De eerste sneeuwvlokken dwarrelden rustig naar beneden over de Eindhoven Techno Plaza.

The first snowflakes fluttered gently down over the Eindhoven Techno Plaza.

De plaza was vol leven.

The plaza was bustling with life.

Mensen liepen rond met warme truien en sjaals, betoverd door de schoonheid van de Sinterklaasdecoraties.

People walked around in warm sweaters and scarves, enchanted by the beauty of the Sinterklaas decorations.

Lichten twinkelden vrolijk terwijl kinderen hun verlanglijstjes aan Zwarte Piet gaven.

Lights twinkled cheerfully as children handed their wish lists to Zwarte Piet.

Bram stond vlak bij een groot metalen beeld.

Bram stood near a large metal sculpture.

Zijn ogen glommen van opwinding.

His eyes shone with excitement.

"Kijk," zei Bram, zijn vrienden Anouk en Jelle aankijkend.

"Look," said Bram, glancing at his friends Anouk and Jelle.

"Ik ga iets geweldigs laten zien!"

"I'm going to show you something amazing!"

Jelle rolde met zijn ogen en Anouk grijnsde.

Jelle rolled his eyes and Anouk grinned.

Ze waren wel gewend aan Brams wetenschappelijke experimenten.

They were used to Bram's scientific experiments.

"Wat ga je nu doen?" vroeg Anouk met een lichte spot in haar stem.

"What are you going to do now?" asked Anouk, with a hint of teasing in her voice.

Bram wees trots naar de metalen paal naast hem.

Bram proudly pointed to the metal pole next to him.

"Ik zal aantonen waarom je tong niet aan koud metaal moet komen."

"I will demonstrate why you shouldn't stick your tongue to cold metal."

Hij was vastberaden zijn kennis over thermodynamica te bewijzen.

He was determined to prove his knowledge of thermodynamics.

Zonder verder na te denken, raakte Bram de paal met zijn tong.

Without further thinking, Bram touched the pole with his tongue.

Het was winter en de paal was ijskoud.

It was winter, and the pole was ice-cold.

Onmiddellijk voelde hij hoe zijn tong vast kwam te zitten.

Immediately, he felt his tongue stick.

Een pijnlijke uitdrukking verscheen op zijn gezicht.

A pained expression appeared on his face.

"Ahhh!" piepte Bram, zijn ogen verwijd van angst.

"Ahhh!" squeaked Bram, his eyes wide with fear.

Anouk schoot in de lach maar probeerde het snel te verbergen.

Anouk burst into laughter but quickly tried to hide it.

"Oh nee, Bram! Wat heb je gedaan?"

"Oh no, Bram! What have you done?"

Jelle kon het drama niet weerstaan en haalde zijn camera tevoorschijn.

Jelle couldn't resist the drama and pulled out his camera.

"Voor het plakboek!" zei hij tevreden.

"For the scrapbook!" he said contentedly.

"Bram, wat nu?" vroeg Jelle. Zijn camera zoemend bij elke klik.

"Bram, what now?" asked Jelle, his camera whirring with every click.

Anouk had intussen een praktisch idee.

Anouk meanwhile had a practical idea.

"Ik ga warme chocolademelk halen," zei ze snel.

"I'll get hot chocolate," she said quickly.

"Blijf hier."

"Stay here."

Anouk rende weg naar een kraampje verderop.

Anouk dashed to a nearby stall.

Jelle bleef klikgeluiden maken, genietend van het moment, hoewel hij zich ook zorgen maakte over zijn vriend.

Jelle kept on clicking, enjoying the moment, although he was also worried about his friend.

Maar na een paar minuten kwam Anouk terug, een thermos in haar hand.

But after a few minutes, Anouk returned with a thermos in hand.

"Bram, houd vol," zei ze, terwijl ze voorzichtig de warme chocolademelk over de paal en zijn tong goot.

"Bram, hold on," she said, as she carefully poured the hot chocolate over the pole and his tongue.

Langzaam, maar zeker, liet zijn tong los van het metaal.

Slowly but surely, his tongue released from the metal.

Bram deed een paar stappen achteruit, zijn gezicht rood van de kou en de schaamte.

Bram stepped back, his face red from the cold and embarrassment.

"Dank je," mompelde Bram, terwijl hij probeerde te lachen.

"Thank you," mumbled Bram, trying to laugh.

Jelle grijnsde breed en sloeg een arm om hem heen.

Jelle grinned broadly and put an arm around him.

"Dat was een gedenkwaardig experiment," plaagde hij.

"That was a memorable experiment," he teased.

Anouk lachte en schonk nog wat chocolademelk in bekertjes.

Anouk laughed and poured more hot chocolate into cups.

De drie vrienden stonden weer bij elkaar, genietend van de warme drank.

The three friends stood together again, enjoying the warm drink.

De lucht rook naar Sinterklaaskoekjes en hun gelach mengde zich met het geluid van de feestelijke drukte om hen heen.

The air smelled of Sinterklaas cookies, and their laughter mingled with the sound of the festive hustle and bustle around them.

Bram keek naar zijn vrienden.

Bram looked at his friends.

Hij wist nu dat niet elk experiment een goed idee was, zeker niet zonder goed na te denken.

He now knew that not every experiment was a good idea, especially without proper thought.

Maar ondanks alles was het een ervaring om niet te vergeten.

But despite everything, it was an experience not to forget.

Samen vertelden ze verhalen over vorige winters en Sinterklaasvieringen.

Together they shared stories about past winters and Sinterklaas celebrations.

Het was warm en gezellig, ondanks de kou.

It was warm and cozy, despite the cold.

Hun lachen weerklonk over de hele plaza, want vriendschap was uiteindelijk warmer dan welke chocolademelk of Sinterklaasversiering ook.

Their laughter echoed across the entire plaza, for friendship was ultimately warmer than any hot chocolate or Sinterklaas decoration.

En zo was het op deze mooie winterdag, afgesloten met de wetenschap dat samen zijn het belangrijkste experiment van allemaal was.

And so it was on this beautiful winter day, concluded with the knowledge that being together was the most important experiment of all.