De kerstmarkt in Amsterdam was prachtig.

The kerstmarkt in Amsterdam was beautiful.

Belletjes en lichtjes glommen in de nacht.

Bells and lights glowed in the night.

Mensen liepen rond, ingepakt in dikke jassen en sjaals, terwijl de geur van glühwein en versgebakken lekkernijen de lucht vulde.

People walked around, wrapped in thick coats and scarves, while the smell of glühwein and freshly baked treats filled the air.

Sven stond bij een kraampje vol houten speelgoed.

Sven stood at a stall full of wooden toys.

Plots zag hij Jorien.

Suddenly, he saw Jorien.

Hij hapte naar adem.

He gasped.

Het was jaren geleden dat ze elkaar hadden gezien.

It had been years since they had seen each other.

Ze hadden dezelfde vriendengroep gehad toen ze jonger waren.

They had shared the same group of friends when they were younger.

Ze had hem niet gezien.

She hadn't seen him.

Een gevoel van schuld overspoelde hem.

A feeling of guilt washed over him.

Er was iets dat hij haar moest vertellen.

There was something he had to tell her.

Sven liep naar haar toe.

Sven walked over to her.

"Jorien?"

"Jorien?"

vroeg hij aarzelend.

he asked hesitantly.

Jorien keek op, verrast, maar met een warme glimlach.

Jorien looked up, surprised, but with a warm smile.

"Sven!

"Sven!

Wat leuk om je te zien!"

How nice to see you!"

Ze begonnen te praten.

They began to talk.

Ze lachten om herinneringen en dronken samen warme chocolademelk met slagroom.

They laughed about old memories and drank hot chocolate with whipped cream together.

Hoewel de sfeer vrolijk was, merkte Jorien op dat er iets bij Sven knaagde.

Even though the atmosphere was cheerful, Jorien noticed that something was bothering Sven.

"Sven, gaat alles goed?"

"Sven, is everything okay?"

vroeg ze.

she asked.

Haar stem was rustig, maar haar blik onderzoekend.

Her voice was calm, but her gaze was probing.

Sven aarzelde.

Sven hesitated.

Hij voelde de druk om eerlijk te zijn, om zijn fout van jaren geleden op te biechten.

He felt the pressure to be honest, to confess his mistake from years ago.

Iets wat invloed had gehad op hun vriendschappen in het verleden.

Something that had affected their friendships in the past.

"Er is iets dat ik moet zeggen," begon hij, zijn handen trilden licht.

"There is something I need to say," he began, his hands trembling slightly.

"Jaren geleden, toen we nog op school zaten, maakte ik een fout.

"Years ago, when we were still in school, I made a mistake.

Ik vertelde iets dat niet waar was en het heeft jou uiteindelijk pijn gedaan zonder dat je het wist."

I said something that wasn't true, and it eventually hurt you without you knowing."

Jorien staarde hem verbaasd aan.

Jorien stared at him, astonished.

Ze zei niets, luisterde alleen.

She said nothing, only listened.

Sven vertelde over het misverstand van vroeger en hoe hij zich altijd schuldig had gevoeld.

Sven talked about the misunderstanding from the past and how he had always felt guilty about it.

Zijn woorden sloegen in als een bom, maar in die kleine ruimte op de markt, met het geluid van kerstklokken om hen heen, voelde Jorien de oprechtheid in zijn stem.

His words hit like a bomb, but in that small space at the market, with the sound of Christmas bells around them, Jorien felt the sincerity in his voice.

Na een korte stilte zei Jorien langzaam, "Ik begrijp het nu.

After a short silence, Jorien slowly said, "I understand now.

Dat was een moeilijke tijd, maar ik voelde nooit wrok.

That was a difficult time, but I never held a grudge.

Bedankt dat je het vertelt."

Thank you for telling me."

Sven voelde opluchting.

Sven felt relief.

Als een last van zijn schouders was gevallen.

As if a burden had been lifted from his shoulders.

Hij wist nu hoe belangrijk eerlijkheid was.

He now understood how important honesty was.

Hun vriendschap was sterker geworden.

Their friendship had become stronger.

Jorien glimlachte en pakte zijn hand.

Jorien smiled and took his hand.

"We laten het verleden achter ons.

"Let's leave the past behind us.

Laten we iets drinken op nieuwe herinneringen."

Let's toast to new memories."

En onder de twinkelende lichtjes van de kerstmarkt, met de geur van dennen in de lucht, wisten Sven en Jorien dat hun vriendschap sterker was dan ooit tevoren in deze winterse Amsterdamse avond.

And under the twinkling lights of the kerstmarkt, with the scent of pine in the air, Sven and Jorien knew their friendship was stronger than ever before on this wintry Amsterdam evening.