In de oude, statige gangen van het internaat in Utrecht hing een gevoel van opwinding.

In the old, stately halls of the boarding school in Utrecht, there was a sense of excitement.

De herfstwind blies de kleurrijke bladeren tegen de ramen, en de geur van Sinterklaas begon de lucht te vullen.

The autumn wind blew colorful leaves against the windows, and the scent of Sinterklaas began to fill the air.

Iedereen keek uit naar het Sinterklaasfeest, behalve Maarten.

Everyone looked forward to the Sinterklaasfeest, except Maarten.

Maarten was een stille jongen, die meestal zijn boeken koos boven de drukte van zijn klasgenoten.

Maarten was a quiet boy who usually chose his books over the hustle and bustle of his classmates.

Hij had een serieuze pinda-allergie, iets wat altijd als een schaduw boven hem hing.

He had a serious peanut allergy, something that always hung over him like a shadow.

Rond deze tijd van het jaar, met al het lekkers dat rondging, was hij extra voorzichtig.

Around this time of year, with all the treats going around, he was extra careful.

Hij wilde graag meedoen met de feestvreugde, maar de angst dat iets mis kon gaan hield hem vaak tegen.

He wanted to join in the festivities but the fear that something might go wrong often held him back.

Elise, zijn klasgenoot, was precies het tegenovergestelde.

Elise, his classmate, was quite the opposite.

Ze was bruisend en sociaal, altijd bezig om iedereen erbij te betrekken.

She was lively and social, always busy getting everyone involved.

Dit jaar had ze de leiding over het Sinterklaasfeest op school, en ze had grootse plannen.

This year she was in charge of organizing the Sinterklaasfeest at school, and she had big plans.

Ze wilde ervoor zorgen dat iedereen, zelfs Maarten, zich welkom en veilig voelde.

She wanted to make sure that everyone, even Maarten, felt welcome and safe.

Ze wist van zijn allergie, maar was vastberaden om het een feestje te maken waar iedereen van kon genieten.

She knew about his allergy, but was determined to make it a party that everyone could enjoy.

Toen Elise naar de klas liep, kwam ze Maarten tegen in de gang.

As Elise walked to the class, she met Maarten in the hallway.

"Hé Maarten," zei ze met een glimlach.

"Hey Maarten," she said with a smile.

"Ik wil dat je me helpt bij het organiseren van het feestje. Misschien kunnen we samen kijken naar de snacks?"

"I want you to help me organize the party. Maybe we can look at the snacks together?"

Maarten aarzelde even, maar stemde uiteindelijk in.

Maarten hesitated for a moment but eventually agreed.

Hij kende Elise als een goede vriendin en wilde haar vertrouwen.

He knew Elise as a good friend and wanted to trust her.

De dagen vorderden en de voorbereidingen voor het feest waren in volle gang.

The days progressed and the preparations for the party were in full swing.

Elise nam speciale maatregelen en zorgde ervoor dat alle traktaties veilig waren voor Maarten.

Elise took special measures to ensure that all the treats were safe for Maarten.

Desondanks bleef Maarten zenuwachtig.

Despite this, Maarten remained nervous.

Hij herinnerde zich de keren dat er toch iets fout ging, hoe voorzichtig hij ook was.

He remembered the times when things had gone wrong, no matter how careful he was.

Op de avond van het feest was de feestzaal prachtig versierd met lichtjes en Sinterklaasdecoraties.

On the evening of the party, the party hall was beautifully decorated with lights and Sinterklaas decorations.

Er was muziek en de geur van warme chocolademelk vulde de kamer.

There was music and the scent of hot chocolate filled the room.

Maarten stond aan de zijkant, een beetje nerveus, terwijl zijn vrienden begonnen te dansen.

Maarten stood to the side, a bit nervous, while his friends began to dance.

Plots zag hij een bord pepernoten op tafel staan, precies op de plek waar Elise had beloofd dat er geen pindaproducten zouden zijn.

Suddenly, he saw a plate of pepernoten on the table, exactly in the place where Elise had promised there would be no peanut products.

Zijn hart begon sneller te kloppen, en een golf van angst overspoelde hem.

His heart began to race, and a wave of fear washed over him.

Hij wist niet wat te doen. Moest hij iets zeggen of stilletjes vertrekken?

He didn’t know whether to say something or quietly leave.

Op dat moment keek Elise op.

At that moment, Elise looked up.

Ze zag de paniek in Maartens ogen en begreep onmiddellijk wat er aan de hand was.

She saw the panic in Maarten’s eyes and understood immediately what was happening.

Zonder aarzelen liep ze naar de tafel, pakte de schaal met pepernoten en wisselde deze voor een schaal zonder pinda's.

Without hesitation, she walked over to the table, picked up the dish of pepernoten, and swapped it with a tray that had no peanuts.

"Sorry, dat was een vergissing," zei ze vriendelijk, terwijl ze de situatie snel en rustig oploste.

"Sorry, that was a mistake," she said kindly, quickly and calmly resolving the situation.

Maarten haalde opgelucht adem.

Maarten breathed a sigh of relief.

Elise gaf hem een warme glimlach.

Elise gave him a warm smile.

"Kom je meedansen?" vroeg ze uitnodigend.

"Want to come dance?" she asked invitingly.

Maarten voelde zich eindelijk ontspannen.

Maarten finally felt relaxed.

Hij begreep dat hij zijn vrienden kon vertrouwen om hem veilig te houden.

He realized he could trust his friends to keep him safe.

Terwijl hij zich bij de groep aansloot, voelde hij zich eindelijk vrij om te genieten.

As he joined the group, he finally felt free to enjoy himself.

De muziek speelde, de lichten flonkerden, en eindelijk, voor het eerst in lange tijd, voelde Maarten zich echt deel van de groep.

The music played, the lights twinkled, and finally, for the first time in a long time, Maarten truly felt like part of the group.

Vanaf die dag wist Maarten dat hij altijd op Elise kon rekenen en dat hij zichzelf kon toestaan om te genieten, zelfs met zijn allergie.

From that day on, Maarten knew he could always count on Elise and that he could allow himself to enjoy life, even with his allergy.

Elise, op haar beurt, leerde hoeveel verschil kleine gebaren van zorg en inclusiviteit konden maken.

Elise, in turn, learned how much of a difference small gestures of care and inclusivity could make.

Het was een Sinterklaasfeest om nooit te vergeten.

It was a Sinterklaasfeest to never forget.