Ο ουρανός στο Μετεωρολογικό χειμώνα ήταν καθαρός και κρύος.

The sky in the meteorological winter was clear and cold.

Τα μοναστήρια στέκονταν επιβλητικά πάνω στα βράχια, καλυμμένα με απαλή λευκή χιόνι.

The monasteries stood imposingly on the rocks, covered with a soft white snow.

Ο Δημήτριος και η Ελένη, αδέρφια, περπατούσαν αργά στο μονοπάτι που οδηγούσε στο μεγαλύτερο μοναστήρι.

O Dimitrios and i Eleni, siblings, walked slowly on the path that led to the largest monastery.

Κάθε βήμα ακουγόταν σαν να έκλεινε μια παλιά πληγή.

Each step sounded like it was closing an old wound.

Ο Δημήτριος, με βαριά καρδιά, κοιτούσε τις κορυφές.

O Dimitrios, with a heavy heart, looked at the peaks.

Ήθελε να ξεκινήσει τη συζήτηση αλλά δεν ήταν έτοιμος να ξεσκεπάσει το μυστικό που τον βάραινε.

He wanted to start the conversation but was not ready to uncover the secret that burdened him.

Η σιωπή τον περιτύλιγε σαν ταινία, ενώ δίπλα του η Ελένη τον παρατηρούσε με βλέμμα γεμάτο ερωτήσεις.

Silence wrapped around him like a film, while next to him i Eleni observed him with eyes full of questions.

«Είναι όμορφα εδώ, ε;

"It's beautiful here, isn't it?"

» είπε η Ελένη, σπάζοντας τη σιωπή.

said i Eleni, breaking the silence.

Ο Δημήτριος μόνο κατένευσε.

O Dimitrios just nodded.

«Γιατί έφυγες, αδερφέ μου;

"Why did you leave, my brother?"

» ρώτησε ξαφνικά η Ελένη.

asked i Eleni suddenly.

Η φωνή της ήταν απαλή, αλλά υπήρχε ένταση από κάτω.

Her voice was soft, but there was tension underneath.

Ο Δημήτριος πήρε βαθιά ανάσα.

O Dimitrios took a deep breath.

Ήθελε να της πει, αλλά φοβόταν τι θα συνέβαινε αν θα μιλούσε.

He wanted to tell her but feared what would happen if he spoke.

«Έκανα λάθος», είπε τελικά ο Δημήτριος.

"I made a mistake," ipe telika o Dimitrios.

Η φωνή του ήταν τόσο ήσυχη που η Ελένη σχεδόν δεν την άκουσε.

His voice was so quiet that i Eleni almost didn't hear him.

Αλλά τα λόγια αυτά ήταν αρκετά για να ανοίξουν την πόρτα.

But those words were enough to open the door.

Πέρασαν κοντά από το χείλος του βράχου, το κρύο αεράκι έπαιζε με τα μαλλιά της Ελένης.

They passed close to the edge of the cliff, the cold breeze played with ta mallia tis Elenis.

Καθισμένοι κάτω από μια παλιά ελιά, η Ελένη περίμενε να ακούσει το επόμενο βήμα της αλήθειας.

Sitting under an old olive tree, i Eleni waited to hear the next step of the truth.

«Αισθανόμουν πως είχα απογοητεύσει την οικογένεια.

"I felt like I had disappointed the family.

Έφυγα για να μην τους πληγώσω περισσότερο», εξήγησε ο Δημήτριος.

I left so as not to hurt them more," explained o Dimitrios.

Τα μάτια του, μισοκλειστά, έκρυβαν και αποκαλύπταν τον πόνο που είχε μέσα του.

His eyes, half-closed, both hid and revealed the pain he had inside.

Η Ελένη τον κοίταξε βαθιά, προσπαθώντας να καταλάβει το βάθος της λύπης του.

I Eleni looked at him deeply, trying to understand the depth of his sorrow.

«Δεν ήξερες ότι μας έλειψες;

"Didn't you know we missed you?

Ότι ήσουν πάντα σημαντικός για μας;

That you were always important to us?"

»Η καρδιά του Δημήτριου άρχισε να θερμαίνεται.

I kardia tou Dimitriou began to warm.

Η συγχώρεση ήταν πιο κοντά απ' ότι περίμενε.

Forgiveness was closer than he expected.

Η Ελένη συνέχισε, «Όλοι κάναμε λάθη.

I Eleni continued, "We all made mistakes.

Εσύ όμως, είσαι ο αδερφός μου».

But you, you are my brother."

Ο ήλιος έδυε πίσω από τα βράχια και οι σκιές τους μεγάλωναν.

The sun set behind the rocks and their shadows grew larger.

Ο Δημήτριος ένιωσε πως μια βαριά κουβέρτα έφυγε από πάνω του.

O Dimitrios felt like a heavy blanket had lifted off him.

Έπιασε το χέρι της Ελένης, έτοιμος πια να προχωρήσει στην επόμενη μέρα.

He took to heri tis Elenis, ready now to move on to the next day.

Καθώς έφευγαν, η Ελένη έκανε μια μικρή παύση.

As they were leaving, i Eleni paused.

«Θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε πάλι;

"Can we start over?"

» ρώτησε με μία απαλή νότα αισιοδοξίας.

she asked with a gentle note of optimism.

Ο Δημήτριος χαμογέλασε, κάτι που είχε καιρό να κάνει αληθινά.

O Dimitrios smiled, something he hadn't truly done in a long time.

«Ναι, ας ξεκινήσουμε πάλι», απάντησε με αποφασιστικότητα.

"Yes, let's start again," he answered with determination.

Και έτσι, δύο αδέλφια άρχισαν το ταξίδι της επανασύνδεσης, με το χιόνι να πέφτει γαλήνια γύρω τους, κάνοντας το τοπίο ακόμη πιο μαγευτικό.

And so, two siblings began the journey of reconnection, with the snow falling calmly around them, making the landscape even more enchanting.