stapten aan boord.

The boat arrived, and the three friends boarded.

Het was een prachtige oude salonboot, warm van binnen en met ramen van waaruit je de hele stad kon zien.

It was a beautiful old salon boat, warm inside with windows from which you could see the entire city.

De lichten van de straten en de weerspiegelingen op het water waren betoverend.

The street lights and reflections on the water were enchanting.

"Bas, maak je niet zo druk," zei Lotte terwijl ze zich tegen hem aan nestelde.

"Bas, don't worry so much," said Lotte as she snuggled up to him.

"Het leven is een avontuur.

"Life is an adventure.

Kijk maar naar mij!

Just look at me!

Soms weet ik ook niet wat de volgende stap is, maar dat maakt het juist spannend."

Sometimes I also don't know what the next step is, but that's what makes it exciting."

Sanne, altijd de realist, voegde toe: "Neem je tijd, Bas.

Sanne, always the realist, added: "Take your time, Bas.

Je hoeft niet altijd alles te weten.

You don't always have to know everything.

Kijk om je heen.

Look around you.

Er zijn zoveel mogelijkheden."

There are so many possibilities."

De boot gleed langs oude grachtenpanden, elk met een verhaal.

The boat glided past old canal houses, each with a story.

Bas keek naar de voorbijgaande huizen en voelde een zekere rust over zich komen.

Bas looked at the passing houses and felt a certain peace come over him.

Misschien hadden Sanne en Lotte gelijk.

Maybe Sanne and Lotte were right.

Misschien hoefde hij niet alles uit te stippelen.

Maybe he didn't have to plan everything out.

Plotseling verscheen er een lichtflits boven het kanaal.

Suddenly, a flash of light appeared above the canal.

Het was middernacht, en vuurwerk verlichtte de lucht.

It was midnight, and fireworks lit up the sky.

Kleurrijke vonken spiegelden op het donkere water.

Colorful sparks mirrored on the dark water.

Sanne en Lotte klapten in hun handen van plezier en Bas zuchtte diep.

Sanne and Lotte clapped their hands in delight and Bas sighed deeply.

"Misschien," begon hij, terwijl hij zijn blik op de lichten richtte, "misschien is het oké om niet alles te weten.

"Maybe," he began, as he fixed his gaze on the lights, "maybe it's okay not to know everything.

Misschien is het ook mooi om niet vast te zitten in één pad."

Maybe it's also beautiful not to be stuck on one path."

Lotte gaf hem een duwtje.

Lotte gave him a nudge.

"Precies!

"Exactly!

Onzekerheid is alleen eng als je het toelaat."

Uncertainty is only scary if you let it be."

De vuurwerkshow stopte en de boot maakte een laatste bocht terug naar het dok.

The firework show stopped, and the boat made one last turn back to the dock.

De stilte die volgde was tastbaar, maar het voelde bevrijdend voor Bas.

The silence that followed was palpable, but it felt liberating for Bas.

Hij keek naar zijn vrienden, wetend dat hij met hun steun een nieuwe start kon maken.

He looked at his friends, knowing that with their support, he could make a new start.

Terwijl ze uitstapten, voelde Bas zich lichter.

As they disembarked, Bas felt lighter.

Het nieuwe jaar stond voor de deur, en met frisse moed omhelsde hij de mogelijkheden die wachtten.

The new year was just around the corner, and with renewed courage, he embraced the possibilities that awaited.

De Jordaan was in volle feeststemming.

The Jordaan was in full festive swing.

Bas, Sanne en Lotte mengden zich in de vreugdevolle menigte, klaar om een nieuw begin te vieren, ieder op hun eigen unieke manier.

Bas, Sanne, and Lotte mingled with the joyful crowd, ready to celebrate a new beginning, each in their own unique way.

Wanneer de klok middernacht sloeg, voelde Bas eindelijk de rust die hij zochten had.

When the clock struck midnight, Bas finally felt the peace he had been seeking.

Niet door alles te weten, maar door de schoonheid van het niet-weten te omarmen.

Not by knowing everything, but by embracing the beauty of not knowing.