De bladeren knisperden onder Femke's voeten terwijl ze de hoofdingang van de Amsterdamse Hortus Botanicus naderde.

The leaves crackled under Femke's feet as she approached the main entrance of the Amsterdamse Hortus Botanicus.

De koele herfstlucht vulde haar longen.

The cool autumn air filled her lungs.

Naast haar liep Bram, zijn handen diep in zijn zakken en zijn gezicht verborgen onder een dikke sjaal.

Next to her walked Bram, his hands deep in his pockets and his face hidden under a thick scarf.

Ze hadden elkaar zo lang genegeerd, maar nu liep ze hier met hem.

They had ignored each other for so long, but now she was walking here with him.

De sfeer was ongemakkelijk, maar Femke wist dat dit het juiste moment was.

The atmosphere was awkward, but Femke knew that this was the right moment.

Het was bijna Sinterklaas.

It was almost Sinterklaas.

Lichtjes en kleurrijke decoraties sierden de stad, en de geur van speculaas vulde de straten.

Lights and colorful decorations adorned the city, and the smell of speculaas filled the streets.

Iedereen leek blij, behalve zij en Bram.

Everyone seemed happy, except she and Bram.

Ze hadden ruzie gehad over iets kleins, iets wat nu zo onbelangrijk leek.

They had argued about something small, something that now seemed so unimportant.

Femke wilde dat alles weer normaal werd.

Femke wanted everything to be normal again.

Ze keek opzij naar Bram, die met een kleine glimlach naar de planten om hen heen keek.

She looked sideways at Bram, who was looking at the plants around them with a small smile.

“Herinner je je nog onze laatste Sinterklaas met oma?” vroeg Femke plotseling, het was een poging om de stilte te doorbreken.

“Do you remember our last Sinterklaas with grandma?” Femke suddenly asked, in an attempt to break the silence.

Bram keek opzij, een glimp van verrassing op zijn gezicht.

Bram looked sideways, a hint of surprise on his face.

"Ja," zei hij, "omdat oma altijd die zelfgebakken pepernoten had."

"Yes," he said, "because grandma always had those homemade pepernoten."

Femke lachte, "En hoe ze ons vertelde dat we ons best moesten doen om braaf te zijn voor de Goedheiligman."

Femke laughed, "And how she told us we had to do our best to be good for the Goedheiligman."

Ze kon zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst op die manier met Bram had gelachen.

She couldn't remember the last time she had laughed like that with Bram.

Ze stopten bij een bankje naast een prachtige esdoorn.

They stopped at a bench next to a stunning maple tree.

De bomen verloren hun bladeren, net zoals zij hun oude wrok probeerden los te laten.

The trees were losing their leaves, just as they were trying to let go of their old grudges.

Femke zuchtte diep en zei: "Ik wil het goedmaken voor Sinterklaas.

Femke sighed deeply and said: "I want to make up for Sinterklaas.

Het spijt me dat ik zo koppig ben geweest."

I'm sorry for being so stubborn."

Bram sloeg een arm om haar schouder.

Bram put an arm around her shoulder.

"Ik ook.

"Me too.

Laten we het verleden gewoon vergeten en beginnen met het genieten van de tijd die we nu samen hebben," zei hij zacht.

Let's just forget the past and start enjoying the time we have together now," he said softly.

Met een gevoel van opluchting leunde Femke tegen haar broer aan.

With a sense of relief, Femke leaned against her brother.

Ze keken samen naar de bladeren die zachtjes naar beneden zweefden in de stille herfsttuin.

They watched together as the leaves gently floated down in the quiet autumn garden.

De spanning tussen hen verdween langzaam, vervangen door een geruststellende stilte.

The tension between them slowly disappeared, replaced by a reassuring silence.

Ze vertrokken later die dag met een nieuw gevoel van verbondenheid.

They left later that day with a new sense of connection.

De Hortus had zijn werk gedaan.

The Hortus had done its job.

Tegen de tijd dat ze de stad weer betraden, waren ze meer dan alleen broer en zus; ze waren weer vrienden.

By the time they reentered the city, they were more than just brother and sister; they were friends again.

Sinterklaas bracht dit jaar niet alleen cadeautjes, maar ook verzoening en vernieuwing.

Sinterklaas brought not only gifts this year but also reconciliation and renewal.

En zo, met een gedeelde lach en warme herinneringen, keerden Femke en Bram in harmonie terug naar hun gezellige huis in Amsterdam, klaar om samen Sinterklaas te vieren.

And so, with a shared laugh and warm memories, Femke and Bram returned in harmony to their cozy home in Amsterdam, ready to celebrate Sinterklaas together.