
A Night of Hope: Crafting Magic at Dublin's Zoo
FluentFiction - Irish
Loading audio...
A Night of Hope: Crafting Magic at Dublin's Zoo
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Sa chroílár de Ghairdín na nAinmhithe i mBaile Átha Cliath, bhí Aoife ag rith go gasta.
In the heart of Ghairdín na nAinmhithe in Dublin, Aoife was running quickly.
Bhí cuid de na páipéirí aici faoi láimh.
She had some of the papers in hand.
Bhí an aimsir ag dul in olcas agus dátaí ar an bhféilire ag éalú léi.
The weather was worsening and dates on the calendar were slipping away.
Bhí an fhómhar anseo, agus an ghaoth fuar ag séideadh na nduilleog rua agus órga.
Autumn was here, with the cold wind blowing the red and golden leaves.
Bhí uaigneas ar an zú le teacht na hoíche.
The zoo felt lonely with the arrival of night.
Bhí Aoife ag súil le ardú céime.
Aoife was hoping for a promotion.
An lá seo, bhí plean aici.
On this day, she had a plan.
Bhí sí ag iarraidh taispeántas dochreidte a chur ar siúl don fhiadhúlra oíche.
She wanted to organize an incredible night wildlife exhibition.
"Beidh sé seo iontach," a smaoinigh sí.
"This will be wonderful," she thought.
Níorbh fhada go bhfaca sí Cormac.
It wasn't long before she saw Cormac.
Bhí sé suite in aice leis an gceann deireanach den lá.
He was sitting beside the last exhibit of the day.
"Cormac," ar sí, "an féidir leat cabhrú liom?
"Cormac," she said, "can you help me?
Tá sé deacair gan acmhainní agus tá an t-am ag dul," ach bhí Cormac leathar go leor lena phost.
It's hard without resources and time is running out," but Cormac was quite content with his job.
Theastaigh uaidh a bheith in am don dinnéar.
He wanted to be on time for dinner.
"Caithfidh mé bruach ama a dhéanamh, Aoife," d'fhreagair Cormac, ag lascadh a lámha lena chéile, "Ní féidir liom fanacht déanach gach oíche.
"I need to make a break, Aoife," replied Cormac, rubbing his hands together, "I can't stay late every night."
" Bhí trua aige dá cara ach bhí a fhear féin i gceist.
He felt sorry for his friend but had his own commitments.
Mar gheall ar sin, bhí Aoife mífhoighneach.
Because of this, Aoife was impatient.
Tháinig sí chun chomhairle leis i ngar do choimeádán na monaigh.
She came for advice near the primate enclosure.
"Téigh i do chónaí do nádúr!
"Live for your nature!
Féach, tá seans mór ag an zú seo!
Look, this zoo has a big chance!
Ní dóigh leat?
Don't you think?"
" arsa sí, a guth searrshábháilte, "Ní mór dúinn iarracht a dhéanamh.
she said, her voice earnestly hopeful, "We must make an effort.
Taispeánfaidh sé seo cé chomh tiomanta is atáimid.
This will show how dedicated we are."
"Bhí Cormac ar feadh nóiméad amahrasach.
Cormac hesitated for a moment.
Tugadh tuiscint dó ag freastal do Aoife.
He felt inclined to assist Aoife.
Ba bheag a theastaigh uaidh, ach d’aontaigh sé go raibh fáilte sa méid atá Aoife á rá.
He didn't want much, but he agreed there was merit in what Aoife was saying.
“Tá an ceart agat, Aoife,” a dúirt sé ar deireadh.
"You are right, Aoife," he said finally.
“Déanfaimid é sin.
"Let’s do it.
Feicfidh muid conas is féidir linn rud éigin beag ach suntasach a chruthú.
We’ll see how we can create something small but significant."
”Bhí Aoife buíoch dá rástúlacht.
Aoife was grateful for his enthusiasm.
Timpeall an tsaghas coire marcacha, thosaigh siad ag obair le chéile, ag comhoibriú chun taispeántas beag álainn, teaghlaigh a chruthú.
Around the marked enclosure, they began to work together, collaborating to create a small, beautiful family display.
De réir mar a chríochnaigh siad a gcuid oibre, d'fhéach orthu an oíche ag teacht go ciúin agus go órga.
As they finished their work, they watched the night come quietly and golden.
D'athraigh a dhóigh beirt.
Their outlook changed.
D'fhoghlaim Aoife an tábhacht a bhaineann le bheith ag comhoibriú.
Aoife learned the importance of collaboration.
Tháinig Cormac chun bheith buíoch as gnóthachtáilteacht an bhreise oibre.
Cormac became appreciative of the achievements that extra work could bring.
Agus sa deireadh, tá aitheantas tuille Ag Aoife agus Cormac ón úirar zú acu, mar d'obair a bhí sínte lena chéile.
In the end, Aoife and Cormac received recognition from their zoo manager, as their work was seamlessly interconnected.
Fágann na duilleoga an tír agus leanann an fómhar ar aghaidh.
The leaves leave the land and autumn continues.
Ach fiú amháin i dtús an oícheáin, shéid gaoth deas dóchas agus athrú.
But even in the onset of night, a gentle breeze blew hope and change.