
Ring of Kerry: A Journey Beyond the Lens
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Ring of Kerry: A Journey Beyond the Lens
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
I lár an tsamhraidh, bhí Ronan, Saoirse, agus Niamh ag tosú ar a dturas ar an Ring of Kerry.
In the middle of summer, Ronan, Saoirse, and Niamh were starting their journey around the Ring of Kerry.
Bhí an ghrian ag taitneamh go geal sa spéir agus bhí an t-aer lán le boladh úr an fharraige.
The sun was shining brightly in the sky, and the air was filled with the fresh scent of the sea.
Bhí Ronan ag caitheamh a chóta gorm, a ceamara clúdaithe ina mhála spórt agus súile lán le díograiseacht.
Ronan was wearing his blue coat, his camera safely tucked in his sports bag, and his eyes full of enthusiasm.
Bhí Saoirse ag aoibh gháire, ach bhí sí ag seasamh beagáinín níos ciúine ná mar is gnách.
Saoirse was smiling, but standing a little more quietly than usual.
Bhí Niamh, mar is gnáth, le mála mór na hóglaigh lán le soláthairtí úsáideacha.
Niamh, as usual, had a large backpack full of useful supplies.
Nuair a chuaigh siad ar aghaidh, stad siad i dtrá anirí an bealach.
As they continued, they stopped at a beach along the way.
Bhí Ronan ar bís, ag glacadh grianghraf den tírdhreach álainn, na cnoic ghlasa agus na farraige ag taitneamh le brí.
Ronan was excited, taking photographs of the beautiful landscape, the green hills, and the sea shining brightly.
Ach chlóigh Saoirse a bholg.
But Saoirse felt a pain in her stomach.
Níor dúirt sí aon rud ar dtús, ag ceapadh nach raibh sé ró-thromchúiseach.
She didn’t say anything at first, thinking it wasn’t too serious.
Thosaigh Ronan ag mothú beagán imní faoi chúrsaí, gan a bheith ag iarraidh an turas a scriosadh.
Ronan started feeling a bit concerned about the situation, not wanting to ruin the trip.
Ach bhí sé soiléir le Saoirse ag stróiceadh cuir ar aghaidh éigin nach raibh rud éigin ceart.
But it became clear with Saoirse putting on a brave face that something wasn’t right.
Ar deireadh, siúd í i mieu leis an iompar.
Finally, she went to sit in the transport.
"Tá mé ceart go leor," a dúirt sí go lag, ach ghníomhaigh Niamh go gasta, ag soláthar uisce agus sosa dó.
"I’m okay," she said weakly, but Niamh acted quickly, providing water and a rest for her.
Bhí Ronan idir dhá chomhairle.
Ronan was torn.
Ní raibh sé ag iarraidh pleananna a chaitheamh ar gcúl, ach bhí a fhios aige go raibh gá le freastal ar Saoirse.
He didn’t want to throw plans off course, but he knew he needed to attend to Saoirse.
Chinn sé gan náire agus simplíocht: "Caithfimid stopadh. Tá clinic gar dóibh anseo."
He decided with simplicity and honesty: "We need to stop. There’s a clinic near here."
Go hionraic, bhain clinice éadrom de bharr bia a itheadh ar scoil an chostas iontach suas an N515.
Thankfully, the clinic attributed the issue to food she ate at school, costing them just a trip up the N515.
Bhí sé sin go leor!
That was small enough!
Laghdaigh an clinice, ach spreag sé leo a bheith níos cúramach do gach ceannúsair a bhí ag teacht.
The clinic experience relieved them, but it spurred them to be more careful with each meal to come.
Go grámhar, rinne Ronan athbhreithniú ar an suíomh.
Lovingly, Ronan reviewed the situation.
"Ní mór duit féin agus do shláinte a chosaint, Saoirse. Sthalóimid anseo amárach."
"You need to protect yourself and your health, Saoirse. We’ll stay here tomorrow."
Laistigh den ghrúpa, thosaigh nasc na féile le chéile, ag aithint a thábhachta a bheith aireach agus a bheith míshocair le chéile d’fhonn.
Within the group, a bond of kindness began to form, recognizing the importance of taking care of and being comfortable with each other.
D'fhoghlaim Ronan gur uaireanta, nach bailigh na phictiúir is áille, ach bailigh na cuimhní is luachmhaire nach féidir a ghlacadh go huaill an ceamara.
Ronan learned that sometimes it’s not the pictures you collect that are most beautiful, but the most valuable memories that a camera can’t capture.
Bhí a fhios acu anois nach raibh an turas faoi na radharcanna phoiblí, ach faoi an chuideachta na chéile agus na seanchas ócáideach le chéile agus teiripeach.
They now knew the journey wasn’t about the public sights, but about each other’s company and the casual and therapeutic conversations.
Mar sin thosaigh an chéad turas seo, go h-álainn ar gach gné, téann a scéal thart an Ringen, chomh dílis dá chéile, a bhí suas.
Thus, this first journey, beautiful in every aspect, moved the story along the Ring, as loyally to each other as they were up.