
Fhómhair Festival: The Triumph of Community Spirit
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Fhómhair Festival: The Triumph of Community Spirit
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
I lár an Fhómhair, faoi scáth na gcnoc áille i nGleann Dá Loch, bhí Eamon sáite i sna fainní; uaidh a bhí sé go mór aige an féile ceoil a eagrú.
In the middle of an Fhómhair (autumn), under the shadow of the beautiful hills in Gleann Dá Loch, Eamon was immersed in the preparations; he was very committed to organizing the music festival.
Bhí an fómhar ag cuimilt timpeall air mar scéal le gaotha nimhneacha agus duilleoga rua idir lámha.
Autumn was brushing around him like a tale with biting winds and red leaves in hand.
Ní raibh sé in aon chor éasca d’Eamon ach bhí cinneadh daingean aige.
It was not easy at all for Eamon, but he had a firm resolution.
Bhí Niamh, an pleanálaí imeachtaí, ina suí go tuirseach sa chaifé áitiúil, an-steancánta faoin bhfóramadóireacht é InspireFest.
Niamh, the event planner, was sitting tiredly in the local café, very candid about the event forum InspireFest.
Níor theastaigh uaithi é a dhéanamh ar dtús, ach bhí meas aici ar iarrachtaí Eamon.
She didn't want to do it at first, but she respected Eamon's efforts.
Chuaigh sí chun oibre leis, ag tabhairt a cuid oilteachta le bainistiú lóisitic agus bolscaireacht an imeachta.
She went to work with him, bringing her expertise in managing logistics and publicity for the event.
Bhí Saoirse, an ceoltóir áitiúil, ag déanamh cleachtaidh ar an gclár ceoil a chuirfí i láthair sa féile.
Saoirse, the local musician, was practicing the music program that would be presented at the festival.
Bhí a h-aosáid le feiceáil ina súile ach bhí smaointe amhrasach ag teacht ina ceann.
Her maturity was visible in her eyes, but doubtful thoughts were coming to her mind.
An mbeadh na daoine áitiúla sásta teacht amach agus cuidiú sa bhféile?
Would the local people be willing to come out and help at the festival?
Lá breá amháin, d’eagraigh Eamon cruinniú i Halla na Crois.
One fine day, Eamon organized a meeting in Halla na Crois.
Bhí an aimsir doicheallach agus mharaigh scamaill dhubha an fonn ort fanacht lasmuigh.
The weather was unfriendly, and dark clouds killed the desire to stay outside.
Shocraigh Eamon an féile a aistriú go dtí an halla stairiúil, rud a thug faoiseamh do Niamh.
Eamon decided to relocate the festival to the historic hall, which brought relief to Niamh.
"Maireann croí éadrom i bhfad," a dúirt sí.
"A light heart lives long," she said.
Le heolas críochnaithe ó Niamh, thug Saoirse cead do phóstaeir dul chun cinn.
With completed information from Niamh, Saoirse allowed posters to go forward.
Bhí a fógra athraithe, agus cuir na sonraí isteach.
Her ad was revised, and the details were entered.
D’oibrigh siad oícheacha fada go seasta.
They worked long nights consistently.
Bhí corrdhuine amharasach gach uair a rug na braon ar a ngualainn ach rinne Eamon iarracht rudaí taitneamhacha a dhéanamh díobh féin.
Some were skeptical every time the rain caught their shoulders, but Eamon tried to make things pleasant for themselves.
Ar maidin na féile, bbhog siad go tapa.
On the morning of the festival, they moved quickly.
Bhí an halla lán daoine.
The hall was full of people.
D’fhuachtaigh scamall trom isteach ar ais agus thuirling an fearthainn.
A heavy cloud moved back in, and the rain fell.
D’ainmnigh Niamh cúpla céim thábhachtach - rith sí leis na seirbhísí lampaí sa halla.
Niamh named a few crucial steps - she ran with the lighting services in the hall.
Nuair a tháinig Saoirse ar an stáitse, ghlac an t-atmaisféar leis.
When Saoirse came on stage, the atmosphere was captivated.
Thosaigh sí ag seinm port seanseanta.
She began to play an old, well-known tune.
Bhí spiorad an phobail lán le fuinneamh agus amhráin ag cur ag na fuinneoga.
The spirit of the community was full of energy, and songs were resounding against the windows.
Bhí iontach ann.
It was wonderful.
Rith an Spiorad Gaelach tríd an slua, ag rince agus ag canadh an oíche ar fad.
The Gaelic spirit ran through the crowd, dancing and singing all night long.
Bhí an oíche lonnaithe go rathúil agus d’fhéach Eamon ar a phobal lán le feargadh agus áthas.
The night was successfully settled, and Eamon looked at his community filled with excitement and happiness.
D’fhoghlaim sé conas dul i ngleic leis an dúshláin agus an cumasc idir pleanáil agus comhluadar.
He learned how to tackle challenges and balance between planning and fellowship.
Bhí áthas ar chách.
Everyone was joyful.
Bhí an chéad chéim bronntach aige ar ais.
He had the first step given back to him.
Árdaíodh Saoirse suas, agus shiúil sí isteach sa cheol a d’oscail doirse idir Eamon agus a phobal go hiomlán nua.
Saoirse was lifted up, and she walked into the music that opened doors between Eamon and a completely new community.
Sin é an Ríméad Gael.
That is the Ríméad Gael (Gaelic Joy).
Beidh spiorad na féile beo i ngach croílár an phobail i nGleann Dá Loch arís eile.
The spirit of the festival will be alive in every heart of the community in Gleann Dá Loch once again.