Στο τέλος ενός απαλού μονοπατιού γεμάτο λουλούδια, η Θάλεια κοίταξε γύρω της με μαγεία.

At the end of a gentle path filled with flowers, Thaleia looked around her with wonder.

Η μυρωδιά από γιασεμί και λεβάντα γέμιζε τον αέρα, ενώ τα πολύχρωμα πέταλα ανέμιζαν στο αεράκι.

The scent of jasmine and lavender filled the air, while colorful petals swayed in the breeze.

Είχε επιλέξει αυτή τη μικρή απόδραση για να ξεφύγει από την βουή της πόλης.

She had chosen this small escape to get away from the city's hustle and bustle.

Ήθελε να ανακαλύψει ξανά την ομορφιά της φύσης και να περάσει στιγμές με τον Δημήτρη.

She wanted to rediscover the beauty of nature and spend moments with Dimitris.

Ο Δημήτρης, από την άλλη, περπατούσε δίπλα της με το βλέμμα του κολλημένο στο κινητό.

Dimitris, on the other hand, walked beside her with his gaze glued to his phone.

Ένα μήνυμα είχε φτάσει και αυτός ανησυχούσε.

A message had arrived, and he was worried.

Ολα έμοιαζαν να είναι πιεστικά για εκείνον σήμερα, ακόμη και στην ησυχία του κήπου.

Everything seemed pressing to him today, even in the tranquility of the garden.

«Δημήτρη, κοίτα αυτά τα όμορφα λουλούδια!

"Dimitri, look at these beautiful flowers!"

» του είπε η Θάλεια, προσπαθώντας να τον τραβήξει από την προσοχή του.

Thaleia said to him, trying to draw his attention away.

Ο Δημήτρης γύρισε το κεφάλι του, κοιτάζοντας για λίγο το τοπίο, αλλά η σκέψη του παρέμενε αλλού.

He turned his head, glancing briefly at the landscape, but his thoughts remained elsewhere.

Η Θάλεια αισθάνθηκε το βάρος της απογοήτευσης.

Thaleia felt the weight of disappointment.

Περίμενε αυτή τη στιγμή για καιρό, ήθελε να νιώσει τη σύνδεση με τον Δημήτρη, μα η σκέψη του φαινόταν συνεχώς να ταξιδεύει αλλού.

She had been waiting for this moment for a long time; she wanted to feel connected with Dimitris, but his thoughts seemed to constantly wander elsewhere.

Συγκέντρωσε την αποφασιστικότητα της και τον κοίταξε στα μάτια.

She gathered her determination and looked him in the eyes.

«Δημήτρη», είπε με προσοχή αλλά σταθερά, «μήπως μπορείς να για λίγο να κλείσεις το κινητό σου;

"Dimitri," she said carefully but firmly, "could you perhaps turn off your phone for a while?

Θα ήθελα να εστιάσουμε στον χρόνο που περνάμε εδώ μαζί».

I'd like us to focus on the time we're spending here together."

Ο Δημήτρης πήρε μια βαθιά ανάσα και είδε την έκφραση της Θάλειας.

Dimitris took a deep breath and saw 's|Thaleia's expression.

Κατάλαβε, ξαφνικά, πόσο σημαντική ήταν για εκείνη αυτή η στιγμή μεταξύ τους.

He suddenly understood how important this moment was for her between them.

Έβαλε το κινητό στην τσέπη με ένα μικρό χαμόγελο και της κράτησε το χέρι.

He put the phone in his pocket with a slight smile and held her hand.

«Έχεις δίκιο, Θάλεια.

"You're right, Thaleia.

Ας το απολαύσουμε», της είπε.

Let's enjoy it," he said to her.

Και έτσι, η Θάλεια και ο Δημήτρης περπάτησαν, μιλούσαν και γελούσαν μέσα από το μονοπάτι.

And so, Thaleia and Dimitris walked, talked, and laughed along the path.

Ξεκλείδωσαν στιγμές μαγικές, αγκαλιασμένοι από την ομορφιά που τους περιέβαλλε.

They unlocked magical moments, embraced by the beauty surrounding them.

Η Θάλεια έμαθε πως η ειλικρίνεια φέρνει κατανόηση, και ο Δημήτρης συνειδητοποίησε την αξία του να είσαι παρών στη στιγμή.

Thaleia learned that honesty brings understanding, and Dimitris realized the value of being present in the moment.

Ο κήπος τους αγκάλιασε σε εκείνη τη στιγμή, γεμίζοντάς τους με μια γαλήνη και ανανέωση της σχέσης τους, κάτι που η ίδια η φύση είχε υποσχεθεί στη Θάλεια στην αρχή της ημέρας.

The garden embraced them in that moment, filling them with peace and renewing their relationship, something nature itself had promised Thaleia at the start of the day.