Femke stond in de vertrekhal van Amsterdam Airport Schiphol.

Femke stood in the departure hall of Amsterdam Airport Schiphol.

Het was koninginnedag en overal om haar heen waren mensen gekleed in oranje, feestelijk en vol vreugde.

It was koninginnedag, and all around her, people were dressed in orange, festive and full of joy.

Maar Femke was niet op het vliegveld voor het feest, zij was op weg naar Barcelona.

But Femke wasn't at the airport for the celebration; she was on her way to Barcelona.

De geur van versgemalen koffie vulde de lucht terwijl reizigers druk pratend langs haar liepen.

The smell of freshly ground coffee filled the air as travelers hurriedly chatted past her.

Door de grote ramen zag ze vliegtuigen opstijgen tegen de bewolkte voorjaarslucht.

Through the large windows, she saw planes taking off against the cloudy spring sky.

Femke hield van reizen.

Femke loved traveling.

Haar hart maakte altijd een sprongetje bij het idee van een nieuwe stad ontdekken.

Her heart always skipped a beat at the thought of discovering a new city.

Ze was netjes voorbereid, zoals altijd.

As usual, she was neatly prepared.

Haar paspoort, ticket en een zorgvuldig ingepakte koffer waren bij de hand.

Her passport, ticket, and a carefully packed suitcase were on hand.

Toch was er iets dat haar buik deed omdraaien.

Yet, there was something that made her stomach churn.

Onverwachte vertragingen; exact wat ze vandaag te horen kreeg.

Unexpected delays; precisely what she had been informed of today.

Het weer boven Europa was guur.

The weather over Europe was harsh.

Regen en wind hadden al meerdere vluchten vertraagd.

Rain and wind had already delayed several flights.

Het risico om haar aansluitende vlucht naar Barcelona te missen groeide met de minuut.

The risk of missing her connecting flight to Barcelona was growing by the minute.

De dreiging van dit scenario bezorgde Femke zorgen.

The threat of this scenario worried Femke.

Ze wreef haar handen over haar polsen en probeerde rustig te ademen.

She rubbed her hands over her wrists and tried to breathe calmly.

Gelukkig waren haar vrienden, Jeroen en Saskia, bij haar.

Fortunately, her friends, Jeroen and Saskia, were with her.

Jeroen, altijd optimistisch, zei: "Maakt niet uit.

Jeroen, always optimistic, said: "No matter.

Schiphol heeft genoeg winkels om je te vermaken."

Schiphol has plenty of shops to keep you entertained."

Maar Saskia, realistischer van aard, voegde toe: "We moeten gewoon kalm blijven en zien wat we kunnen regelen in het geval van echte problemen."

But Saskia, more of a realist, added, "We just need to stay calm and see what we can arrange in case of real problems."

Femke besloot haar angst van zich af te zetten.

Femke decided to shake off her anxiety.

"Ik blijf kalm," zei ze tegen zichzelf.

"I'll stay calm," she told herself.

Ze ging zitten met een kop koffie en haalde haar reisdagboek tevoorschijn.

She sat down with a cup of coffee and took out her travel journal.

Ze bestudeerde oude herinneringen: de opwinding van Rome, de sereniteit van de Noorse fjorden.

She studied old memories: the excitement of Rome, the serenity of the Norwegian fjords.

Haar hart werd rustiger.

Her heart became calmer.

Ze keek uit naar wat Barcelona te bieden had, ondanks de vertraging.

She looked forward to what Barcelona had to offer, despite the delay.

Toen hoorde ze naast haar iemand zachtjes zuchten.

Then she heard someone next to her sigh softly.

Een jonge vrouw, eveneens gestrande reiziger, keek nerveus naar haar horloge.

A young woman, also a stranded traveler, nervously checked her watch.

Femke glimlachte naar haar en al snel ontstond er een gesprek.

Femke smiled at her, and soon a conversation began.

De vrouw, genaamd Ana, was op weg naar haar familie in Spanje en deelden enkele reisverhalen.

The woman, named Ana, was on her way to her family in Spain and shared some travel stories.

"Reizen is vol verrassingen," zei Ana terwijl ze lachte.

"Travel is full of surprises," said Ana with a laugh.

"De manier waarop we ermee omgaan, vertelt ons veel over onszelf."

"The way we handle it tells us a lot about ourselves."

Femke knikte, overweldigd door een gevoel van herkenning.

Femke nodded, overwhelmed by a sense of recognition.

Tijd vloog voorbij en al snel werd er omgeroepen dat haar vlucht klaar stond.

Time flew by, and soon it was announced that her flight was ready.

Met een nieuwe rust en vol verwachting stapte Femke het vliegtuig in.

With a newfound calmness and full of anticipation, Femke boarded the plane.

De angst voor verstoring vervaagde.

The fear of disruption faded away.

Ze had geleerd dat onzekerheid geen vijand hoefde te zijn.

She had learned that uncertainty didn't need to be an enemy.

Het was een kans voor avontuur en groei.

It was an opportunity for adventure and growth.

Terwijl het vliegtuig naar de hemel steeg, omarmde Femke het moment.

As the plane ascended into the sky, Femke embraced the moment.

De reis, zo besefte ze, was minstens zo betekenisvol als de bestemming.

The journey, she realized, was at least as meaningful as the destination.