
Facing the Cliffs: A Brave Leap Into Love
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Facing the Cliffs: A Brave Leap Into Love
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
I lár an tsamhraidh, shuigh an ghrian go hard ar spéir gorm.
In the middle of summer, the sun sat high in the blue sky.
Bhí tonnta an Atlantaigh ag bualadh faoi bhun Aillte an Mhothair.
The waves of the Atlantic were crashing beneath the Aillte an Mhothair.
Bhí an lá foirfe don chéad dáta.
It was the perfect day for a first date.
Bhí Maeve agus Cillian ag siúl ar bhóthar caomhnaithe na n-aillte.
Maeve and Cillian were walking on the preserved road of the cliffs.
Bhí meanfach iontach ar Maeve, cé gur bhí rud beag neirbhíseach.
Maeve had a wonderful smile, even though she was a little nervous.
D'fhéach sí thar na haillte ach rinne sí iarracht gan a machenna taobh istigh a léiriú.
She looked over the cliffs but tried not to reveal her inner turmoil.
“Tá sé álainn,” a dúirt Cillian, ag féachaint ar an radharc.
“It’s beautiful,” said Cillian, looking at the view.
Bhí sé ag tnúth le tús úr nua.
He was looking forward to a fresh start.
Bhí díomá ina inchinn ós rud é go raibh sé cúthalach de ghnáth.
There was disappointment in his mind because he was usually shy.
Ach bhí rud éigin faoi Maeve a rinne é ag iarraidh á chaitheamh amach.
But there was something about Maeve that made him want to try.
Rinne Maeve iarracht an fhaitíos a bhogadh i leataobh.
Maeve tried to push aside the fear.
“An rachaimid níos gaire?” a d’fhiafraigh sí, ag lorg misneach.
“Shall we go closer?” she asked, seeking courage.
Aithin sí go raibh an dúshlán níos mó ná í.
She recognized that the challenge was greater than her.
Bhí Cillian ag faire an gaoth ag snámh fada suas na haillte.
Cillian was watching the wind drift up the cliffs.
Chonaic sé an faitíos beag i súile Maeve.
He saw the slight fear in Maeve's eyes.
“An bhfuil tú cinnte?” a d’fhiafraigh sé go héadrom, ag iarraidh tacaíocht a thabhairt di.
“Are you sure?” he asked gently, trying to support her.
“Níl mé go hiomlán cinnte, ach tá mé réidh le triail a bhaint as,” a dúirt Maeve.
“I’m not completely sure, but I’m ready to try,” Maeve said.
D'fhoghlaim sí gan géilleadh don eagla, fiú amháin má bhí sí ag mothú leisciúil.
She had learned not to give in to fear, even if she was feeling hesitant.
Leis sin, bhog an bheirt acu níos gaire don imeall.
With that, the two of them moved closer to the edge.
Mothaigh Maeve a lámh ag crith ach lean sí ar aghaidh.
Maeve felt her hand trembling but she continued on.
Labhair Cillian léi, ag inseach scéal pearsanta faoi uair amháin a fuair sé an misneach a bhí ag teastáil uaidh.
Cillian spoke to her, telling a personal story about a time he found the courage he needed.
"Bhí mé ag aoibh, ag féachaint ar mo chosa ag crochadh thar imeall domhain," a d’inis sé.
“I was smiling, watching my feet dangling over a deep edge,” he recounted.
"Agus thuig mé go raibh an t-am ceart le bheith gaisceach."
“And I realized the time was right to be brave.”
Thosaigh Maeve ag scaoileadh í féin leis an scéal.
Maeve began to relax with the story.
Mothaigh sí go raibh nasc ann.
She felt there was a connection.
Bhí siad araon ag teacht trasna teorainneacha a n-áiteanna sábháilte, ag fáil croí iontu féin agus ina chéile.
They were both crossing the boundaries of their comfort zones, finding courage in themselves and in each other.
Nuair a bhain siad amach an pointe, bhí gáire agus faoiseamh orthu beirt.
When they reached the point, they both had laughter and relief.
Bhí fáilte an fharraige agus na gaoth orthu fós, ach tháinig a cairdeas méadaithe ina ndiaidh.
The welcome of the sea and the wind was still upon them, but their friendship had grown in its wake.
Bhí deireadh an lae ina dhiaidh sin ag caitheamh ar an bhféar bog imeallbhalla.
The end of the day was spent lying on the soft grass of the edge.
D'oscail Maeve an pícnic a thug sí léi, agus chuir siad spraoi ar a croí.
Maeve opened the picnic she had brought, and they played to their hearts' content.
Bhí an ghaireas síceolaíoch sean agus míniúil ar cá raibh an bheirt sin ag dul.
The psychological dance was old and surreal regarding where the two were heading.
Bhí ciall úr i ngach gáire amháin.
There was a fresh meaning in every single laugh.
Cé go raibh siad éagsúil, fuair siad bealach chun bheith ar an turas úr seo le chéile, ag tógáil céim níos mó i dtreo cairdeais agus féidearthacht úr don ghaol.
Though they were different, they found a way to be on this new journey together, taking a bigger step toward friendship and a new possibility for the relationship.
Ina ngníomhartha agus i bhfocail simplí an lae, bhí dearcadh nua ag teacht níos doimhne fós.
In the simple actions and words of the day, a deeper perspective was emerging.
D'fhoghlaim Maeve go raibh sí níos láidire ná mar a cheap sí riamh, agus d'fhoghlaim Cillian an luach atá i roinnt beag dó féin.
Maeve learned that she was stronger than she ever imagined, and Cillian learned the value of sharing a bit of himself.
Tháinig an tsíocháin is suaimhneach orthu beirt, ag tabhairt le fios go raibh tús geallta sa saol seo atá faoi lánseol ag na hAillte.
The most soothing peace came over them both, signaling the start of a promising journey in this life that is fully underway at the Aillte.