De bomen in de Keukenhof veranderden langzaam van kleur.

The trees in de Keukenhof slowly changed color.

De bladeren vielen als gouden regen uit de lucht.

The leaves fell like golden rain from the sky.

De herfst was in volle glorie.

Autumn was in full glory.

Maar binnenkort zou de tuin sluiten voor de winter.

But soon the garden would close for the winter.

Bram en Sanne werkten hard.

Bram and Sanne worked hard.

Ze moesten alles voorbereiden.

They had to prepare everything.

Bram was een toegewijde hovenier.

Bram was a dedicated gardener.

Hij hield van bloemen en planten.

He loved flowers and plants.

Maar hij had ook een geheim.

But he also had a secret.

Hij was verliefd op Sanne.

He was in love with Sanne.

Sanne wist veel van tuinontwerp.

Sanne knew a lot about garden design.

Ze werkte al jaren met Bram.

She had worked with Bram for years.

Samen maakten ze de mooiste tuinen.

Together they created the most beautiful gardens.

Die ochtend was fris en helder.

That morning was fresh and clear.

De lucht was blauw, en de zon scheen zachtjes op de bloemenvelden.

The sky was blue, and the sun gently shone on the flower fields.

Het was tijd om de tulpenbollen uit de grond te halen.

It was time to dig up the tulip bulbs.

Sanne plaatste zorgvuldig labels bij elke rij.

Sanne carefully placed labels by each row.

"Bram, deze moeten naar de schuur," zei ze met een vriendelijke glimlach.

"Bram, these need to go to the barn," she said with a friendly smile.

Bram knikte.

Bram nodded.

De warmte in zijn wangen was niet alleen van het werk.

The warmth in his cheeks was not just from the work.

Hij wilde Sanne vertellen hoe hij zich voelde.

He wanted to tell Sanne how he felt.

Maar wat als ze hem afwees?

But what if she rejected him?

Of wat als het hun werk zou verpesten?

Or what if it ruined their work?

Hij zuchtte.

He sighed.

Hij moest iets doen.

He had to do something.

Een idee begon te twinkelen in zijn gedachten.

An idea began to sparkle in his thoughts.

Misschien kon hij zijn gevoelens tonen door zijn werk.

Maybe he could show his feelings through his work.

Hij had een plan.

He had a plan.

In de middag werd de lucht kouder.

In the afternoon, the air became colder.

De bladeren ritselden zachtjes in de wind.

The leaves rustled softly in the wind.

Bram werkte aan een speciale hoek van de tuin.

Bram worked on a special corner of the garden.

Hij verzamelde de mooiste bloemen die nog in bloei stonden.

He gathered the most beautiful flowers still in bloom.

Late rozen, dahlia's en chrysanten.

Late roses, dahlias, and chrysanthemums.

Hij arrangeerde ze in een prachtig patroon.

He arranged them in a beautiful pattern.

Het was een kunstwerk.

It was a work of art.

Niet alleen voor het oog, maar ook voor het hart.

Not just for the eyes, but also for the heart.

Toen het werk bijna klaar was, riep Bram Sanne.

When the work was almost finished, Bram called Sanne.

"Kom eens kijken," zei hij.

"Come take a look," he said.

Sanne liep naar hem toe.

Sanne walked over to him.

Ze keek naar de bloeiende kleuren voor haar.

She looked at the blooming colors before her.

"Wauw, Bram!

"Wow, Bram!

Dit is prachtig!"

This is beautiful!"

zei ze enthousiast.

she said enthusiastically.

Bram ademde diep in.

Bram took a deep breath.

"Sanne, dit is voor jou.

"Sanne, this is for you.

Ik heb het gemaakt omdat ik om je geef.

I made it because I care about you.

Al die jaren… ik wil dat je het weet."

All these years… I want you to know."

Zijn stem trilde een beetje.

His voice trembled a little.

Sanne keek Bram aan.

Sanne looked at Bram.

Haar ogen straalden.

Her eyes glowed.

Ze glimlachte en pakte zijn handen.

She smiled and took his hands.

"Bram, ik voel hetzelfde.

"Bram, I feel the same way.

Al een hele tijd.

For quite some time.

Dit is het mooiste gebaar."

This is the most beautiful gesture."

De wereld leek stil te staan.

The world seemed to stand still.

De koude herfstwind voelde ineens warm.

The cold autumn wind suddenly felt warm.

Bram voelde zich bevrijd.

Bram felt liberated.

Zijn angst was verdwenen.

His fear had disappeared.

Ze stonden daar samen, omgeven door de pracht van de natuur.

They stood there together, surrounded by the beauty of nature.

De Keukenhof sliep bijna onder de winterdeken, maar hun band bloeide.

The Keukenhof was almost asleep under the winter blanket, but their bond blossomed.

Ze waren klaar voor een nieuw seizoen, samen.

They were ready for a new season, together.

En Bram had geleerd dat soms het nemen van een risico leidt tot de mooiste herinneringen.

And Bram had learned that sometimes taking a risk leads to the most beautiful memories.