De klok op Amsterdam Centraal Station sloeg vijf uur in de namiddag.

The clock at Amsterdam Centraal Station struck five in the afternoon.

De stationhal was gevuld met reizigers die haastig heen en weer liepen.

The station hall was filled with travelers hurrying back and forth.

In de lucht hing de geur van gepofte kastanjes en de prikkende frisheid van de winter.

In the air hung the scent of roasted chestnuts and the sharp freshness of winter.

Boven hen schitterden kerstlichtjes als sterren in de nachtelijke hemel.

Above them, Christmas lights sparkled like stars in the night sky.

Sven, een vriendelijke jongeman met een grote glimlach, stond bij een van de ingangen.

Sven, a friendly young man with a big smile, stood by one of the entrances.

Hij had een warme sjaal om en droeg een tas met vers gebakken koeken van de bakkerij waar hij werkte.

He wore a warm scarf and carried a bag of freshly baked cookies from the bakery where he worked.

"Mieke," riep hij enthousiast toen hij zijn vriendin zag naderen.

"Mieke," he called enthusiastically when he saw his girlfriend approaching.

Mieke kwam langzaam aangelopen, haar gebruikelijke sceptische blik op haar gezicht.

Mieke walked slowly, her usual skeptical look on her face.

Haar groene muts bedekte haar donkere lokken en haar vingers waren verstopt in warme wanten.

Her green hat covered her dark locks and her fingers were tucked into warm mittens.

"Ik begrijp nog steeds niet waarom je me hierheen hebt gesleept, Sven," mompelde ze.

"I still don't understand why you've dragged me here, Sven," she muttered.

Sven lachte alleen maar.

Sven merely laughed.

"Het is Kerstmis, Mieke! We gaan naar de kerstmarkt. Het voelt als magie, dat moet je zien."

"It's Christmas, Mieke! We're going to the Christmas market. It feels like magic, you have to see it."

Hij hoopte dat de markt haar hart zou openen en misschien inspiratie voor haar kunst zou geven.

He hoped the market would open her heart and perhaps inspire her art.

De trein stond al klaar op het perron, dampend in de koude lucht.

The train was already waiting at the platform, steaming in the cold air.

Mieke stapte aarzelend de trein in naast Sven.

Mieke reluctantly boarded the train next to Sven.

De rit duurde niet lang, maar het veranderde landschap bracht hen in de juiste stemming.

The ride wasn’t long, but the changing landscape put them in the right mood.

Buiten de raampjes kamerden sneeuwvlokken loom naar beneden en bedekten de bomen en daken met een zachte deken.

Outside the windows, snowflakes drifted lazily down, covering the trees and rooftops with a soft blanket.

Bij de kerstmarkt aangekomen, werden ze begroet door de sterke geur van glühwein en zoete lekkernijen.

Arriving at the Christmas market, they were greeted by the strong scent of glühwein and sweet treats.

Kleurrijke kraampjes reikten zover het oog kon zien.

Colorful stalls stretched as far as the eye could see.

Sven glunderde terwijl hij Mieke het tafereel liet opmerken.

Sven beamed as he pointed out the scene to Mieke.

Maar Mieke leek nog altijd niet onder de indruk.

But Mieke still seemed unimpressed.

"Het is allemaal zo... commercieel," zuchtte ze.

"It's all so... commercial," she sighed.

Sven bleef geduldig.

Sven remained patient.

"Kijk eens om je heen, Mieke. Niet naar de spullen, maar naar de mensen. Zie je die blijdschap?"

"Look around you, Mieke. Not at the things, but at the people. Do you see that joy?"

Toen, als bij toeval, werden ze verrast door een groep kerstzangers.

Then, as if by chance, they were surprised by a group of carolers.

Ze zongen een oude klassieker met heel hun hart.

They sang an old classic with all their heart.

De warme tonen zweefden door de lucht en vulden de ruimte met een onvervalste charme.

The warm tones floated through the air and filled the space with genuine charm.

Mieke stopte, haar ogen groot.

Mieke stopped, her eyes wide.

De muziek raakte een vergeten deeltje in haar, een deeltje dat verlangde naar echte kerstvreugde.

The music touched a forgotten part of her, a part that longed for true Christmas joy.

Ze sloot even haar ogen en absorbeerde het moment.

She closed her eyes for a moment and absorbed the moment.

For de eerste keer voelde ze de magie van Kerstmis oplichten in haar hart.

For the first time, she felt the magic of Christmas light up in her heart.

Nadien vond ze een plekje om te zitten.

Later, she found a place to sit.

Ze haalde haar schetsboek tevoorschijn en begon te tekenen.

She took out her sketchbook and began to draw.

Haar hand bewoog bijna uit zichzelf.

Her hand moved as if by itself.

Inspiratie stroomde door haar vingers.

Inspiration flowed through her fingers.

Sven zat naast haar, zijn hart vervuld van tevredenheid.

Sven sat next to her, his heart filled with satisfaction.

Toen hij naar haar tekening keek, wist hij dat het ritje met de trein de juiste keuze was.

When he looked at her drawing, he knew taking the train ride was the right choice.

"Sven," zei Mieke zacht, terwijl ze opkeek van haar werk, "bedankt.

"Sven," Mieke said softly, looking up from her work, "thank you.

Kerstmis... het is feitelijk best mooi als je het goed bekijkt."

Christmas... it's actually quite beautiful when you look at it properly."

Sven glimlachte warm naar haar.

Sven smiled warmly at her.

"Dat wist ik al lang, Mieke. En nu weet jij het ook."

"I’ve known that for a long time, Mieke. And now you know it too."

Samen verlieten ze de markt, hand in hand, met in hun hart de nieuwe herinneringen en kerstvreugde die hen beiden rijker hadden gemaakt.

Together, they left the market, hand in hand, with new memories and Christmas joy that had enriched them both.