
A Summer Reunion: Rediscovering Friendship in Dublin
FluentFiction - Irish
Loading audio...
A Summer Reunion: Rediscovering Friendship in Dublin
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Is aoibhinn an tráthnóna an samhraidh i mBaile Átha Cliath.
What a lovely summer evening in Baile Átha Cliath.
Tá St. Stephen's Green beo le daoine agus spraoi.
St. Stephen's Green is alive with people and fun.
Tá féile mhór ar siúl, le ceoltóirí sráide, bia álainn agus boladh blasta sa spéir.
A big festival is taking place, with street musicians, beautiful food, and delicious scents in the air.
Tá sluaite áthasacha ar fud na háite, ag gáire agus ag damhsa.
Happy crowds are everywhere, laughing and dancing.
Cé a d'fheicfeadh ag coicir Timpeall, ach Dara, le gnaire mhór ar a aghaidh?
Who should you see milling around but Dara, with a big grin on his face?
Is buachaill lán de shaol é Dara, grá aige don am atá thart.
Dara is a boy full of life, with a love for the past.
Mar a shiúlann sé thart, cuimhníonn sé ar am nuair a bhí sé féin agus a chairde anseo, ag gáire agus ag caint gan cíos, gan chás ar bith.
As he walks around, he remembers a time when he and his friends were here, laughing and chatting without a care in the world.
Tá súil leis go bhfeicfidh sé duine éigin óna pháistíodh.
He hopes to see someone from his childhood.
Agus ansin, le hiontas, feiceann sé Maeve, ag seasamh in aice le tobar na bhfainne.
And then, to his surprise, he sees Maeve, standing next to the tobar na bhfainne (the fountain of the rings).
Tá pléasctha de ríméad ar aghaidh Dara.
Dara's face lights up with joy.
"Maeve!" glaonn sé go sona sásta.
"Maeve!" he calls out happily.
Tá aoibh ort féin ar aghaidh Maeve, ach tá cúthail ina súile.
Maeve's face also lights up with a smile, but there's a shyness in her eyes.
"Dara," a deir Maeve, "níor cheap mé go bhfeicfinn tú anseo."
"Dara," Maeve says, "I didn't expect to see you here."
Mhothaigh sí gur duine difriúil í anois, mar gheall ar an obair i gcathair eile.
She felt like a different person now, because of her work in another city.
Bhí sí rud beag amach as a háit, ach cabhraíonn gile Dará lena scíth a ligean.
She felt a little out of place, but Dara's brightness helps her relax.
Gan aird a thabhairt, tagann Cormac isteach ón slua.
Without warning, Cormac enters from the crowd.
Is é Cormac an ceann is socra de na triúir, i gcónaí ag súil le cothromaíocht a chruthú.
Cormac is the calmest of the three, always looking to create balance.
"Cén chaoi a bhfuil sibh?" a chuireann sé ceist, lena agus aoibhneas, ach leis an fhios agam nach raibh gach rud chomh simplí agus a bhíodh.
"How are you?" he asks, with delight, but knowing that everything wasn't as simple as it used to be.
Nuair a chaitear breathnóidí agus cuimhní sean-cháirdéireachta, molann Dara rud a dhéanann iontas ar an mbeirt eile: "Cad faoi picnice mar a rinne muid an uair sin?"
As they share glances and memories of old friendships, Dara suggests something that surprises the other two: "How about a picnic like we did that time?"
Tá grá ag Darach don leabhar sin, agus ar feadh nóiméid, bíonn na trí ag súil le heispéireas difriúil a athchruthú.
Dara loves that book, and for a moment, the three of them look forward to recreating a different experience.
"Ceart go leor," a deir Maeve go heaglach, "ach níl aon gheallúintí agam."
"Okay," Maeve says nervously, "but I'm not making any promises."
Tá brú ar Cormac, a bhfuil a fhios aige go bhféadfadh athruithe idir iad go léir an grúpa a scaradh.
Cormac feels the pressure, knowing that changes between them all could separate the group.
Ach molann sé freisin, geragbrat leis an mbonnán cumhachta.
But he also suggests, jokingly with a hint of authority.
Ag an picnice, is ar thús é le gáire agus craic; ach ar deireadh, bíonn argóint le bualadh.
At the picnic, it starts with laughter and fun; but eventually, it turns into an argument.
"Ní féidir linn a bheith mar a bhí muid," a deir Cormac.
"We can't be like we were," Cormac says.
"Tá gach rud difriúil anois."
"Everything is different now."
"Ach is ar an am atá thart a mhaireann cairdeas," ionaná Dara le drochmhothú rud beag, ag tuiscint ag an aicíd sa iarracht éalú a dhéanamh ón todhchaí.
"But it's on the past that friendship survives," Dara counters with a bit of sadness, realizing the struggle to escape the future.
"Tá mé fós ar deargáiste faoi mo chinneadh, agus uaigneach go minic," admhaíonn Maeve go mothúchánach.
"I'm still uncertain about my decision, and often lonely," Maeve admits emotionally.
"Ach ní mian liom na cuimhní a chailliúint."
"But I don't want to lose the memories."
Tar éis a gcuid míthuiscintí, tuigeann siad nach bhfuil an t-am céanna acu, ach tá an t-eolas mar cheangal láidir fós.
After their misunderstandings, they understand they don't have the same time, but the knowledge remains a strong bond.
Tugann Dara aghaidh níos mcúramú ar an todhchaí.
Dara begins to look more cautiously towards the future.
Glactha ag Maeve go nglacfaidh a cairdeas le hathrú mar í féin.
Maeve accepts that her friendship will embrace change like herself.
Agus Cormac, a fhaigheann amach nach bhfuil sé chomh míshásúil sin glacadh le hathruithe nua.
And Cormac, discovers that accepting new changes is not so unsatisfying.
Is arís, ag tabhairt faoi sholas na gréine ag imeacht, tá na cairde fós i gcoinne go leor, orthu ach le chéile fós mar a bhí siad ar uair amháin, agus sin mar a bhí sé.
Again, under the setting sun, the friends are still against many odds, but together as they once were, and that's how it was.
Le fabhair agus togra nua d’áititheacht, siúlann na triúr amach ó St. Stephen's Green, a fhios acu gur féidir i gcónaí a bheith le chéile in ainneoin athruithe sa saol.
With renewed optimism and a proposal for continued togetherness, the three walk out of St. Stephen's Green, knowing they can always be together despite life's changes.