De zon scheen fel op een warme zomerdag.

The sun shone brightly on a warm summer day.

Bram stond voor de felgekleurde entree van het ziekenhuis.

Bram stood before the brightly colored entrance of the hospital.

Gedachten raasden door zijn hoofd.

Thoughts raced through his mind.

Hij wilde een speciaal cadeau vinden voor zijn oma.

He wanted to find a special gift for his grandma.

Ze lag in het ziekenhuis na een operatie.

She was in the hospital after an operation.

Bram voelde zich schuldig dat hij haar niet vaker bezocht.

Bram felt guilty for not visiting her more often.

Binnen in het ziekenhuis rook het anders.

Inside the hospital, it smelled different.

Het was steriel en een beetje streng.

It was sterile and somewhat strict.

De gang was helder verlicht, met dokters en verpleegsters die gehaast heen en weer liepen.

The hallway was brightly lit, with doctors and nurses hurriedly walking back and forth.

Bram liep naar de cadeauwinkel bij de ingang.

Bram walked to the gift shop by the entrance.

In de winkel waren kleine tafels vol met knuffelberen, bloemen en ballonnen.

In the shop, there were small tables full of teddy bears, flowers, and balloons.

Dit voelde als een vrolijke plek, zelfs in het ziekenhuis.

This felt like a cheerful place, even in the hospital.

Bram wist niet wat hij moest kiezen.

Bram didn't know what to choose.

Hij wilde dat zijn oma zich beter voelde.

He wanted his grandma to feel better.

Iets praktisch, zoals warme pantoffels?

Something practical, like warm slippers?

Of iets sentimenteels, zoals een ingelijste foto?

Or something sentimental, like a framed photo?

Jasmijn, een vriendelijke verpleegster die langs liep, zag zijn vertwijfeling.

Jasmijn, a friendly nurse walking by, saw his hesitation.

"Kan ik je helpen?"

"Can I help you?"

vroeg ze.

she asked.

"Ik zoek een cadeau voor mijn oma," zei Bram.

"I'm looking for a gift for my grandma," said Bram.

"Iets dat haar blij maakt."

"Something to make her happy."

"Wat dacht je van een mooi fotolijstje?

"What do you think of a nice photo frame?

Of misschien iets om te lezen?"

Or maybe something to read?"

stelde Jasmijn voor.

Jasmijn suggested.

"Bedankt," zei Bram, maar hij liep verder, nog steeds twijfelend.

"Thank you," said Bram, but he moved on, still unsure.

Lotte, een andere bezoeker, liep langs met een grote ballon.

Lotte, another visitor, walked by with a large balloon.

Ze zag Bram en glimlachte.

She saw Bram and smiled.

"Je hoeft niet te stressen.

"You don't have to stress.

Het is het gebaar dat telt," zei ze.

It's the gesture that counts," she said.

Bram knikte, toch bleef de druk op zijn schouders.

Bram nodded, yet the pressure on his shoulders remained.

Hij stond op het punt om de winkel te verlaten toen hij iets zag.

He was about to leave the store when he saw something.

Op een plank lag een groot, zacht plaid.

On a shelf lay a large, soft plaid.

Het had dezelfde kleur als de deken die zijn oma vroeger op de bank had liggen.

It was the same color as the blanket his grandma used to have on the couch.

Het herinnerde hem aan de zondagen samen, thee drinkend en verhalen vertellend onder die warme deken.

It reminded him of Sundays together, drinking tea and telling stories under that warm blanket.

Bram wist het zeker.

Bram knew for sure.

Dit was perfect.

This was perfect.

Hij kocht het plaid en ging direct naar de kamer van zijn oma.

He bought the plaid and went straight to his grandma's room.

Oma lag in bed en glimlachte breed toen Bram binnenkwam.

Grandma lay in bed and smiled widely when Bram entered.

"Bram!

"Bram!

Wat ben ik blij je te zien."

How happy I am to see you."

Bram gaf haar het plaid.

Bram gave her the plaid.

"Voor jou, oma.

"For you, grandma.

Voor onze zondagen samen."

For our Sundays together."

Ze wikkelde zich in het cadeau en haar ogen vulden zich met tranen van geluk.

She wrapped herself in the gift, and her eyes filled with tears of happiness.

"Dit is precies wat ik nodig had," zei ze zacht.

"This is exactly what I needed," she said softly.

Ze spraken urenlang, herinneringen ophalend.

They talked for hours, reminiscing.

Bram realiseerde zich dat zijn bezoek op zichzelf al belangrijk was geweest.

Bram realized that his visit alone had already been important.

Zijn schuldgevoel verminderde.

His guilt began to fade.

Hij wist nu dat liefde ook tijd en aanwezigheid betekent.

He now knew that love also means time and presence.

Het ziekenhuis voelde minder klinisch toen Bram later wegging.

The hospital felt less clinical when Bram left later.

Hij voelde zich lichter, met een hernieuwde en diepere band met zijn oma.

He felt lighter, with a renewed and deeper bond with his grandma.

Het plaid was een prachtig cadeau, maar zijn aanwezigheid was net zo waardevol.

The plaid was a wonderful gift, but his presence was just as valuable.