Ο ήλιος έλουζε το απόγευμα στην Αθήνα με ζεστά χρώματα.

The sun bathed the afternoon in Athína with warm colors.

Στο νοσοκομείο, οι γλάστρες με τα γεράνια ανέδιδαν τη γνωστή μυρωδιά του καλοκαιριού.

In the hospital, the pots with geraniums emitted the familiar scent of summer.

Μέσα, οι τοίχοι ήταν λευκοί και φωτεινοί.

Inside, the walls were white and bright.

Το φως περνούσε από τα μεγάλα παράθυρα, απαλύνοντας την ατμόσφαιρα.

The light passed through the large windows, soothing the atmosphere.

Ο Δημήτριος στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι του παππού του.

Dimitrios stood beside his grandfather's bed.

Η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα.

His heart was beating quickly.

Ο παππούς μόλις είχε βγει από το χειρουργείο.

His grandfather had just come out of surgery.

Ήταν ξαπλωμένος, ακόμη αναίσθητος.

He lay there, still unconscious.

Ο Δημήτριος ανησυχούσε.

Dimitrios was worried.

Θα αναρωτιόταν πότε θα συνέρθει ο παππούς του;

He wondered when his grandfather would come around.

Ο Νικόλας, ο καλός του φίλος, στεκόταν δίπλα του.

Nikolas, his good friend, stood beside him.

"Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά", τον ενθάρρυνε.

"Don't worry, everything will be fine," he encouraged.

"Ο παππούς σου είναι δυνατός.

"Your grandfather is strong."

"Η Έλενα, η νοσοκόμα, μπήκε στο δωμάτιο με ένα ήρεμο χαμόγελο.

Elena, the nurse, entered the room with a calm smile.

"Ο παππούς σου ανακάμπτει σωστά", είπε.

"Your grandfather is recovering well," she said.

"Η επέμβαση ήταν επιτυχής.

"The operation was successful."

"Ο Δημήτριος χαμογέλασε για λίγο, αλλά το άγχος του επανήλθε.

Dimitrios smiled for a moment, but his anxiety returned.

Έπρεπε να πάρει μια απόφαση.

He had to make a decision.

Να παραμείνει δυνατός, να είναι αισιόδοξος, για τον παππού του και τον εαυτό του.

To remain strong, to be optimistic, for his grandfather and himself.

Μετά από λίγο, βρήκε το θάρρος.

After a little while, he found the courage.

Κοίταξε τον παππού του, κρατώντας το χέρι του.

He looked at his grandfather, holding his hand.

"Παππού, είμαι εδώ.

"Grandpa, I’m here.

Σε αγαπώ.

I love you.

Θα επισκέπτομαι κάθε μέρα.

I will visit every day.

Να δυναμώσεις, σε παρακαλώ.

Please, get stronger."

"Την ώρα που τα λόγια βγήκαν από το στόμα του, ένιωσε ανακούφιση.

As the words came out of his mouth, he felt relief.

Ήταν σαν να είχε φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω του.

It was as if a great weight had been lifted off him.

Καθώς έφευγε από το δωμάτιο, η Έλενα του χαμογέλασε.

As he left the room, Elena smiled at him.

"Θα είναι καλά", του επανέλαβε, δίνοντας του κουράγιο.

"He will be fine," she reassured him, giving him courage.

Ο Δημήτριος βγήκε στον διάδρομο.

Dimitrios stepped out into the corridor.

Ο αέρας ήταν δροσερός.

The air was cool.

Ο Νικόλας τον περίμενε εκεί.

Nikolas was waiting for him there.

"Μόλις μίλησε ο γιατρός", είπε.

"The doctor just spoke," he said.

"Ο παππούς σου αρχίζει να δείχνει σημάδια βελτίωσης.

"Your grandfather is starting to show signs of improvement."

"Το πρόσωπο του Δημήτριου φώτισε από χαρά.

Dimitrios's face lit up with joy.

Ο φόβος αλλαξε σε ελπίδα.

Fear turned to hope.

Ένιωσε αυτή την ηρεμία που τόσο χρειαζόταν.

He felt the calmness he so needed.

Μαζί με τον Νικόλα, βγήκαν στον καλοκαιρινό ήλιο, έτοιμοι να γιορτάσουν τη μικρή αυτή νίκη.

Alongside Nikolas, they stepped out into the summer sun, ready to celebrate this small victory.

Οι δρόμοι της Αθήνας ήταν ζωντανοί, και ο Δημήτριος πλέον ήξερε ότι θα είναι εκεί, κάθε βήμα της ανάρρωσης του παππού του, με δύναμη και πίστη.

The streets of Athína were lively, and Dimitrios now knew that he would be there, every step of his grandfather’s recovery, with strength and faith.