
Conquering Heights: Cillian's Courageous Climb
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Conquering Heights: Cillian's Courageous Climb
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí an ghaoth ag séideadh go láidir ar Mhuir nIocht.
The wind was blowing strongly on the Muir nIocht.
Bhí fuacht an fhómhair le brath ar bhruach na Loinge Dingle.
The autumn cold was palpable on the deck of the Loinge Dingle.
Bhí dathanna an nádúir ag athrú.
The colors of nature were changing.
Sáfaí comhchruchán na míolta mara le feiceáil sa spéir thuas.
The quilted patterns of the marine skies were visible above.
Bhí Cillian, Siobhán agus Niamh ag tabhairt aghaidh ar an mbealach cúil suas sliabh dúshlánach an Léana ar an gClochán.
Cillian, Siobhán, and Niamh were making their way towards the back route up the challenging sliabh of Léana on an gClochán.
Bhí radharc álainn i ngach treo.
There was a beautiful view in every direction.
Bhí bheith ag dul ag siúl sa Phenínsula Dhinge ina eachtraíocht a raibh an triúr ag tnúth go mór leis.
Going for a hike on the Península Dhinge was an adventure the three were eagerly anticipating.
“Tá an t-aer chomh úr anseo,” a dúirt Siobhán agus í ag análú go domhain.
“The air is so fresh here,” Siobhán said, breathing deeply.
Bhí grá aici don talamh glas, na sléibhte móra agus an bhfarraige san fhadthrá.
She loved the green land, the great mountains, and the sea at low tide.
Ach bhí dúshlán os comhair Cillian nár labhair sé leis an mbeirt faoi: bhí eagla air roimh airde.
But Cillian had a challenge he hadn't mentioned to the others: he had a fear of heights.
Nuair a shroich siad ball an chnoic a bhí géar agus ard, thosaigh a chroí ag preabadh ina bhrollach.
When they reached a steep and high part of the hill, his heart began to pound in his chest.
“An bhfuil tú ceart go leor, a Chillian?” a d’fhiafraigh Niamh de, ag tabhairt faoi deara go raibh sé rud beag ciúin.
“Are you okay, Cillian?” Niamh asked, noticing he was a bit quiet.
Bhí fhios aici go raibh laochas ag dreapadh uirthi.
She knew a heroism was climbing within her.
“Níl mé cinnte,” a d’admhaigh sé go macánta.
“I’m not sure,” he admitted honestly.
“Tá mo chroí ag dul go tapaidh agus tá an fhraoch seo chomh hard.”
“My heart is racing, and this heath is so high.”
“An mbeidh muid leat,” a dúirt Siobhán go séimh, “tógfaidh muid é go mall.”
“We're with you,” Siobhán said gently, “we’ll take it slow.”
Bhí cinneadh de dhíth air.
He needed to make a decision.
Lean nó cas ar ais?
Continue or turn back?
Breathnaigh sé ar aghaidh agus chonaic sé an bealach a bhí ró-ghéar.
He looked ahead and saw the path was too steep.
Ach ansin chuir sé aithne ar na camaráide is tacaíocht na cairde leis.
But then he realized the camaraderie and support of his friends.
Le scáthán beaga bídeacha, d’fhéach Cillian as an gcreig síos thíos.
With small mirrors, Cillian looked from the cliff down below.
Cuireadh an eagla go géar ina chroí, ach d’fhan na focail tacaithe de Siobhán agus Niamh ina intinn.
Fear gripped his heart fiercely, but the supportive words of Siobhán and Niamh stayed in his mind.
“Tá muid anseo leat, tar éis gach cuid,” a mhisnigh siad é.
“We're here with you, every step,” they encouraged him.
Thóg Cillian anáil dhomhain.
Cillian took a deep breath.
Bheartaigh sé leanúint ar aghaidh.
He decided to carry on.
Le céim ar chéim, shiúil sé níos faide agus d’éirigh leis an airde an chnoic.
Step by step, he walked further and managed the hill’s height.
Nuair a shroich siad barr na sléibhe, bhí an radharc os cionn foirfe.
When they reached the mountain’s summit, the view was perfectly breathtaking.
Bhí Dingle faoi uacht i bhfad faoina dhromchla agus an fharraige scáthchlúdach.
Dingle lay far below in its serene surface, and the sea in shadowy embrace.
“Rinne tú é, a Chillian!” arsa Niamh le gliondar.
“You did it, Cillian!” said Niamh joyously.
Bhí Cillian ag miongháire go fairsing.
Cillian was smiling broadly.
Bhí a chroí lán le muinín nua aimseartha.
His heart was filled with newfound confidence.
D’fhoghlaim sé luach na tacaíochta ó chairde.
He had learned the value of support from friends.
D’fhéadfadh sé tús a chur le dúshláin nua ar nós na sléibhte sa todhchaí.
He could begin to take on new challenges like the mountains in the future.
Bhí sé fós i measc dhathanna an fhómhair, an ghaineogaoith ghoirt ag druidim finoiciúil thíos.
He was still amidst the colors of autumn, the salty hedgerow winding stealthily below.
Ag tabhairt clabhsúr don turas, shiúil an triúr ar ais go síochánta, ábalta, sásta.
Bringing the journey to a conclusion, the three walked back peacefully, capably, contentedly.
Bhí muintearas nach dtabharfadh an scanrún éasca scaoilte go deo.
There was a companionship that a mere fright could never loosen.