
Lost and Found: Friendship in the Hills of Wicklow
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Lost and Found: Friendship in the Hills of Wicklow
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Nuair a thosaigh an lá, scaipeadh grian na maidine ar na Sléibhte Chill Mhantáin, ag cruthú solas bog a líon na coillte agus na gleannta.
As the day began, the morning sun spread over the Sléibhte Chill Mhantáin, creating a gentle light that filled the woods and valleys.
Bhí páistí scoile bailithe i bpáirc sóisialta an bhaile, ag tnúth le turas an chlub siúlóide.
Schoolchildren had gathered in the village's social park, looking forward to the hiking club's excursion.
Eoghan sheas sé ina aonar, ag breathnú ar an slua go cúramach.
Eoghan stood alone, carefully watching the crowd.
Siobhán luathaigh chuig an gcumann le fuinneamh.
Siobhán hurried towards the club with energy.
Bhí aoibh gháire uirthi ach bhí fíorbheagán imní ina súile.
She wore a smile but had a slight hint of worry in her eyes.
Uaireanta mhothaigh sí uaigneach, é sin is fíor, mar nach raibh sí rófhada ón mbaile.
Sometimes she felt lonely, that was true, as she wasn't too far from home.
"An bhfuil tú ag tnúth leis an lá?" a d'fhiafraigh Siobhán le bíog.
"Are you looking forward to the day?" Siobhán asked enthusiastically.
Chroith Eoghan a cheann, ag iarraidh corrspás a choinneáil ó bheith róchiúin.
Eoghan nodded, trying to maintain a balance from being too quiet.
"Sea, tá an nádúr iontach anseo. Tá go leor le foghlaim faoi."
"Yes, the nature here is wonderful. There's a lot to learn about."
Siobhan aoibh gháire.
Siobhán smiled.
"Cinnte! An bhfuil rud ar bith faoi na bláthanna anseo?"
"Definitely! Is there anything about the flowers here?"
Bhí an deis ag Eoghan.
Eoghan had the opportunity.
Bhí sé ar buile a mhíniú, ach bhí an náire ag cur dorais air.
He was eager to explain, but shyness was closing the door on him.
"Tá sé... tá an heather iontach. Ní bhíonn sé buí ach uair sa bhliain."
"It's... the heather is amazing. It only blooms yellow once a year."
Lean Siobhán le suim.
Siobhán continued with interest.
"Wow! Go hiontach. Inis dom níos mó."
"Wow! Amazing. Tell me more."
Lean an siúlóid ar aghaidh.
The walk continued.
Thosaigh rudaí go maith, ach ar luas tapaidh, bhí Siobhan tar éis dul níos faide le cosán éagcuí.
Things started well, but at a quick pace, Siobhán had gone further on an unfamiliar path.
D'aimsigh Eoghan nach raibh sí le feiceáil.
Eoghan noticed that she was nowhere to be seen.
Thosaigh a chroí ag preabadh le himní.
His heart started pounding with worry.
Rith sé go tapa.
He ran quickly.
Bhí a fhios aige go maith ar na cosáin.
He knew the paths well.
Ní raibh sé ag caint neart ach bhí sé ag cuimhneamh cóimeádaí ar gach radharc de na sléibhte.
He wasn't talking much, but he was remembering every view of the mountains meticulously.
Ba é an tírdhreach an carachtar eile sa scéal seo, cara ciúin a d'ardaigh lámh leis.
The landscape was the other character in this story, a quiet friend who raised a hand with him.
Nuair a chonaic sé Siobhán ina seasamh faoi chrann, bhí sé ag análú.
When he saw Siobhán standing under a tree, he was breathing heavily.
"Siobhán! An bhfuil tú ceart go leor?"
"Siobhán! Are you okay?"
D'fhéach sí air le faoiseamh.
She looked at him with relief.
"Eoghan! Tá áthas orm go bhfuair tú mé. Ní raibh mé cinnte céile a dhéanamh."
"Eoghan! I'm glad you found me. I wasn't sure what to do."
Shuigh siad le chéile ar fhrithlaith, idirghníomhaíochtaí laithreach á roinnt acu.
They sat together on a boulder, sharing immediate interactions.
"Tá aithne agat go maith ar na cnoic seo," arsa Siobhán.
"You know these hills well," said Siobhán.
"Bhí sé iontach dom. B'fhéidir go bhfuil a lán agat le roinnt."
"It was incredible to me. Maybe you have a lot to share."
Agus ó sin amach, chonaic Eoghan nach raibh sé faoi bhrú.
And from then on, Eoghan realized he wasn't under pressure.
Bhí Siobhán ag éisteacht.
Siobhán was listening.
Bhí suim aici ann.
She was interested in him.
Níor chiallaigh cumarsáid éasca an truaillithe.
Easy communication didn't mean dilution.
Bhí spéis acu a chéile.
They were genuinely interested in each other.
Gan a thuilleadh moille, chríochnaigh an lá le cairdeas nua.
Without further delay, the day ended with a new friendship.
Bhí Eoghan tar éis fáil réidh lena chuid faitís, ag léiriú ar cad is féidir linn a dhéanamh má thagann muid amach as ár gcruasa.
Eoghan had shed his fears, reflecting on what we can do if we come out of our shells.
Beirt, a bhí dírithe ar fhoighne agus ar nádúr, ag teacht le chéile faoi na crónna, na cnoic, agus an ghrian a bhí ag taiopadh go go ciúin.
Both, focused on patience and nature, came together under the trees, the hills, and the sun that was quietly shining down.