De regen tikte zachtjes op het raam van het politiebureau.

The rain gently tapped against the window of the politiebureau.

Binnen klonk de constante zoem van telefoons en het tikken van toetsenborden.

Inside, the constant hum of phones and the clicking of keyboards filled the air.

Het was een gewone herfstavond in Amsterdam, de lucht gevuld met de geur van natte bladeren en de stad bedekt onder een deken van vroege duisternis.

It was an ordinary autumn evening in Amsterdam, the air filled with the smell of wet leaves and the city draped under a blanket of early darkness.

Halloween was net om de hoek, en de straten waren versierd met uitgeholde pompoenen en spinnenwebben.

Halloween was just around the corner, and the streets were decorated with carved pumpkins and spider webs.

Bram stapte het bureau binnen, zijn hart klopte in zijn borstkas.

Bram stepped into the station, his heart pounding in his chest.

Hij had een ongeluk gezien de avond ervoor, een snelle auto die een oudere man raakte en zonder te stoppen doorreed.

He had witnessed an accident the night before, a speeding car hitting an elderly man and driving off without stopping.

Het was donker geweest en Bram wist niet zeker of hij alles goed onthouden had, maar iets zei hem dat dit belangrijk was.

It had been dark, and Bram wasn't sure if he remembered everything correctly, but something told him this was important.

Naast hem stond Sanne.

Next to him stood Sanne.

Ze was naar het bureau gekomen om Bram te steunen, maar ze voelde zich onzeker.

She had come to the station to support Bram, but she felt unsure.

Wat als Bram het bij het verkeerde eind had?

What if Bram was mistaken?

Wat als zijn herinnering hem in de steek liet?

What if his memory failed him?

Detective Pieter zat achter zijn bureau, zijn blik scherp en sceptisch.

Detective Pieter sat behind his desk, his gaze sharp and skeptical.

Zijn grijzende haar en rimpels op zijn voorhoofd vertelden verhalen van jarenlange ervaring.

His graying hair and the wrinkles on his forehead told stories of years of experience.

"Vertel het me nog eens, Bram," vroeg Pieter, zijn stem kalm maar onverbiddelijk.

"Tell me again, Bram," Pieter asked, his voice calm yet relentless.

Bram zuchtte en probeerde zich te concentreren.

Bram sighed and tried to concentrate.

"Ik zag een zwarte auto, een sedan.

"I saw a black car, a sedan.

Het was erg snel.

It was very fast.

De lichten verblindden me bijna.

The lights nearly blinded me.

En toen... was er een schreeuw."

And then... there was a scream."

Pieter knikte langzaam.

Pieter nodded slowly.

"En verder?

"And further?

Iets bijzonders?"

Anything special?"

Lang was er stilte in de kamer.

There was a long silence in the room.

Sanne legde haar hand op Bram's arm, haar aanwezigheid een zachte herinnering aan dat hij niet alleen was.

Sanne placed her hand on Bram's arm, her presence a gentle reminder that he wasn't alone.

Uiterst voorzichtig, als het opraken van een lont, kroop een detail terug in Bram's geheugen.

Extremely cautiously, like the fizz of a dwindling fuse, a detail crept back into Bram's memory.

"Ja!

"Yes!

Wacht, er was een sticker op de bumper.

Wait, there was a sticker on the bumper.

Een rare, ronde sticker.

A strange, round sticker.

Met een kat erop."

With a cat on it."

Pieter leunde naar voren, zijn ogen glinsterden van interesse.

Pieter leaned forward, his eyes gleaming with interest.

"Een kat, zeg je?

"A cat, you say?

Dat klinkt als iets dat ik eerder heb gehoord."

That sounds like something I've heard before."

Met deze nieuwe informatie begon de zaak te rollen.

With this new information, the case began to move.

Pieter had deze sticker al gezien op de lijst van voertuigen die gezocht werden in verband met eerdere hit-and-runs in de stad.

Pieter had seen this sticker before on the list of vehicles being sought in connection to previous hit-and-runs in the city.

Door Bram's verslag vonden ze dat de auto toebehoorde aan een bekende verdachte.

Through Bram's report, they found that the car belonged to a known suspect.

Binnen een paar dagen arresteerde de politie de bestuurder.

Within a few days, the police arrested the driver.

Hij werd verhoord en bekende uiteindelijk de reeks van ongelukken.

He was interrogated and eventually confessed to the string of accidents.

Bram verliet het bureau met een nieuw gevoel van zelfvertrouwen.

Bram left the station with a new sense of confidence.

Hij had de juiste beslissing genomen, ondanks zijn twijfels.

He had made the right decision, despite his doubts.

Sanne keek naar hem, een nieuwe bewondering in haar ogen.

Sanne looked at him, a newfound admiration in her eyes.

Ze had gezien hoe vastbesloten en dapper hij was.

She had seen how determined and brave he was.

Buiten waaien de herfstbladeren over de stoep en het leven in Amsterdam keerde terug naar zijn ritme.

Outside, the autumn leaves blew across the sidewalk, and life in Amsterdam returned to its rhythm.

Halloween kwam en ging, maar de herinnering aan die avond zou Bram bijblijven als de dag dat hij besloot te handelen, ondanks zijn onzekerheden.

Halloween came and went, but the memory of that evening would stay with Bram as the day he chose to act, despite his uncertainties.

En dat kleine stukje informatie, die sticker, had een groot verschil gemaakt.

And that small piece of information, that sticker, had made a big difference.