
Orphanage Night: Unleashing Halloween Magic
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Orphanage Night: Unleashing Halloween Magic
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
San oíche fhionnuar i mBaile Átha Cliath, sa dílleachtlann bheag chluthar, bhí Aoife agus Cillian ag breathnú amach an fhuinneog.
On the cool night in Baile Átha Cliath, in the small cozy orphanage, Aoife and Cillian were looking out the window.
Bhí na duilleoga órga ag titim, ag cruthú cairpéad iontais ar an ngaineamh.
The golden leaves were falling, creating a wondrous carpet on the sand.
Ba é Oíche Shamhna é, agus bhí brionglóidí ag Aoife ar feadh seachtainí ar phlean speisialta.
It was Halloween, and Aoife had been dreaming for weeks about a special plan.
Bhí Aoife cliste agus lán d'íomhánna éagsúla.
Aoife was clever and full of various images.
Bhí sí deich mbliana d'aois agus bhí a croí líonta le fonn eachtra.
She was ten years old, and her heart was filled with a desire for adventure.
Baile mór dóibh an dílleachtlann seo, ach uaireanta bhí sé fuar agus gan saol.
The orphanage was their home, but sometimes it was cold and lifeless.
Ní raibh rothair ná scáthanna scéal nua do Cillian, a deartháir is sine ag ocht mbliana.
Bicycles and shadows were nothing new to Cillian, her older brother at eight years.
Bhí sé ciúin, ach i gcónaí ag líníocht marbéalaí a bhfantasacha.
He was quiet but always drawing fantastic marbles.
"Caithfimid Oíche Shamhna a dhéanamh speisialta, Cillian," a dúirt Aoife le tiomaint.
"We must make Halloween special, Cillian," Aoife said with determination.
Bhí cuimhní sóiléir uirthi faoin mbealach a ndearna a dtuismitheoirí an féile speisialta sin sna blianta roimhe.
She had clear memories of how their parents made that holiday special in previous years.
"Níl gá le haon chabhair.
"We don't need any help.
Bainfimid úsáid as ár samhlaíocht!
We'll use our imagination!"
"Chuaigh Aoife ar thóir rudaí timpeall na dílleachtlainne ar an gceapachán.
Aoife went in search of things around the orphanage on the assignment.
Fuair sí sean-oireannach éadach, sconnaifhiona, agus clúdaigh týle sórtálachta.
She found an old cloth outfit, candlesticks, and sorting tiles covers.
D’fhuáil sí, dheimhnigh sí, agus rinne sí maisiú is costasach as na picetaut.
She sewed, assembled, and made the most costly decorations from the patches.
An tráthnóna sin, bhí sé deacair ar Cillian fós grin a bhaint amach.
That evening, it was still hard for Cillian to crack a smile.
Bhí gá le draíocht.
Magic was needed.
Le tinneas éigin ina ionad, kitheadh Aoife na maisiúcháin a bhí fuála aici, na scáthanna atá creamsailte leis an cór.
With some sickness in its place, Aoife set up the decorations she had sewn, the shadows woven with the choir.
Bhí ducht agus dathanna faoi mhíchúram déanta ag an ealaíontóir is soineanta i lár an phósaidh.
The most innocent artist created careless ducts and colors at the center of the marriage.
Chuir an dílleachtlann síos go binb an craic a chreataigh Aoife.
The orphanage buzzed with the fun that Aoife had crafted.
Na páistí eile a bhí ar fónagóir.
The other children were on tip-toe.
Thíos ón díon, tugadh faoi deara na cúramóirí.
Down from the roof, the caregivers took notice.
Tháinig an cuaire faoin gciall mar bhí siad súileograí.
The curve of logic came as they glimpsed the spectacle.
"Mo chara, déanaimis, tabharfaimid lith na bolgán mil!
"My friend, let's, let us bring the delight of sweet bulbs!"
" chuaigh siad agus mhaisigh siad an aura le ceol agus craic.
they went and adorned the aura with music and fun.
D’atoscail Cillian.
Cillian opened up.
Bhain sé taitneamh as an bhfuadar nua, as an t-aithne dearbhaithe nua.
He enjoyed the new bustle and the newfound certainty.
Cuir as crióch na bóithre féin-chéime, ghabh sé líníochtaí muirearacha le sonraí breac.
Leaving aside his self-conscious path, he captured joyful sketches with dotted details.
Bhí a shon friesta a líonadh.
His pencil generously filled in the blank spaces.
Ag deireadh an oíche sin, áit a raibh guth an t-síocháin ag dul go humhail, d'fhoghlaim Aoife go raibh an chumhacht aici an tsonas a chothú, grá mar a bhí sé ina croí teann faoi chuimilt.
At the end of that night, where the voice of peace was gently going, Aoife learned she had the power to foster happiness, love like it was tightly sown in her heart.
Bhí a mbráithreachas níos láidre anois, fiú gan fuil ón dteaghlach.
Their sibling bond was now stronger, even without blood from the family.
Ceacht: Is iomaí sliocht le blessings, iomaíoadánach, cachta na hoíche, agus eachtra thosa eile.
Lesson: There are many paths with blessings, adventurous, packed with the night's bounty, and another journey's beginning.
Ag am an fómhair, nuair nach bhfuil eile i bhfad, gheobhair an ceann is gá duit i gcroí teaghlaigh nua.
In the autumn, when there's little else, you will find what you need most in the heart of a new family.