
A Christmas Miracle: Saoirse's Journey to Hope and Family
FluentFiction - Irish
Loading audio...
A Christmas Miracle: Saoirse's Journey to Hope and Family
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Thit an sneachta go dtí talamh fuar Bhaile Átha Cliath.
The snow fell to the cold ground of Baile Átha Cliath.
Bhí Ospidéal Naomh Bríd lán de mhasc na Nollag.
Ospidéal Naomh Bríd was filled with Christmas decorations.
D'ealaigh soilse geal trí na ballaí cloiche, agus d'fhéadfá blas a dhéanamh ar bholadh gingerbread agus giúis san aer.
Bright lights escaped through the stone walls, and you could taste the scent of gingerbread and spruce in the air.
Sa chúinne, shuigh Saoirse, cailín óg le hintleacht agus cineáltas i gcroílár a hintinn, ag féachaint tríd an fhuinneog fuar.
In the corner sat Saoirse, a young girl with intellect and kindness at the core of her mind, looking out through the cold window.
Bhí Saoirse díreach tar éis a fháil amach faoi ghalar ainsealach a theastaigh chun í a sheachaint ón saol amach anseo.
Saoirse had just found out about a chronic illness that required her to distance herself from life in the future.
Bhí brón sa chroí aici, ach ní raibh grá a chroí imithe ar fad.
Her heart felt sorrow, but the love in her heart hadn't vanished completely.
Shamhlaigh sí fós ar theaghlach a d'fheicfeadh a croí tuisceanach agus a thabharfadh grá di mar a bhí sí.
She still dreamed of a family that would see her compassionate heart and love her as she was.
An Nollaig a bhí geallta a bheith speisialta.
This Christmas was supposed to be special.
Ní raibh Saoirse sásta é a thabhairt suas go héasca.
Saoirse wasn't ready to give it up easily.
Bhí ceolchoirm na Nollag ag teannadh linn, agus bhí súil aici go ndéanfadh a feidhmíocht difear do dhuine éigin féachaint uirthi agus b’fhéidir teaghlach nua a thairiscint di.
The Christmas concert was approaching, and she hoped her performance would make a difference for someone watching and maybe offer her a new family.
Ach le gach lá, mhothaigh Saoirse tuirseach óna galar.
But with each day, Saoirse felt tired from her illness.
Féachaint an fhoighneach di féin, chuir Saoirse í féin ag cleachtadh lá tar éis lae.
Watching patiently herself, Saoirse practiced day after day.
Bhí a fhios aici go raibh a corp lag, ach rinne a spiorad dochreidte difríocht sa chroí di.
She knew her body was weak, but her incredible spirit made a difference to her heart.
Ar an oíche mhór, bhí leanaí na dílleachtaí réidh ina n-éide álainn, ag caitheamh hataí Santa suimiúla.
On the big night, the orphan children were ready in their beautiful outfits, wearing interesting Santa hats.
Tháinig lucht féachana isteach, le Finn agus Aoife i measc an tslua, lán de dhóchas na Nollag.
The audience arrived, with Finn and Aoife among the crowd, full of Christmas hope.
Thosaigh Saoirse ar a hamhrán le bród, ach tar éis cúpla nóta, thosaigh an domhan timpeall uirthi ag casadh.
Saoirse started her song with pride, but after a few notes, the world around her began to spin.
Thit moilliatacht ar Sãoirse, agus thit sí ar aghaidh.
Faintness fell over Saoirse, and she fell forward.
Léim Finn agus Aoife chun a cabhrú léi, agus thóg siad í go cúramach.
Finn and Aoife jumped up to help her and carefully lifted her.
"Tá crógacht i do chroí a Saoirse," a dúirt Aoife léi go bog, "agus tá sé sin á chur in iúl.
"There is bravery in your heart, Saoirse," Aoife said softly to her, "and it shows."
"Tar éis tamaill, dhúisigh Saoirse le Finn agus Aoife ag a taobh.
After a while, Saoirse woke up with Finn and Aoife by her side.
Chonaic siad a neart agus a spiorad, a d’ainneoin na ndeacrachtaí.
They saw her strength and spirit, despite the challenges.
“Ba bhreá linn a bheith mar do theaghlach, Saoirse,” a dúirt Finn go measartha.
"We would love to be your family, Saoirse," Finn said gently.
Bhris Saoirse amach i ngáire beag, lán dóchas nua.
Saoirse broke into a small laugh, full of new hope.
Bhí a fhios aici go raibh tuiscint agus grá buan ann di.
She knew there was understanding and lasting love for her.
Bhí sí níos cinnte ná riamh go raibh seans ann don teaghlach i ngach áit, fiú i ndiaidh galar.
She was more certain than ever that there was a chance for family everywhere, even after illness.
B'ionann é agus tús nua, in ainneoin na ngealach dubh dorcha a d'fhéadfadh teacht.
It was a new beginning, despite the dark black months that might come.
Bhí an t-áthas á leanúint ar bhóthar nua, lena croí lán dóchais úr faoi athrú do shéasúr na Nollag.
Joy was leading her on a new path, her heart full of fresh hope for the change in the Christmas season.