
Samhain Perseverance: A Tale of Hospital Hope
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Samhain Perseverance: A Tale of Hospital Hope
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí mí na Samhna ag teacht ar Bhaile Átha Cliath.
November was approaching Baile Átha Cliath.
Bhí na sráideanna lán le daoine ag caitheamh cótaí agus scaifeacha.
The streets were full of people wearing coats and scarves.
Bhí Samhain ag teacht agus bhí duilleoga ag eitilt san aer.
Samhain was approaching and leaves were flying in the air.
Bhí an oíche ag dul i dorchadas agus bhí an boladh tine ann.
The night was growing dark, and there was a smell of fire.
San ospidéal, lasmuigh de na sráideanna glórmhar, bhí Aisling agus Cormac ag feitheamh lena n-athair tinn.
In the hospital, away from the bustling streets, Aisling and Cormac were waiting for their sick father.
Bhí an seomra éigeandála plódaithe.
The emergency room was crowded.
Bhí othair fite fuaite ar fud na háite agus ní raibh aon spás ann.
Patients were scattered all around, and there wasn't any space.
Bhí Aisling imníoch, a croí ag preabadh.
Aisling was anxious, her heart pounding.
Bhí sí ag smaoineamh ar a hathair agus ar an bhfulaingt a bhí air.
She was thinking about her father and the suffering he was enduring.
"Caithfimid rud éigin a dhéanamh," a dúirt Aisling go láidir, ag breathnú ar Cormac.
"We have to do something," said Aisling firmly, looking at Cormac.
Bhí Cormac réasúnta ach amhrasach.
Cormac was rational but doubtful.
"Níl aon rogha againn ach fanacht," a dúirt sé, ag breathnú go mearbhaill ar na hoibrithe leighis i ngleic leis an slua.
"We have no choice but to wait," he said, looking bewilderedly at the medical staff tackling the crowd.
Ach ní raibh Aisling sásta.
But Aisling was not satisfied.
Chinn sí go gcaithfeadh sí rud éigin fiúntach a dhéanamh.
She decided she had to do something worthwhile.
Leis an eolas a bhí aici, baineann sí úsáid as caidreamh, iarracht déanta teagmháil a dhéanamh le altra a raibh aithne aici uirthi trí chara.
With the knowledge she had, she made an effort to contact a nurse she knew through a friend.
Bhí súil aici go gcuideodh sé seo.
She hoped this would help.
Nuair a bhain an tualach airdeisiú amach, thóg sí Cormac lena taobh.
When the waiting burden reached its peak, she brought Cormac with her.
Rinne siad ardú ar an mbainistíocht ospidéil.
They approached the hospital management.
Ba é seo a buaicphointe.
This was her high point.
Cé gur chuir an brú go mór uirthi, d’éist siad léi.
Even though it put her under tremendous pressure, they listened to her.
Bhí a hathair faighte isteach go práinneach faoi dheireadh.
Her father was finally admitted urgently.
Nuair a bhí sé socraithe, d'fhág Aisling agus Cormac an foirgneamh.
When he was settled, Aisling and Cormac left the building.
Bhí an ghaoth fhuar ag scuabadh a n-aghaidh, ach bhí ciúin imní orthu.
The cold wind swept against their faces, but they felt a quiet concern.
"Tá tú díograiseach," a dúirt Cormac go mall.
"You are determined," said Cormac slowly.
"Ach tuigim do phointe.
"But I understand your point.
Tá cothromaíocht de dhíth orainn.
We need balance."
"D’fhoghlaim Aisling go raibh tábhacht ag baint leis an bhfoighne agus leis an mhuinín as a deartháir.
Aisling learned the importance of patience and trusting her brother.
Bhí siad beirt níos cóngaraí anois tar éis na huaire seo dochreidte.
They both grew closer after this incredible hour.
Agus é ag féachaint ar an bhféile Samhna ag lasadh na sráideanna, raibh scíth agus súil nua uirthi.
As she watched the Samhain festival light up the streets, she felt a sense of calm and a new hope.
Tá fórsa na seasmhachta teanntach nuair a ghabhann tú í le foighne bhuíoch.
The force of perseverance is compelling when coupled with grateful patience.