
Discovering Hidden Ruins on the Mystical Wild Atlantic Way
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Discovering Hidden Ruins on the Mystical Wild Atlantic Way
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí séasúr an earraigh sa Ghaeltacht, ar an mBealach Atlantach Fiáin, áit a raibh na tonnta ag bualadh na gcladaí a bhí aingealach agus draíochtúil.
It was spring season in the Gaeltacht, on the Bealach Atlantach Fiáin (Wild Atlantic Way), where the waves were crashing against angelic and magical shores.
Bhí radhairc mhóra agus áilleacht nádúrtha i ngach treo; d'fhéadfá gaireas agus clocha stáirúla a fheiceáil ag lorg as an gceo.
There were grand views and natural beauty in every direction; you could see ancient structures and rocks emerging from the mist.
Bhí Aisling, Conor, agus Siobhán i mbun turas scoile, iad ar bís leis na héachtaí a bhí le feiceáil againn.
Aisling, Conor, and Siobhán were on a school trip, excited about the achievements we had to see.
Bhí Siobhán mar múinteoir spraíúil agus cliste, ag iarraidh grá do na láithreacha stairiúla a chur san áit.
Siobhán was a playful and clever teacher, trying to instill a love for the historical sites in the place.
"Féach anseo," arsa Aisling, ag díriú ar chiorcal clocha iontach.
"Look here," said Aisling, pointing at a wonderful stone circle.
Bhí sí i gcónaí fiosrach agus bhí sí ag súil le rud iontach nua a fháil.
She was always curious and was hoping to discover something new and amazing.
Ach, bhí an sceideal daingean agus bhí an aimsir beagáinín suaite.
Yet, the schedule was tight and the weather was somewhat restless.
Ach bhí clú ag Aisling faoi áit rúnda — fothrach ársa nár luaigh Siobhán sa turas.
But Aisling had a secret reputation about a hidden place — an ancient ruin that Siobhán hadn't mentioned on the tour.
"Go raibh maith agat don léarscáil sin, Siobhán," a deir sí ina haigne, ag coimeád rún faoin bród atá aici.
"Thank you for that map, Siobhán," she said in her mind, keeping a secret about the pride she felt.
Ach bhí sí smaointeach freisin; b'fhéidir go mbeadh sí i dtrioblóid.
But she was also pensive; maybe she would get into trouble.
Chuir sí dallamullóg air Siobhán agus an grúpa agus chuaigh ar strae beagán.
She tricked Siobhán and the group and went a little astray.
Bhí Conor ina suí ar charraig, ag imirt cluiche insint scéalta greannmhar chun an frustrachas a choinneáil siar.
Conor sat on a rock, playing a game of telling funny stories to keep the frustration at bay.
Ach bhí sé ag súil le beagán eachtraíochta freisin.
But he was hoping for a bit of adventure himself.
Thosaigh an bháisteach ag titim go trom go tobann.
Suddenly, the rain began to fall heavily.
Clúdaíodh an radharc leis an mbáisteach ag cur i gcuimhne di na sonraí a bhí léite aige ar phár faoin réigiún seo.
The view was covered with rain, reminding him of the details he had read on parchment about this region.
Bhí foilseachán clúdaithe ag na scamaill a thosaigh ag éirí crosta.
Publication was obscured by the clouds that began to get cross.
Le hiontas glór agus comhoibriú neamhghnáiseach, chuaigh Conor ag lorg Aisling.
With surprising noise and unconventional cooperation, Conor went looking for Aisling.
"Caithfimid ár gcairde a aimsiú," dúirt sé leis féin, ag smaoineamh ar an dóchas a bhí ag dul faoi dheannach.
"We must find our friends," he said to himself, thinking of the hope that was going to dust.
"An bhfuil tú ceart go leor ansin, Aisling?" A ghlaoigh sé isteach sa ghaoth.
"Are you okay there, Aisling?" he called into the wind.
Th thug Conor lámh cabhrach do Aisling, rteigh sí é ar dheasracht dé-cairde.
Conor offered a helping hand to Aisling, she accepted it with a gesture of dual-friendship.
Rinne siad an bealach ar ais, uisce ag sileadh anuas orthu agus gáire á n-athraíodh mar tháinig na clocha arís chuig an grúpa.
They made their way back, water streaming down on them and laughter replacing it as the stones reappeared to the group.
Nuair a d'fhill siad, bhí Siobhán ag éirí buartha, ach bhí an turas líonta le ceachtanna gan choinne.
When they returned, Siobhán was becoming worried, but the trip was filled with unexpected lessons.
"Níor gá dóibh riamh a bheith foirfe," arsa sí go cineálta.
"They never have to be perfect," she said kindly.
"Taispeánann fíorfhionnachtana an taobh daonna."
"True discoveries reveal the human side."
Bhí Aisling ag taispeáint an ghrianghraif den fhothrach, agus bhí uisce ina aghaidh fós, ach lena croí lán le bród.
Aisling was showing the photo of the ruin, with water still on her face, but her heart full of pride.
"Waaow," a phléasc a comhscoláirí, á seoladh leo suim úr nua.
"Wow," her classmates burst out, igniting a new interest among them.
Bhain Siobhán leoid as freisin: "Tobar fírinne do mhuintir na háite atá ann."
Siobhán added a breath of satisfaction: "A well of truth for the local people."
D'fhág siad ann ní hamháin `corraíl an chladaigh` ach an `gaol fíochmhar` a cruthíodh ar an turas.
They left not only 'the thrill of the shore' but also the 'fierce bond' that was formed on the trip.
Chuir Aisling a feidhmíocht féin i bhfeidhm, ag chomhthéacs teideal go tapa lena gaolta ina cuid féin scéalta.
Aisling impressed her own performance, quickly contextualizing a title among her relatives in her own stories.
Mar a bhog an charr os cionn an bhóthair ina theannta, bhí muinín nua aici féin, ag tógáil eagla isteach, ag mothú níos ceangailte le daoine eile.
As the bus moved along the road beside them, she felt a new confidence in herself, embracing fear, feeling more connected to others.
Bhí an dúlra ag glacadh ina seilbh anois, í cosúil le réalta ag lonrú seoil ina saol nua idir daoine chomh cineálta agus truachreeach.
Nature was now taking her in, like a star shining a new path in her life among such kind and empathetic people.