De sneeuw lag zacht over de Keukenhof-tuinen als een dunne deken.

The snow lay softly over the Keukenhof-gardens like a thin blanket.

De lucht was helderblauw en de ademwolken van Marieke en Joris vormden kleine vlaagjes in de winterkou.

The sky was bright blue and the visible breaths of Marieke and Joris formed small puffs in the winter cold.

Het was Sinterklaas en hun families hadden besloten samen de dag door te brengen, op zoek naar een beetje gezelligheid en warmte in de koude maanden.

It was Sinterklaas and their families had decided to spend the day together, looking for a bit of coziness and warmth in the cold months.

Marieke liep naast Joris, een paar stappen achter hun ouders die gezellig aan het praten waren.

Marieke walked next to Joris, a few steps behind their parents who were chatting amiably.

Ze voelde zich nog onzeker over haar plaats in deze nieuwe dynamiek.

She still felt uncertain about her place in this new dynamic.

Het idee van een nieuwe broer had iets romantisch in zich, maar de werkelijkheid was wat onwennig.

The idea of a new brother had something romantic about it, but the reality was somewhat awkward.

Joris, met zijn stralende ogen en openhartige glimlach, leek altijd optimistisch en uit op een band met haar.

Joris, with his bright eyes and candid smile, always seemed optimistic and eager for a bond with her.

"Zullen we een stukje wandelen?"

"Shall we take a walk?"

stelde Joris voor, terwijl ze voor een tuin vol met sneeuwbedekte bloemen stonden.

suggested Joris, as they stood before a garden full of snow-covered flowers.

Marieke aarzelde even, maar knikte.

Marieke hesitated for a moment, but nodded.

Misschien was dit haar kans om zich wat meer open te stellen.

Maybe this was her chance to open up a bit more.

Terwijl ze door de besneeuwde paden liepen, vertelde Joris verhalen over zijn vorige Sinterklaas.

As they walked through the snowy paths, Joris recounted stories of his previous Sinterklaas.

Het waren verhalen vol warmte en vreugde.

They were stories full of warmth and joy.

Hij vertelde hoe hij samen met zijn moeder pepernoten bakte en hoe zijn vader de beste cadeautjes wist te verbergen in de schoenen.

He told how he and his mother baked pepernoten and how his father knew how to hide the best gifts in their shoes.

Marieke luisterde stille.

Marieke listened quietly.

De warmte in zijn woorden verwarmde iets in haar hart.

The warmth in his words warmed something in her heart.

Misschien was dit niet zo eng als ze dacht.

Maybe this wasn't as scary as she thought.

"Vorig jaar met Sinterklaas," begon ze aarzelend, "bouwden mama en ik altijd een sneeuwpop na het uitpakken van de cadeaus."

"Last year for Sinterklaas," she began hesitantly, "my mom and I always built a snowman after unwrapping the gifts."

Ze glimlachte verlegen.

She smiled shyly.

"Misschien kunnen we dat dit jaar samen doen?"

"Maybe we can do that together this year?"

Joris' gezicht brak open in een glimlach.

Joris' face broke into a smile.

"Wat een geweldig idee!

"What a great idea!

Laten we dat doen."

Let's do it."

Op dat moment, tussen de rust van de Keukenhof en de zachte sneeuw die om hen heen viel, voelde Marieke iets bijzonders.

At that moment, amidst the tranquility of Keukenhof and the soft snow falling around them, Marieke felt something special.

Misschien was dit het begin van iets moois.

Perhaps this was the start of something beautiful.

Een nieuwe traditie, een nieuw begin.

A new tradition, a new beginning.

Ze besloot dat ze de verandering zou omarmen.

She decided she would embrace the change.

Vanaf die dag voelde Marieke zich minder een buitenstaander.

From that day on, Marieke felt less like an outsider.

De winterkou leek minder guur en de tuinen minder stil.

The winter cold seemed less harsh, and the gardens seemed less quiet.

Ze had namelijk niet alleen een nieuwe familie gekregen, maar ook een vriend.

She had not only gained a new family but also a friend.

Een nieuwe start in de sneeuw van Keukenhof, vol hoop en nieuwe dromen.

A new start in the snow of Keukenhof, full of hope and new dreams.