De zon scheen helder boven Amsterdam Zuid Public High School.

The sun shone brightly over Amsterdam Zuid Public High School.

De pauze was net begonnen en de gangen vulden zich met het geluid van schaterlachen en de zachte klikken van de kluisjes die open en dicht gingen.

The break had just begun, and the hallways filled with the sound of laughter and the soft clicks of lockers opening and closing.

De eindstreep van het schooljaar naderde, en Bram liep samen met zijn vriendinnen Janna en Elske door de drukke gangen.

The end of the school year was approaching, and Bram walked with his friends Janna and Elske through the crowded halls.

"Hebben we alles al bedacht voor meneer De Vries?"

"Have we thought of everything for Mr. De Vries?"

vroeg Janna enthousiast.

asked Janna enthusiastically.

Haar ogen glinsterden van verwachting.

Her eyes sparkled with anticipation.

Bram knikte langzaam, diep in gedachten.

Bram nodded slowly, deep in thought.

Meneer De Vries was hun favoriete geschiedenisleraar.

Mr. De Vries was their favorite history teacher.

Hij had hen altijd aangemoedigd en gesteund.

He had always encouraged and supported them.

Nu ze bijna afgestudeerd waren, wilde Bram iets speciaals geven.

Now that they were almost graduating, Bram wanted to give something special.

Maar wat zou het beste cadeau zijn?

But what would be the best gift?

Elske, altijd op zoek naar perfectie, haalde een lijstje uit haar zak.

Elske, always seeking perfection, pulled a list from her pocket.

"We moeten zorgvuldig kiezen," zei ze.

"We need to choose carefully," she said.

"Meneer De Vries zal het waarderen als we het goed doen."

"Mr. De Vries will appreciate it if we do it right."

"Misschien iets persoonlijks?"

"Maybe something personal?"

stelde Janna voor, terwijl ze haar lange, blonde haren uit haar gezicht veegde.

Janna suggested, as she brushed her long, blonde hair out of her face.

"Iets wat hem aan ons herinnert."

"Something that reminds him of us."

Buiten de school, in de schaduw van de hoge bomen aan de straat, voelden de drie vrienden de lente in de lucht.

Outside the school, in the shade of the tall trees along the street, the three friends felt the spring in the air.

De geur van bloemen en frisse lucht maakte hun reis door de stad levendig.

The scent of flowers and fresh air made their journey through the city lively.

Toch bleef Bram stilletjes piekeren.

Yet Bram quietly pondered.

Wat als ze de verkeerde keuze maakten?

What if they made the wrong choice?

Na een wandeling vol discussies langs de grachten en winkels, stelde Bram voor om hun favoriete momenten te laten spreken.

After a walk full of discussions along the canals and stores, Bram suggested letting their favorite moments speak.

"Laten we gewoon iets kiezen dat ons terugbrengt naar de lessen en herinneringen met meneer De Vries."

"Let's just choose something that takes us back to the lessons and memories with Mr. De Vries."

Na wat wikken en wegen, vonden ze een collectie oude boeken en een prachtige pen.

After some deliberation, they found a collection of old books and a beautiful pen.

Een perfecte zegen voor een geschiedenisleraar.

A perfect blessing for a history teacher.

Ze schreven een brief, waarin ze elk van hun mooiste herinneringen deelden, en plakten foto's van schoolreisjes en projecten.

They wrote a letter, sharing each of their fondest memories, and attached photos of school trips and projects.

De gifts waren klaar, maar de kleine kaart met hun woorden maakte alles persoonlijk.

The gifts were ready, but the small card with their words made everything personal.

De volgende dag stond de groep nerveus voor de deur van het lokaal.

The next day, the group stood nervously at the door of the classroom.

Ze klopten zachtjes en zagen meneer De Vries opkijken van zijn bureau.

They knocked softly and saw Mr. De Vries look up from his desk.

"Oh, hallo daar!

"Oh, hello there!

Wat een aangename verrassing," zei hij glimlachend.

What a pleasant surprise," he said, smiling.

Met kloppende harten gaven ze het cadeau.

With pounding hearts, they handed over the gift.

Meneer De Vries opende het zorgvuldig en las de brief.

Mr. De Vries opened it carefully and read the letter.

Zijn ogen werden vochtig.

His eyes grew moist.

"Dit betekent zoveel voor me," zei hij, zijn stem zacht maar gevuld met oprechte emotie.

"This means so much to me," he said, his voice soft but filled with genuine emotion.

"Maak je geen zorgen over de toekomst," voegde hij toe, terwijl hij hen aankeek.

"Don't worry about the future," he added, looking at them.

"Jullie zullen het geweldig doen.

"You'll do great.

Blijf gewoon jezelf."

Just stay true to yourselves."

Bram voelde een golf van opluchting en warmte.

Bram felt a wave of relief and warmth.

Het was geen afscheid, maar een nieuw begin.

It wasn't a goodbye, but a new beginning.

Hij ging de deur uit, vastbesloten om de onzekerheden te omarmen en de herinneringen te koesteren.

He walked out the door, determined to embrace the uncertainties and cherish the memories.

Samen met Janna en Elske stapte hij de zonovergoten middag in, vol hoop voor wat komen ging.

Together with Janna and Elske, he stepped into the sunlit afternoon, full of hope for what was to come.