Στο πεδίο του προσωρινού νοσοκομείου, οι άσπρες σκηνές ήταν σπαρμένες σε ένα έδαφος καλυμμένο από φθινοπωρινά φύλλα.

In the field of the temporary hospital, the white tents were scattered on a ground covered with autumn leaves.

Ο αέρας ήταν κρύος και τα γυμνά δέντρα χόρευαν στον ρυθμό του.

The air was cold, and the bare trees danced to its rhythm.

Μέσα στις σκηνές, ο θόρυβος ήταν μονότονος.

Inside the tents, the noise was monotonous.

Οι γιατροί και οι νοσοκόμες δούλευαν ακούραστα.

The doctors and nurses worked tirelessly.

Η Δήμητρα ήταν μία από αυτές τις νοσοκόμες.

I Dimitra was one of these nurses.

Ήταν αποφασισμένη και σιωπηλή, αλλά μέσα της υπήρχαν συναισθήματα.

She was determined and silent, but inside her were feelings.

Κάθε μέρα της στο νοσοκομείο ήταν δύσκολη, όμως εκείνη την ημέρα ήταν διαφορετική.

Every day at the hospital was difficult, but that day was different.

Είχε δει κάποιον που δεν περίμενε να δει.

She had seen someone she did not expect to see.

Την αδερφή της, την Ελένη.

Her sister, i Eleni.

Χρόνια είχαν περάσει από τότε που είχαν μιλήσει.

Years had passed since they last spoke.

Η Ελένη ήταν εκεί στον ίδιο χώρο, επισκέπτοντας ένα συγγενικό πρόσωπο.

I Eleni was there in the same place, visiting a relative.

Όταν τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν, ο χρόνος πάγωσε.

When their glances met, time froze.

Οι αναμνήσεις ήρθαν σαν κύμα.

Memories came like a wave.

Η Δήμητρα αποφάσισε να μην χάσει την ευκαιρία.

I Dimitra decided not to miss the opportunity.

Την πλησίασε την ώρα που καθόταν σε ένα παγκάκι έξω από τη μεγάλη σκηνή.

She approached her while she was sitting on a bench outside the large tent.

Η Ελένη σήκωσε το βλέμμα της και η σιωπή έκανε την ατμόσφαιρα βαριά.

I Eleni raised her gaze, and the silence made the atmosphere heavy.

Και τότε άρχισαν να μιλούν.

And then they began to talk.

Λέξεις προσεκτικές, γεμάτες συγκίνηση.

Careful words, filled with emotion.

Οι παλιές πληγές άνοιξαν και μαζί τους, το βάρος του παρελθόντος.

Old wounds opened, along with them the weight of the past.

Οι λανθασμένες εντυπώσεις και τα πικρά συναισθήματα ξεδιπλώνονταν.

Misunderstandings and bitter feelings unfolded.

"Δεν ήξερα πώς να σου μιλήσω," είπε η Ελένη διστακτικά.

"I didn't know how to talk to you," said i Eleni hesitantly.

"Ούτε εγώ," απάντησε η Δήμητρα με βλέμμα ειλικρίνειας.

"Neither did I," replied i Dimitra with a look of sincerity.

"Αλλά είμαι εδώ τώρα.

"But I'm here now."

"Μετά από ώρα, άρχισαν να γελούν.

After a while, they started to laugh.

Ήταν μικρές στιγμές, αλλά σπουδαίες, γεμάτες με υπόσχεση.

They were small moments, but significant, filled with promise.

Όταν το σκοτάδι κατέβηκε, οι δυο τους απέκτησαν νέα κατανόηση.

When darkness fell, the two of them gained a new understanding.

"Θέλεις να προσπαθήσουμε ξανά;

"Do you want to try again?"

" ρώτησε η Δήμητρα, ελπίζοντας.

asked i Dimitra, hoping.

"Ναι," απάντησε η Ελένη, με ένα μικρό χαμόγελο.

"Yes," answered i Eleni, with a small smile.

Με αυτήν τη μικρή στιγμή, βρήκαν τη δύναμη να προχωρήσουν.

With this small moment, they found the strength to move forward.

Η συγχώρεση είχε αρχίσει την μαγική της θεραπεία.

Forgiveness had begun its magical healing.

Η σχέση τους δεν ήταν τέλεια, αλλά ήταν μια νέα αρχή.

Their relationship was not perfect, but it was a new beginning.

Και αυτό ήταν αρκετό για να τους οδηγήσει στο μέλλον, με αγάπη και κατανόηση.

And that was enough to lead them into the future, with love and understanding.