
Hidden Symbols: A Journey into Oileán Acla's Past
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Hidden Symbols: A Journey into Oileán Acla's Past
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí ceo éadrom ag snámh go ciúin thar Sráidbhaile Fágtha ar Oileán Acla, áit ina raibh na tithe cloiche ársa á bhfulaingt ag an aimsir agus an am.
A light fog was quietly drifting over Sráidbhaile Fágtha on Oileán Acla, where the ancient stone houses were being weathered by the weather and time.
Tháinig Aoife, Ronan agus Cillian, triúr daltaí ar a raibh suim sa stair, ar an turas scoile seo chun taighde a dhéanamh ar na fothracha dosháraithe seo.
Aoife, Ronan, and Cillian, three students with an interest in history, were on this school trip to conduct research on these indomitable ruins.
Bhí Ronan beagáinín cúthail agus ciúin.
Ronan was a bit shy and quiet.
Ní raibh sé ag iarraidh i bhfad a rá lena chairde.
He didn't want to say much to his friends.
Ach bhí tine i gcroí Ronan, grá domhain don stair agus fiosracht dá chuid oidhreachta féin.
But there was a fire in Ronan's heart, a deep love for history and a curiosity about his own heritage.
Bhí sé ag súil le rud éigin speisialta a aimsiú anseo, rud a d'fhéadfadh sé a roinnt lena chomhscoláirí.
He hoped to find something special here, something he could share with his classmates.
Bhí na tithe cloiche mar thostóirí na gaotha measctha le scéalta ó am an-fhada ó shin.
The stone houses were silent witnesses to the winds mixed with stories from a very long time ago.
Thóg Ronan a nótaí agus rinne sé scrúdú fairsing ar na háiteanna ina rabhamar.
Ronan took his notes and conducted an extensive examination of the places we were in.
Bhí Aoife agus Cillian ag súgradh thart, ag gáire is ag pleidhcíocht i measc na fothrach.
Aoife and Cillian were playing around, laughing and messing about among the ruins.
D'eist Ronan le fuaimeanna ciúine na gaoithe, ag tabhairt faoi deara an ciúnas nach raibh a chomhthumblachtaí in ann a bhrath.
Ronan listened to the quiet sounds of the wind, noting the silence that his companions could not perceive.
Ach bhí an t-am ag éag.
But time was running out.
Bhí an múinteoir ag glaoch ar na daltaí fanacht in aice lena chéile.
The teacher was calling for the students to stay close together.
Bhí an brú le sonrú ar Ronan a fháil rud suntasach in tamall gearr.
The pressure was on Ronan to find something significant in a short amount of time.
I bhfad níos faide i gcúl na tithe cloiche, shocraigh Ronan dul ar ais ón ngrúpa.
Much farther back among the stone houses, Ronan decided to break away from the group.
Bhí fiosracht nach féidir a shásamh ann.
There was an insatiable curiosity within him.
D'fhan na focail an múinteora ina intinn, "Ná fágaigí ón ngrúpa," ach ní raibh sé in ann an deis seo a ligean thar bráid.
The teacher's words lingered in his mind, "Don't stray from the group," but he couldn't let this opportunity pass by.
Bhain sé amach áit áit nach ndeachaigh na daltaí eile.
He reached a spot where the other students hadn't gone.
Tháinig sé ar chloch le siombailí greanta air nach bhfuair sé tada i leabhair staire ná i ndoiciméid ar leith.
He came across a stone carved with symbols that he hadn't found in any history books or specific documents.
Bhí lineálacha gleoite ann agus rúndiamhair ag taitneamh as.
There were beautiful lines and a mystery shining from them.
Croí Ronan ag preabadh.
Ronan's heart was pounding.
Bhí teacht aige ar rud nár chuir éinne faoi deara roimhe seo.
He had discovered something no one had noticed before.
Thug Ronan a fionnachtain don mhúinteoir, agus le chéile rinne siad doiciméadú cúramach ar an gcloch agus na siombailí.
Ronan showed his discovery to the teacher, and together they carefully documented the stone and the symbols.
Bhí an fonn agus an bród le sonrú ar Ronan.
Ronan's excitement and pride were evident.
Bhí nasc nua aige anois lena dhúchas, agus d'fhás a mhisneach sa stair agus ina phaisean mhór.
He now had a new connection to his heritage, and his confidence in history and his great passion grew.
Agus iad ag filleadh ar an mbus, d'fhéach Ronan amach ar na farraige, ag mothú níos feasaí agus níos sásta ná riamh.
As they returned to the bus, Ronan looked out over the sea, feeling more knowledgeable and happier than ever.
Bhí a fhios aige cén fáth a raibh grá aige don stair.
He knew why he loved history.
Bhí a fhios aige anois go raibh a oidhreacht ag fanacht leis ag gach céim dá thuras.
He now knew that his heritage was waiting for him at every step of his journey.