De geur van pompoensoep en versgebakken brood vulde de gangen van het drukke studentenhuis.

The scent of pumpkin soup and freshly baked bread filled the halls of the busy student house.

Ondanks de kou buiten straalden de kamers een behaaglijke warmte uit.

Despite the cold outside, the rooms radiated a cozy warmth.

Studenten liepen haastig met koffers vol vuile was en huiswerkboeken.

Students walked hastily with suitcases full of dirty laundry and homework books.

Het was bijna Thanksgiving, een feest dat Lars alleen kende van films en verhalen.

It was almost Thanksgiving, a holiday that Lars only knew from movies and stories.

Lars was een Nederlandse uitwisselingsstudent op een universiteit in de Verenigde Staten.

Lars was a Dutch exchange student at a university in the United States.

Sinds hij hier was, voelde hij zich anders en een beetje verloren, vooral nu de feestdagen naderden.

Since he had been here, he felt different and a bit lost, especially as the holidays approached.

Zijn vrienden Maarten en Femke, ook uit Nederland, zouden het lange weekend doorbrengen met hun gastgezinnen.

His friends Maarten and Femke, also from the Netherlands, would spend the long weekend with their host families.

Lars had helaas geen plannen.

Unfortunately, Lars had no plans.

In zijn kamer begon Lars een idee te vormen.

In his room, Lars began to form an idea.

Misschien kon hij zelf iets organiseren. Een klein Thanksgiving-diner voor de mensen op zijn verdieping.

Maybe he could organize something himself—a small Thanksgiving dinner for the people on his floor.

Hij was nerveus.

He was nervous.

Wat als niemand kwam?

What if no one came?

Lars besloot door te zetten.

Lars decided to go through with it.

Hij maakte een lijst. Kalkoen, aardappelpuree, cranberrysaus en, op verzoek van zijn moeder via Skype, stroopwafels om een vleugje Nederland aan de tafel toe te voegen.

He made a list: turkey, mashed potatoes, cranberry sauce, and, at the request of his mother via Skype, stroopwafels to add a touch of the Netherlands to the table.

Hij hing simpele herfstdecoraties op in de gemeenschappelijke keuken.

He put up simple autumn decorations in the communal kitchen.

De pompoenen en bladeren maakten de ruimte warm en gezellig.

The pumpkins and leaves made the space warm and inviting.

De avond van de viering kwam.

The evening of the celebration came.

Eerst dacht Lars dat niemand zou opduiken.

At first, Lars thought no one would show up.

Maar toen hoorde hij voetstappen.

But then he heard footsteps.

Studenten liepen nieuwsgierig de keuken binnen.

Students walked into the kitchen, curious.

Sommigen brachten eten mee; anderen hadden gewoon een lege maag.

Some brought food; others just came with an empty stomach.

Al snel vulden stemmen en gelach de kamer.

Soon, voices and laughter filled the room.

Tijdens het eten, omringd door nieuwe gezichten en vrolijk geklets, voelde Lars zich eindelijk thuis.

During dinner, surrounded by new faces and cheerful chatter, Lars finally felt at home.

Hij luisterde naar verhalen over Thanksgivingtradities en deelde zelf een paar Nederlandse eetgewoonten.

He listened to stories about Thanksgiving traditions and shared some Dutch eating habits himself.

De sfeer was ontspannen.

The atmosphere was relaxed.

Mensen lachten en maakten nieuwe herinneringen.

People laughed and made new memories.

Op dat moment, met zijn bord vol en hart warm, besefte Lars dat hij niet alleen was.

At that moment, with his plate full and heart warm, Lars realized he was not alone.

Amerika begon een beetje als thuis te voelen.

America started feeling a bit like home.

Hij glimlachte.

He smiled.

Hij had iets kostbaars gevonden tijdens deze eenvoudige maaltijd: een gevoel van verbondenheid.

He had found something precious during this simple meal: a sense of connection.

Toen de avond eindigde, hielp iedereen met opruimen.

When the evening ended, everyone helped to clean up.

Lars stond in de deur, keek rond en voelde zich dankbaar dat hij de stap had gezet.

Lars stood in the doorway, looking around and feeling grateful that he had taken the step.

Hij wist dat hij deze nieuwe traditie volgend jaar wilde voortzetten, waar hij ook was.

He knew he wanted to continue this new tradition next year, wherever he might be.

En zo leerde Lars dat openstaan voor nieuwe dingen, zelfs als ze onbekend zijn, kan helpen de eenzaamheid te verdrijven.

And so Lars learned that being open to new things, even when they are unfamiliar, can help dispel loneliness.

En dat, ondanks de afstand, familie niet altijd betekent wie je kent, maar wie je kiest.

And that, despite the distance, family doesn't always mean who you know, but who you choose.