
Mystery Unveiled: Niamh and Cormac's Ancient Discovery
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Mystery Unveiled: Niamh and Cormac's Ancient Discovery
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí an lá fuar agus bán i gCluain Mhic Nóis.
The day was cold and white in Cluain Mhic Nóis.
Bhí sneachta éadrom ar na sean-dhísearta agus na cloichtithe.
There was a light dusting of snow on the old hermit cells and stone buildings.
Bhí an speir geal agus bhí ceo beag ag tuirlingt ón abhainn in aice láimhe.
The sky was bright, and a slight mist descended from the nearby river.
Tháinig rang scoile ón mbaile chuig an mainistir ársa ar thuras réimse.
A school class from the town came to the ancient monastery on a field trip.
Bhí Niamh agus Cormac mar chuid den ghrúpa seo.
Niamh and Cormac were part of this group.
Bhí Niamh ceanúil ar stair.
Niamh was fond of history.
Bhí suim aici i gcónaí sa draíocht a bhaineann le háiteanna stairiúla.
She always had an interest in the magic associated with historical places.
Bhí Cormac ina cara ciúin agus intleachtach, ar maith leis rúndiamhra agus puzail.
Cormac was a quiet and intellectual friend who liked mysteries and puzzles.
Nuair a shroicheadar an suíomh, chreasaigh siad éadaí te orthu féin chun aghaidh a thabhairt ar an gcoinníoll aimsire.
When they arrived at the site, they wrapped warm clothes around themselves to face the weather conditions.
Bhí sé Nollaig agus brait chraobhacha íoda a bhí orthu.
It was Nollaig, and they wore sprigs of yew.
Thosaigh an múinteoir ag caint faoin suíomh.
The teacher began talking about the site.
Ach rinne Niamh machnamh ar a seanmháthair ag insint scéalta faoi rún an áite.
But Niamh pondered her grandmother telling stories about the secret of the place.
Bhí sí ag súil le fionnadh a dhéanamh.
She was looking forward to discovering something.
"Cormac," arsa Niamh i bhfolach ón ngrúpa.
"Cormac," said Niamh discreetly from the group.
"B'fhéidir go bhfuil rud éigin i bhfolach anseo.
"Maybe something is hidden here.
Bainfimid triail as, nach ea?
Shall we give it a try?"
"Bhí Cormac neamhchinnte.
Cormac was uncertain.
"Níl cead againn a bheith as radharc an ghrúpa," a dúirt sé, ach d'fhéad sé an eachtra a bhraitheann.
"We're not allowed out of sight of the group," he said, but he could feel the adventure.
Thug Niamh chuige ag iarraidh é a spreagadh ar son na cainte.
Niamh leaned toward him, trying to encourage him for the sake of conversation.
Chomh luath agus thug an múinteoir sos beag dóibh, shleamhnaigh Niamh agus Cormac ar shiúl.
As soon as the teacher gave them a short break, Niamh and Cormac slipped away.
D'fhágadar an cosán príomhúil, díreach go dtí áit nach raibh mórán cuairte ann.
They left the main path, directly to a place that wasn't frequently visited.
Bhí siad ag siúl ar feadh tamaill go dtí gur tháinig siad ar chloíocht speisialta.
They walked for a while until they came upon a particular stone.
Feicthe ag Cormac, bhí greille snoite aisteach ar an gcloch.
Cormac noticed an unusual carved grid on the stone.
D'úsáid sé a gcuid scileanna puzail chun í a dhíchódú.
He used their puzzle-solving skills to decode it.
"Seasann sé seo do sheomra cuirsithe," a rinne sé nóta, ag léamh na scríbhineacha.
"This stands for a hidden chamber," he noted, reading the inscriptions.
Roimh go bhféadfadh siad imscrúdú a dhéanamh tuilleadh, d'éirigh guthanna sa bhfad.
Before they could investigate further, voices arose from a distance.
"Niamh!
"Niamh!
Cormac!
Cormac!"
" B'é an múinteoir orthu.
It was the teacher calling them.
Rith siad ar ais go tapa agus mhiongháir an múinteoir, "Nár imigh sibh rófhada!
They ran back quickly, and the teacher smiled, "You didn't go too far!"
"Thaispeáin Niamh agus Cormac a bhfionnachtain don mhúinteoir.
Niamh and Cormac showed their discovery to the teacher.
Cé nárbh fhéidir leo an seomra cuirsithe a imscrúdú láithreach, bhí an suim ann romhainn é a roinnt.
Although they couldn't explore the hidden chamber immediately, there was interest in sharing it later.
Bhí an múinteoir ionadh go mór agus mhol an rang ciúin iad le héachtaí na mac léinn.
The teacher was greatly surprised, and the quiet class praised the students' achievements.
Nuair a d'fhill siad abhaile, bhí níos mó muiníne i gCormac agus d'fhoghlaim Niamh go raibh cairdeas agus freagracht chomh tábhachtach leis an bhfiosracht.
When they returned home, Cormac had more confidence, and Niamh learned that friendship and responsibility were just as important as curiosity.
Tháinig Nollaig chiúin agus sásta orthusan, lámh lámh agus scéal acu le hinsint a bheadh mar oidhreacht stairiúil an lá sin.
A quiet and happy Nollaig came upon them, hand in hand, with a story to tell that would be a historical legacy of that day.