
Finding Peace Amidst the Pressure: Eamon's Story
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Finding Peace Amidst the Pressure: Eamon's Story
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí fuinneamh sa seomra oifige.
There was energy in the office room.
D'oscail na duilleoga dorais ag obair go mór, agus bhí pacáiste déantúsán iata le pumpkins oráiste anseo agus ansiúd.
The door leaves opened with a flurry, and a box of decorations filled with orange pumpkins was here and there.
Tháinig Lá Samhna go tapa agus bhí maisiú beagán i ngach cúinne.
Lá Samhna was coming quickly, and there was a little decoration in every corner.
Bhí Saoirse ag deisiú a cóipleabhar agus Eamon ar a ríomhaire, ag taibhreamh faoi chónaí i ndomhan beagán níos suaimhní.
Saoirse was fixing her notebook, and Eamon was on his computer, dreaming of living in a slightly more peaceful world.
Bhí brionglóid ollmhór aige – ardú céime tuillte go maith – ach bhí brú ag teannadh ar a chroí.
He had a big dream—a well-deserved promotion—but the pressure was tightening around his heart.
Ní raibh sé d’ardaigh tonn an strus ó shin riamh.
He had never lifted the wave of stress since then.
Rinne sé breacadh síos protacal tábhachtach don tionscadal, agus mhothaigh sé na palpitations a ghlac a chorp.
He started jotting down an important protocol for the project and felt the palpitations taking over his body.
"Ceart go leor," a dúirt sé leis féin, "níl de rogha agam anseo."
"Okay," he told himself, "I have no choice here."
Sna laethanta sin, bhí Saoirse mar chara dílis dó, cé nach raibh a fhios aici go díreach cé chomh dona a bhí na rudaí.
In those days, Saoirse was a loyal friend to him, though she didn't know exactly how bad things were.
Chaith Eamon am ag dul tríd a phlean oibre leis féin arís agus arís eile, ach suas an staighre, chuaigh sé isteach i Saoirse, éide ag gol le strus agus anáil gairid.
Eamon spent time going through his work plan again and again, but while going upstairs, he ran into Saoirse, his face tense with stress and breathing short.
"An bhfuil tú ceart go leor, Eamon?" a d'fhiafraigh Saoirse, an imní le feiceáil ar a haghaidh bána.
"Are you okay, Eamon?" Saoirse asked, concern visible on her pale face.
"Níl mé cinnte," admhaigh sé leis. "Bhí mé ag mothú brú. Mo chroí... tá sé ag mothú gan smacht."
"I'm not sure," he admitted. "I've been feeling pressure. My heart... it feels out of control."
D'fhéach Saoirse air go géar. "Tá a fhios agat gur féidir leat brath sa mhuinín dom, bhuel? B'fheadar an mbeidh cúnamh uaim agat sa chruinniú thábhachtach?"
Saoirse looked at him intently. "You know you can confide in me, right? Maybe I could help you in the important meeting?"
Agus iad araon ag suí i seomra an chruinnithe, bhí léarscáil na hoíche socraithe ar an ríomhaire.
As they both sat in the meeting room, the night's agenda was set on the computer.
Thosaigh an cruinniú, agus bhí cóir leana an troma ag fanacht air.
The meeting began, and the weighty responsibility awaited him.
Gach duine súil le chéile, agus an brú ag teacht.
Everyone was watching, and the pressure mounted.
I dtreo lár an chruinnithe, bhí palpitations chroí Eamon chomh maith.
Towards the middle of the meeting, Eamon's heart palpitations were significant.
D'fhéach sé ar Saoirse, agus le súile go simplí chuaigh sí isteach sa ról fhéinmhuiníneach.
He looked at Saoirse, and with a simple glance, she stepped into the confident role.
Ba é an sos a theastaigh uaidh.
It was the break he needed.
Thabhairt Saoirse aghaidh le heachtra, chuir sí a cuid cainteanna leis, agus lean an cruinniú ar aghaidh.
Saoirse faced the situation, added her remarks, and the meeting continued.
Tharraing sé sos cosúil le compás agus síneadh amach go ciúin.
It drew to a close like a compass reaching its rest point, and they relaxed quietly.
Tar éis an chruinnithe, bhí Saoirse ina seasamh in aice leis. "Bhí tú bródúil, Eamon," a dúirt sí.
After the meeting, Saoirse stood beside him. "You did well, Eamon," she said.
"Ach cuimhnigh, is é do shláinte an tosaíocht is tábhachtaí."
"But remember, your health is the most important priority."
Agus leis sin, d'fhoghlaim Eamon gur féidir le cabhair ó chara an saol a athrú.
And with that, Eamon learned that help from a friend can change your life.
An rud a bhí soiléir – ní raibh an ardú céime níos tábhachtaí ná a shuaimhneas intinne.
What was clear—was that the promotion wasn't more important than his peace of mind.
Anois thóg sé an chéad chéim chun aire a thabhairt dá shláinte.
Now he took the first step to take care of his health.
Bhí duilleoga an Fhómhair tarraingthe anuas i ndathanna geala, le Saoirse agus Eamon ag bualadh amach ón oifig faoi chrann liathróid Lia an oíche úd.
The autumn leaves swept down in bright colors, with Saoirse and Eamon stepping out of the office under the silver ball tree that night.