
Perilous Paths and Unbreakable Bonds at Aillte an Mhothair
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Perilous Paths and Unbreakable Bonds at Aillte an Mhothair
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí an gaoth ag séideadh go tréan ar maidin fhómhar ag Aillte an Mhothair, agus bhí an fharraige ag gleadhraigh thíos fúthu.
The wind was blowing strongly on an autumn morning at the Aillte an Mhothair, and the sea was roaring below them.
Bhí Cian agus Aoife ar thuras scoile, timpeallaithe ag na radharcanna iontacha.
Cian and Aoife were on a school trip, surrounded by the magnificent sights.
Bhí seacláid te ar fáil óna múinteoir, ach bhí Cian róchoibhteach lena shúile ar na slite iontacha thíos.
Hot chocolate was available from their teacher, but Cian was too captivated with his eyes on the breathtaking paths below.
"Feic an cosán beag sin thíos!
"Look at that little path down there!"
" a dúirt Cian go spleodrach, ag iarraidh dul síos an bóthar nach raibh mórán ag taisteal air.
Cian said excitedly, wanting to go down the road not traveled by many.
"Tá sé contúirteach, Cian," a dúirt Aoife, ag iarraidh a eagla a cheilt.
"It's dangerous, Cian," said Aoife, trying to hide her fear.
"Tá an cosán gar don imeall.
"The path is close to the edge."
"Ach bhí Cian fiosrach agus eachtrúil.
But Cian was curious and adventurous.
Bhraith sé gur seans iontach atá ann.
He felt it was a wonderful opportunity.
Chuaigh Aoife leis, cé gur bhearrtha í rud a rá.
Aoife went with him, though she was reluctant to say anything.
Thosaigh siad ag siúl síos an cosán.
They started walking down the path.
Bhí Aoife ag análú go trom, ach bhí sé deacair di é a admháil.
Aoife was breathing heavily, but it was hard for her to admit it.
Bhí an fharraige ar bís ar a taobh clé, agus bhí an spéir lán de scamaill bheaga bána.
The sea was bustling on her left side, and the sky was full of small white clouds.
D'fhéach sí suas, ag iarraidh sileadh ón imeall.
She looked up, trying to stay away from the edge.
"Cinnte, Aoife, tá tú ceart go leor?
"Are you sure you're okay, Aoife?"
" a d'fhiafraigh Cian, a d'fhéach ar a comharthaí.
Cian asked, observing her signs.
"Tá, ach.
"I am, but...
b'fhearr liom an bealach sábháilte," arsa Aoife faoi dheireadh, an t-ionraic aici faoi dhiúltaí creagach.
I'd prefer the safe way," said Aoife finally, honest about the rocky refusal.
Agus iad ag cur lena dtréimhse síos, tháinig siad go dtí an pointe is cúinge.
As they continued their way down, they came to the narrowest point.
Bhí an uisce a bhí ag bualadh faoi na carraigeacha faoin láthair seo truime.
The water pounding against the rocks under this spot was heavier.
Chas Aoife agus rug sí ar lámh Cian.
Aoife turned and grabbed Cian's hand.
"Tá tú ceart, tá sé seo contúirteach," a dhearbhaigh sí dó.
"You're right, this is dangerous," she affirmed to him.
Bhí a súile lán de bhá agus rún.
Her eyes were full of concern and resolution.
"Ní mór dúinn a bheith freagrachta.
"We need to be responsible."
"Tháinig ciúnas ag teacht ar Cian, mar thuig sé an céard a bhí déanta aige.
A calm came over Cian, as he understood what he had done.
B'fhéidir go raibh aon ghaoth ansin sa bhaile ag fiosrú a shlí amach anseo, ach anois thuig sé an tábhacht a bhain lena gníomhartha sa phreas.
Maybe any wind at home was exploring its way out here, but now he understood the importance of his actions in time.
"Déanfaidh mé cinnte go mbeidh muid sábháilte anois," a dúirt sé le Aoife, ag brú ar ais i dtreo an chosáin mhóir.
"I'll make sure we're safe now," he said to Aoife, pushing back toward the main path.
Bhí méid áirithe síochána á scaipeadh ar Aoife agus d'fhéach sí thar an imeall faoi chois agus faoi chúram.
A sense of peace spread over Aoife as she looked over the edge cautiously and carefully.
Bhí an radharc iontach, le faoileáin ag eitilt agus an t-éireann Nua ag síneadh amach.
The view was wonderful, with seagulls flying and New Éire stretching out.
"Déanfaidh mé iarracht," arsa Aoife agus caitheamh síompair ar a líoga is os cionn na farraige.
"I'll try," said Aoife with a sigh, looking at the ocean from atop the cliffs.
Bhí iontas agus bród ar a gcroíthe araon, agus lean siad an cosán ar ais, ag tuiscint níos fearr a chéile.
There was amazement and pride in both their hearts, and they continued the path back, understanding each other better.
Cuireadh múineadh ar a gcroíthe agus d'fhág sin go gcothódh sé cairdeas níos láidre.
Their hearts were taught, leading to a stronger friendship.
Nuair a bhí siad ar ais i gcluiche an tsábháilte, bhí an fharraige fós ag clagarnail, ach bhí an lá caite go síochánta idir na créatúir bheaga seo a d'fhás óna rónn mar a raibh cáirde.
When they were back in the area of safety, the sea was still crashing, but the day had been spent peacefully between these young creatures who grew from their experiences as friends.