Het was een frisse herfstochtend in Nederland.

It was a crisp autumn morning in Nederland.

De lucht rook naar natte bladeren en de wind blies zachtjes tegen de ramen van het grote familiehuis van Eva.

The air smelled of wet leaves, and the wind gently blew against the windows of Eva's large family home.

Binnen was het gezellig en warm.

Inside, it was cozy and warm.

De woonkamer was versierd met kleurrijke tekeningen van Sinterklaas en schoorsteenvulling.

The living room was decorated with colorful drawings of Sinterklaas and chimney stockings.

De geur van zelfgebakken pepernoten zweefde door het huis.

The scent of freshly baked pepernoten wafted through the house.

Eva zat op de bank, haar boeken dicht bij zich.

Eva sat on the couch, her books close to her.

Ze voelde zich zenuwachtig.

She felt nervous.

Vandaag was het de ouderavond op school.

Today was the parents' evening at school.

Het was voor haar een belangrijk moment.

It was an important moment for her.

Ze wilde laten zien dat ze haar best deed op school.

She wanted to show that she was doing her best at school.

Haar ouders, Bram en Lieke, hadden hoge verwachtingen.

Her parents, Bram and Lieke, had high expectations.

Ze hoopte dat ze hen trots kon maken.

She hoped she could make them proud.

Eva herinnerde zich wat haar leraar, meneer De Vries, had gezegd over haar laatste toets.

Eva remembered what her teacher, Mr. De Vries, had said about her last test.

“Goed gedaan, maar er is altijd ruimte voor verbetering.” Die woorden bleven in haar hoofd hangen.

"Well done, but there's always room for improvement."

Ze besloot om voor de ouderavond met meneer De Vries te praten.

Those words stuck in her mind.

Misschien kon hij haar advies geven.

She decided to talk to Mr. De Vries before parents' evening.

Toen ze op school aankwam, liep ze direct naar meneer De Vries' klaslokaal.

Maybe he could give her some advice.

"Hallo meneer," begon ze voorzichtig.

When she arrived at school, she went straight to Mr. De Vries' classroom.

"Ik maakte me zorgen over de ouderavond.

"Hello, sir," she began timidly.

Heeft u misschien tips voor me?"

"I'm worried about parents' evening.

Meneer De Vries glimlachte vriendelijk.

Do you have any tips for me?"

"Eva, je moet trots zijn.

Mr. De Vries smiled kindly.

Je werkt hard, en dat ziet iedereen.

"Eva, you should be proud.

Luister goed tijdens de avond en wees niet bang om vragen te stellen."

You work hard, and everyone sees that.

Eva knikte en voelde zich iets gerustgesteld.

Listen carefully during the evening and don't be afraid to ask questions."

Die avond, met haar ouders aan haar zijde, luisterde ze aandachtig naar meneer De Vries tijdens de ouderavond.

Eva nodded and felt a bit reassured.

Hij sprak over haar prestaties, hoe toegewijd ze was.

That evening, with her parents by her side, she listened attentively to Mr. De Vries during the parents' evening.

Maar hij wees ook enkele gebieden aan waar verbetering nodig was.

He spoke about her achievements, how dedicated she was, but also pointed out some areas that needed improvement.

Precies zoals hij had gezegd.

Just as he had said.

Eva voelde haar hart sneller kloppen.

Eva felt her heart beat faster.

Dit was het moment van de waarheid.

This was the moment of truth.

Haar ouders keken naar haar.

Her parents looked at her.

Ze wist dat ze kon kiezen om verdrietig te zijn, of om het positief te zien.

She knew she could choose to feel sad or to see it positively.

Ze besloot het laatste.

She decided on the latter.

"Bedankt, meneer De Vries," zei ze zelfverzekerd.

"Thank you, Mr. De Vries," she said confidently.

"Ik zal eraan werken."

"I will work on it."

Na de bijeenkomst gingen Bram en Lieke met Eva naar huis.

After the meeting, Bram and Lieke walked home with Eva.

Ze liepen samen over de met bladeren bedekte stoep.

They walked together over the leaf-covered sidewalk.

Thuis, in de woonkamer, omringd door Sinterklaas-versieringen, zei Lieke: "We zijn trots op je, Eva.

At home, in the living room, surrounded by Sinterklaas decorations, Lieke said, "We're proud of you, Eva.

We zien hoeveel moeite je doet."

We see how much effort you put in."

Eva glimlachte opgelucht.

Eva smiled in relief.

Het voelde goed.

It felt good.

Ze besefte dat ze niet perfect hoefde te zijn.

She realized she didn't have to be perfect.

Haar ouders hielden van haar, ook zonder perfecte cijfers.

Her parents loved her, even without perfect grades.

Ze leerde dat kritiek een kans was om te groeien.

She learned that criticism was an opportunity to grow.

En dat was wat ze nu zou doen.

And that was what she would do now.

Met opgeheven hoofd keek ze naar haar ouders.

With her head held high, she looked at her parents.

Ze voelde zich klaar voor de uitdagingen, vol vertrouwen en vastbesloten.

She felt ready for the challenges, full of confidence and determination.

Terwijl buiten de bladeren bleven vallen, begon Eva aan een nieuw hoofdstuk in haar leven, eentje waarin ze vertrouwen in zichzelf had gevonden.

While outside the leaves continued to fall, Eva began a new chapter in her life, one in which she had found confidence in herself.