Στο νησί της λησμονημένης γης, η Ελένη καθόταν στην άκρη ενός κατεστραμμένου τοίχου.

On the island of forgotten land, Eleni sat at the edge of a crumbled wall.

Ο ανέμος φυσούσε δυνατά ανάμεσά τους, μεταφέροντας την αλμύρα της θάλασσας.

The wind blew strongly among them, carrying the saltiness of the sea.

Ήταν τέλη Άνοιξης, και το νησί άλλοτε πλούσιο, τώρα έμοιαζε έρημο.

It was late spring, and the island once rich, now appeared deserted.

Οι κάτοικοι λίγοι και απομονωμένοι.

The inhabitants were few and isolated.

Όμως, υπήρχε ένα πρόβλημα που τους ένωνε: το νερό είχε εξαφανιστεί.

However, there was a problem that united them: the water had disappeared.

Η Ελένη στεκόταν δυνατή.

Eleni stood strong.

Ήταν αποφασισμένη να βρει το νερό.

She was determined to find the water.

Θυμόταν τις μέρες της ευμάρειας, όταν οι κρήνες έρεαν διαρκώς.

She remembered the days of prosperity, when the fountains flowed continuously.

Η ενοχή της παραμένει, όμως, μιας και ήξερε πως ίσως κάποιο λάθος της στο παρελθόν είχε συμβάλει στη σημερινή τους κατάσταση.

Her guilt persisted, however, as she knew that perhaps some mistake of hers in the past had contributed to their current situation.

Ο Κώστας, φίλος της από τα παιδικά χρόνια, ήταν δίπλα της.

Kostas, her friend from childhood, was beside her.

Ένας άνθρωπος λογικός, πάντα της έλεγε να σκέφτεται πριν δράσει.

A logical man, he always told her to think before acting.

Είχε τάξει στους προγόνους του να προστατεύσει το νησί.

He had pledged to his ancestors to protect the island.

"Ελένη, αυτό είναι επικίνδυνο", είπε καθώς εκείνη κοιτούσε προς το εσωτερικό του νησιού.

"Eleni, this is dangerous," he said as she looked toward the island's interior.

Κάπου πιο πέρα, στην άκρη του ορίζοντα, ο Νίκος βρισκόταν σιωπηλός.

Somewhere further away, at the edge of the horizon, Nikos stood silent.

Ένας μυστικοπαθής άντρας, ήξερε πράγματα για το νησί, αλλά ποτέ δεν μιλούσε.

A secretive man, he knew things about the island but never spoke.

Το βλέμμα του σκοτεινό, κουβαλούσε αλήθειες που δεν είχε αποκαλύψει σε κανέναν.

His gaze was dark, carrying truths that he hadn't revealed to anyone.

Η Ελένη πήρε μια βαθιά ανάσα.

Eleni took a deep breath.

Έπρεπε να αντιμετωπίσει τον Νίκο.

She needed to confront Nikos.

Ήξερε πως αν υπήρχε ελπίδα να βρει το νερό, ήταν κρυμμένη μέσα στα μυστικά του Νίκου.

She knew that if there was hope to find the water, it was hidden within Nikos' secrets.

Παρά τις προειδοποιήσεις του Κώστα, αποφάσισε να κινηθεί.

Despite Kostas' warnings, she decided to move forward.

Με κάθε βήμα της, το χώμα υποχωρούσε απαλά κάτω από τα πόδια της.

With each step she took, the soil softly gave way under her feet.

Το εσωτερικό του νησιού ήταν άγριο και δύσβατο.

The interior of the island was wild and inaccessible.

Φύλλα και κλαδιά έκαναν τα μονοπάτια σχεδόν αόρατα.

Leaves and branches made the paths almost invisible.

Όμως η Ελένη δεν σταματούσε ποτέ.

But Eleni never stopped.

Τελικά, βρέθηκε μπροστά σε μια τεράστια κατολίσθηση.

Finally, she found herself in front of a huge landslide.

Τα βράχια είχαν κλείσει τη φυσική πηγή του νερού.

The rocks had blocked the natural water source.

Ένα έργο ανθρώπινο.

A human work.

Η Ελένη κατέρρευσε στα γόνατά της.

Eleni collapsed to her knees.

Έπρεπε να δράσει γρήγορα.

She had to act quickly.

Με τη βοήθεια του Κώστα, κατάφεραν να μετακινήσουν αρκετές πέτρες.

With Kostas' help, they managed to move several stones.

Το νερό ξεχύθηκε σαν ζωή μέσα στην ξεραμένη γη του νησιού.

The water gushed out like life into the dried land of the island.

Αυτή η πράξη τους έσωσε όλους.

This act saved them all.

Ο Νίκος ήρθε κοντά τους τη νύχτα εκείνη.

Nikos came over to them that night.

Κάθισε δίπλα στη φωτιά και μίλησε.

He sat by the fire and spoke.

Τους αποκάλυψε ιστορίες για το νησί, ιστορίες κρυμμένες για χρόνια.

He revealed stories about the island, stories hidden for years.

Αυτές οι ιστορίες έκαναν την Ελένη να κατανοήσει τη σημασία της εμπιστοσύνης και της ευθύνης.

These stories made Eleni understand the importance of trust and responsibility.

Η ανάσα της ήταν ελαφρύτερη.

Her breath was lighter.

Άφησε πίσω της τις ενοχές και ένιωσε έτοιμη να οδηγήσει το νησί σε ένα καλύτερο μέλλον.

She let go of her guilt and felt ready to lead the island to a better future.

Ο αέρας πλέον είχε άρωμα αναγέννησης, και η ελπίδα άνθιζε αναμεσα στα παλιά ερείπια.

The air now smelled of renewal, and hope blossomed among the old ruins.