
Autumn Adventures: Love Blossoms Amidst Apples and Laughter
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Autumn Adventures: Love Blossoms Amidst Apples and Laughter
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí gaoth bhlasta fómhar ag séideadh tríd an ngort, líonta le boladh milis úll agus cainéal.
A fragrant autumn wind was blowing through the field, filled with the sweet smell of apples and cinnamon.
Bhí Aoife, a sheol an imeacht, ag cur fáilte roimh chuairteoirí chuig páirc na bpónairí agus an gharraí úll i gContae Chill Chainnigh.
Aoife, who organized the event, was welcoming visitors to the pumpkin patch and apple orchard in Contae Chill Chainnigh.
Bhí Siobhán agus Cormac ag teacht sa charr, ag súil leis an deireadh seachtaine rómánsúil a bhí Siobhán ag eagrú go ceann seachtainí anois.
Siobhán and Cormac were arriving by car, looking forward to the romantic weekend that Siobhán had been planning for weeks now.
Siobhán a bhí lán de smaointe amscaí agus sceon beag istigh.
Siobhán was full of awkward thoughts and a little bit of fear inside.
Is breá léi a bheith cróga, ach is beag a thuigeann daoine é gach uair a théann slua mór chun donais ar a pioc sonas féin.
She loves being brave, but few people understand this every time a big crowd turns on her own chosen source of happiness.
Bhí plean aici siúl leis an lá, a súil ag léim ar aon áit a mbeadh Cormac ag gáire.
She planned to go with the flow of the day, her eyes jumping to any place where Cormac would be laughing.
Ar a dtabhairt cuairt, b’éigint sin go raibh páistí ag rith, gáire ag teacht ó gach áit, agus an t-atmaisféar lán le sceitimíní ós rud é go raibh Halloween ar na bacáin.
Upon their visit, there were children running, laughter coming from all around, and the atmosphere was full of excitement since Halloween was approaching.
"Cá dtosóimid?
"Where should we start?"
" a d'fhiafraigh Cormac, a raibh chomh suaimhneach.
asked Cormac, who was so relaxed.
B'in nuair a shíl Siobhán súilbhar a shocrú, ag féachaint ar an gcomhartha mhór: "Comórtas Arm na dTorthaí.
That's when Siobhán decided to fix her gaze, looking at the big sign: "Fruit Throwing Contest."
""D'fhéadfadh sé a bheith spraoi,” a dúirt sí le heagla istigh uirthi ach le dúil i bhfogha mar níor mhian léi easpa íomhá spraíúla a nochtadh do Cormac.
"It could be fun," she said, with fear inside her but eager with anticipation as she didn't want to reveal a lack of playful images to Cormac.
Chuir Aoife síneadh le Siobhán sa scuaine.
Aoife joined Siobhán in the queue.
”Tá cuma déanta agaibh an clárú don chomórtas!
"It looks like you've signed up for the contest!
Beidh sé iontach spraoi!
It will be great fun!"
”Ach ní rachfadh rudaí mar is ceart.
But things wouldn't go as planned.
Líníodh siar é agus thuirling sí os comhair sléibhe pióg, daoine ag bualadh bos agus daoine ag gleadhradh leis an bhfuadach.
She was drawn back and landed in front of a pie hill, people clapping and cheering at the turmoil.
Ba bhuille neamhbhunaithe é.
It was an unexpected blow.
Bhí Siobhán ag croith ina ceann, ag aistear gan a bheith inniúlacht uirthi.
Siobhán was shaking her head, on a journey without skill.
“Cormac!
"Cormac!"
” Bhí Sé ag gáire, a thagann trí an lucht féachana.
He was laughing, coming through the audience.
Móiméad na heagla is mó dá saol.
The most frightening moment of her life.
Ach bhí cad eile ná mar a shíl sí ag an am céanna—ní mór di a bheith bródúil as a géilleadh féin, as a spraoiúlacht é a bhlais gan smaoineamh, agus fuair sé greann.
But there was something else at the same time—she must be proud of her own surrender, of her playful tasting without thinking, and he found humor.
Rud nár shíl sí ag tús.
Something she didn't imagine at the beginning.
"B'fheidir nach mbeidh mé in ann an píosa is mó a ithe," a dúirt sí i ngearrainn.
"Maybe I won't be able to eat the biggest piece," she said jokingly.
Bhí gáire mín rúnda ag Cormac agus tháinig sé suas ar an stáitse leí.
Cormac had a gentle, secret laugh and came up on stage with her.
“Buailfidh mé páirteach i do chraic," a mhagadh sé le suairceas croíúil.
"I'll join in your fun," he teased good-naturedly.
"Ach, bhí sé ar intinn agam a chruthú gur thairg mé geall,” arsa a gaige, fós ar thaobh amháin dá seafóide.
"But, I intended to prove that I offered a bet," said her guy, still on one side of the silliness.
Cé nach raibh Siobhán réidh d’fheidhmíocht í féin a thaispeáint, chuaigh siad leis an sreabhadh agus rinne siad magadh maidir le heachtra.
Even though Siobhán wasn't ready to showcase a performance of herself, they went with the flow and joked about the incident.
Ag críochnú leis an gceacht is nuaí a raibh Siobhán ag smaoineamh: braithneach athráimheach ina raibh luach saothair agus gáire féinrióchta a léiríonn go bhfuil an rud iontaoibhach agus briste chomh maith lenár smiles féin!
Concluding with the newest lesson Siobhán was pondering: a reflective reassurance in which reward and self-laughter demonstrate that being trustworthy and broken is just as well as our own smiles!
Agus leis sin, shín siad trí pharóistí na páirce, ag smaoineamh ar an méid spraoi a bhí ann ar deireadh agus go bhficeáil flavour á thabhairt do rómánsacht athnuaite a bhfuil acu le chéile.
And with that, they walked through the park's orchards, thinking about how much fun it was in the end and how it breathed new flavor into their renewed romance.
Bhí an fómhar lán le grian agus milseoganna, ag fás ar chroíthe chomh maith le crainn úlla.
The autumn was full of sun and desserts, growing in hearts as well as apple trees.
Bhí Aoife fós ann, ag rá a mhaith leis an gcuairt nár críoch geal fadtéarmach ar Siobhán agus Cormac a d’éirigh as fás i ngrá.
Aoife was still there, saying how nice the visit was—a bright long-term ending for Siobhán and Cormac as they grew in love.