Herfstkleuren dansten door de lucht terwijl bladeren zachtjes op het trottoir vielen.

Autumn colors danced through the air as leaves gently fell onto the sidewalk.

Het was een drukke ochtend in het buurtcentrum.

It was a busy morning at the neighborhood center.

In het gebouw was het gezellig.

Inside the building, it was cozy.

Het was versierd met bruine en oranje slingers van bladeren.

It was decorated with brown and orange garlands of leaves.

Banners met opschriften als "Stem Vandaag!" hingen overal.

Banners with inscriptions like "Stem Vandaag!" ("Vote Today!") hung everywhere.

Mensen stonden in nette rijen, klaar om hun stem uit te brengen.

People stood in neat lines, ready to cast their votes.

Maar voor Bram was deze dag anders.

But for Bram, this day was different.

Bram hield van verkleedpartijen.

Bram loved dressing up.

De herfst was zijn favoriete seizoen, met Halloween met zijn kostuum feesten.

Autumn was his favorite season, with Halloween and its costume parties.

Hij had gehoord dat er iets te doen was bij het buurtcentrum en dacht dat het een kostuumwedstrijd was.

He had heard that something was happening at the neighborhood center and thought it was a costume contest.

Vol enthousiasme trok hij zijn beste kostuum aan.

Full of enthusiasm, he put on his best costume.

Het was een overdreven pak, felgroen met glitters en hoge hoed.

It was an extravagant suit, bright green with glitter and a high hat.

Sanne schudde haar hoofd glimlachend toen ze Bram zag verschijnen.

Sanne shook her head smiling when she saw Bram appear.

"Bram, wat ben je nu weer van plan?" vroeg ze terwijl ze dichterbij kwam.

"Bram, what are you up to now?" she asked, coming closer.

"Ik ga die wedstrijd winnen!" antwoordde Bram vrolijk.

"I'm going to win that contest!" answered Bram cheerfully.

"Ik heb dit pak speciaal gekozen."

"I chose this outfit especially."

Sanne grinnikte.

Sanne chuckled.

"Bram, het is vandaag geen wedstrijd.

"Bram, it's not a contest today.

We zijn hier om te stemmen."

We're here to vote."

Bram leek verward.

Bram looked confused.

"Stemmen? Waarom zijn er dan zoveel mensen?"

"Voting? Then why are there so many people?"

Sanne probeerde hem uit te leggen.

Sanne tried to explain to him.

"Het is de verkiezingsdag.

"It's election day.

Ze stemmen voor de gemeenteraad."

They're voting for the city council."

Bram keek om zich heen.

Bram looked around.

"Oh," zei hij eindelijk, enigszins beslagen.

"Oh," he said finally, somewhat flustered.

Op dat moment kwam Lotte naar hen toe.

At that moment, Lotte approached them.

Ze hield een clipboard en had een vriendelijke glimlach.

She held a clipboard and had a friendly smile.

"Welkom, kunnen jullie je ID-kaarten laten zien?" vroeg ze.

"Welcome, can you show your ID cards?" she asked.

"Ik ben hier... voor de kostuums," begon Bram, maar Sanne onderbrak vlug.

"I'm here... for the costumes," Bram began, but Sanne quickly interrupted.

"Hij is iets in de war," zei ze snel.

"He's a bit confused," she said quickly.

Lotte probeerde een glimlach te onderdrukken.

Lotte tried to suppress a smile.

"Geen kostuums vandaag, maar als je wilt stemmen, kan dat... en misschien kunnen we daarna praten over kostuums?" stelde ze voor.

"No costumes today, but if you want to vote, that's possible... and maybe we can talk about costumes afterward?" she suggested.

Bram keek naar Sanne, nog steeds half overtuigd. Maar hij kreeg een idee.

Bram looked at Sanne, still half convinced. But he got an idea.

"Ik ga iedereen goed vermaken," fluisterde hij.

"I'm going to entertain everyone," he whispered.

Voordat Sanne het kon stoppen, sprong Bram op een stoel.

Before Sanne could stop him, Bram jumped on a chair.

"Beste mensen!" riep Bram.

"Ladies and gentlemen!" Bram shouted.

"Ik ben hier om mijn geweldige kostuum te tonen!" Iedereen keek verrast en nieuwsgierig.

"I'm here to show off my amazing costume!" Everyone looked surprised and curious.

Sanne greep hem bij de arm en fluisterde haastig in zijn oor: "Bram, dit is niet de tijd of de plaats.

Sanne grabbed him by the arm and whispered hastily in his ear: "Bram, this is not the time or place.

Kom maar mee, laten we stemmen!"

Come along, let's vote!"

Bram keek om zich heen, besefte zijn blunder, en zijn wangen kleurden rood van schaamte.

Bram looked around, realized his blunder, and his cheeks turned red with embarrassment.

"Oh... eh... sorry, iedereen," mompelde hij en klom snel van de stoel.

"Oh... uh... sorry, everyone," he mumbled and quickly climbed off the chair.

Lotte knikte bemoedigend.

Lotte nodded encouragingly.

"Het is goed, laten we het stemproces volgen." Ze kon een glimlach niet onderdrukken. De mensen in de rij lachten zachtjes, meer geamuseerd dan boos.

"It's okay, let's follow the voting process." She couldn't suppress a smile. The people in line laughed softly, more amused than angry.

Met de hulp van Sanne stemde Bram snel.

With Sanne's help, Bram voted quickly.

Ze liepen samen naar buiten, en hoewel Bram nog steeds verbouwereerd was, kon hij een kleine glimlach niet onderdrukken.

They walked outside together, and although Bram was still bewildered, he couldn't suppress a small smile.

"Dat was gênant," zei hij.

"That was embarrassing," he said.

"Ik moet de details beter lezen de volgende keer."

"I need to read the details better next time."

"Ja, maar het was wel de lach van de dag voor velen," antwoordde Sanne met een knipoog.

"Yes, but it was the laugh of the day for many," replied Sanne with a wink.

Aan de deur stond Lotte nog steeds glimlachend, terwijl ze Bram en Sanne uitzwaaide.

At the door, Lotte was still smiling as she waved goodbye to Bram and Sanne.

Het buurtcentrum keerde terug naar zijn gewone bezigheden, maar voor velen zou dit een herinnering blijven aan één herfstige verkiezingsdag waarin de kleur en humor zoveel meer levendigheid brachten dan men had verwacht.

The neighborhood center returned to its usual activities, but for many, this would be a memory of one autumn election day where color and humor brought much more liveliness than expected.

Bram leerde dat een beetje oplettendheid een wereld van verschil kan maken.

Bram learned that a little attention to detail can make a world of difference.