Κάθε φθινοπωρινό πρωί, ο Νίκος περπατούσε στον Εθνικό Κήπο της Αθήνας.

Every autumn morning, Nikos walked in the Ethnikos Kipos of Athens.

Η φύση τον ηρεμούσε.

Nature calmed him.

Το φως του ήλιου χρύσιζε τα φύλλα και το νερό της λίμνης.

The sunlight gilded the leaves and the water of the pond.

Είχε μια φωτογραφική μηχανή πάντα μαζί του, αναζητώντας την τέλεια φωτογραφία.

He always had a camera with him, searching for the perfect picture.

Η Έλενα βρισκόταν κι αυτή εκεί.

Elena was there too.

Ήταν βοτανικός.

She was a botanist.

Μάζευε δεδομένα για τις εποχιακές αλλαγές των φυτών.

She was collecting data on the seasonal changes of plants.

Η φίλη της, η Σοφία, της έλεγε συνεχώς να κοινωνικοποιηθεί περισσότερο, αλλά η Έλενα φοβόταν τις νέες σχέσεις.

Her friend, Sophia, constantly told her to socialize more, but Elena was afraid of new relationships.

Μια μέρα, ο Νίκος την είδε.

One day, Nikos saw her.

Ήταν επικεντρωμένη σε έναν θάμνο με σπάνια λουλούδια.

She was focused on a bush with rare flowers.

Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά.

His heart was pounding.

Χρειαζόταν ανθρώπινα θέματα για τη δουλειά του.

He needed human subjects for his work.

Άλλαξε το δρομολόγιό του, περπατώντας αργά προς το μέρος της.

He changed his route, walking slowly towards her.

Έκλεισε τα μάτια και βαθιά εισπνοή.

He took a deep breath and closed his eyes.

"Γειά σου.

"Hello.

Είμαι ο Νίκος", της είπε με απαλή φωνή.

I'm Nikos," he said to her in a soft voice.

Η Έλενα ανασήκωσε το κεφάλι.

Elena lifted her head.

"Γειά σου", απάντησε επιφυλακτικά.

"Hello," she replied cautiously.

Αλλά το χαμόγελό του ήταν ειλικρινές και οι φωτογραφίες στη συζήτησή τους την εντυπωσίασαν.

But his smile was sincere, and the photographs in their conversation impressed her.

Τις επόμενες συνομιλίες, συναντιούνταν τυχαία στον κήπο.

In the following conversations, they met by chance in the garden.

Η Έλενα άρχισε να του μιλάει για τα φυτά και την έρευνά της.

Elena began to talk to him about the plants and her research.

Ο Νίκος μετέφερε την αγάπη του για τη φωτογραφία.

Nikos shared his love for photography.

Ήθελαν και οι δύο να εκπληρώσουν τους στόχους τους.

Both wanted to achieve their goals.

Μια μέρα ξέσπασε ξαφνική βροχή.

One day, a sudden rain broke out.

Άρχισαν να τρέχουν και κατέφυγαν σ’ ένα κιόσκι.

They started running and took shelter in a gazebo.

Εκεί, με τη βροχή να πέφτει γύρω τους, άνοιξαν τις καρδιές τους.

There, with the rain falling around them, they opened their hearts.

Η Έλενα μίλησε για την παλιά της καρδιά του και ο Νίκος για την επιθυμία του να δείξει την ομορφιά της ζωής.

Elena spoke about her old heartache and Nikos about his desire to show life's beauty.

Ο ήλιος επανεμφανίστηκε.

The sun reappeared.

Αποφάσισαν να ξαναβρεθούν.

They decided to meet again.

Αντάλλαξαν τηλέφωνα.

They exchanged phone numbers.

Είχαν βρει κάτι ιδιαίτερο ο ένας στον άλλον.

They had found something special in each other.

Ένα νέο ξεκίνημα, γεμάτο ελπίδα.

A new beginning, full of hope.

Η Έλενα ένιωσε έτοιμη να εμπιστευθεί και πάλι.

Elena felt ready to trust again.

Ο Νίκος άρχισε να πιστεύει στον εαυτό του.

Nikos began to believe in himself.

Μαζί, δημιούργησαν ένα κοινό μέλλον, γεμάτο έμπνευση και αγάπη.

Together, they created a shared future, full of inspiration and love.

Ο κήπος ήταν πλέον το δικό τους μυστικό, ένας χώρος που ένωσε δυο ψυχές.

The garden was now their secret, a place that united two souls.